Privacy PolicyCommunity GuidelinesSitemap HTML
Download our free app
แม่น้องปันปัน
.............
4วันเเล้วที่เรากลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ท้อจัง เราเหนื่อยมาก เราเสียใจ เราร้องไห้ทุกวันเลย เราสงสารลูก เราจะผ่านมันไปได้เมื่อไหร่ เราพยายามเเล้ว เราท่องไว้ทุกวัน เราต้องเข้มเเข็งเพื่อลูก เเต่บางทีน้ำตามันก็ไหลออกมาเองตอนที่เรามองหน้าลูก
..........
ทำไมการเป็นเเม่เลี้ยงเดี่ยวเเบบไม่ทันตั้งตัว มันทรมาณเเบบนี้คะ เมื่อไหร่เราจะผ่านมันไปได้ซักที เราเลิกกับพ่อน้องได้3วันเเล้ว นอนไม่หลับซักคืนเลย ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาเเล้ว ได้เเต่กอดลูกเเล้วขอโทษลูกซ้ำๆทุกวัน ที่รักษาคำว่าครอบครัวไม่ได้ เเละขอโทษที่เเม่อ่อนเเอเเบบนี้