ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะ

เราเป็นซึมเศร้าหลังคลอดค่ะ แต่ผัวเราเกินเบอร์กว่าผัวแม่นะ ทำงานแต่ไม่เคยให้เงินเรา เราต้องเลี้ยงลูก+ทำงานประจำ+งานเสริมเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายในบ้านให้พอ 1 ปีแรกของลูกผัวไม่เคยช่วยเลี้ยงลูกเลย ไม่แม้แต่จะเปลี่ยนเราอาบน้ำ กินข้าว อึฉี่ ลูกร้องไห้มันยังเฉยเลยค่ะ งานบ้านเราก็ทำเอง ข้าวก็ทำกินเอง พูดให้เข้าใจง่ายคือมันให้มาแค่อสุจิตัวเดียวแล้วไม่ทำเห้อะไรอีกเลย 🤣 เรื่องทะเลาะกับคำพูดไม่อยากจะอวดว่าทะเลาะกันทุกวันตั้งแต่ท้องแล้วค่ะ คำพูดนี่สุด พูดแรง ใส่อารมณ์ขึ้นเสียง กระชากเสียง ทำหน้าทำตาไม่พอใจเสียงดัง แรก ๆ เราก็ยอทแต่โดนทุกวันเลยด่าสู้ ด่าแรงมากพร้อมถามหย่า แต่มันไม่หย่าค่ะ เราเลยจมอยู่กับความประสาทแบบนี้ทุกวัน นับวันก็ยิ่งเกลียดผัวถึงขนาดสาปแช่งให้มันตายจะได้หลุดพ้น แต่มันถึกค่ะ 555555 แต่สุดท้ายเราก็เป็นฝ่ายเลิกทะเลาะเลิกสนใจคำพูดของเขาไม่ให้ค่าเพราะเราสงสารลูกทุกครั้งที่ทะเลาะกันลูกจะร้องไห้ตลอด ตอนนี้ 1.9 ขวบก็ยังร้องไห้อยู่เลยค่ะ ขนาดเลิกทะเลาะกันมาจะปีละนะ เราจำได้แม่นเลยวันนึงเรานั่งบ่นกับแม่กับผัวว่า เหนื่อยอยากลาออกจากงาน แล้วแม่กับผัวรุมด่าเราว่า แค่นี้จะไปเหนื่อยอะไร ลูกก็เลี้ยงง่าย งานก็สบายทำอยู่บ้านนั่งหน้าคอม เงินเดือนก็เยอะ จุกจนนั่งร้องไห้ตรงนั้นแล้วไม่เคยบ่นให้ฟังอีกเลยค่ะ ฉันให้กำลังใจตัวเองก็ได้ ฉันเข้าใจตัวเองคนเดียวก็ได้ คิดแบบนี้เลยรอดมาได้ ถ้าเรายอมให้ตัวเองดิ่งเราคงตายนานแล้วค่ะแม่ เรากินข้าว 5 ทุ่ม อาบน้ำเที่ยงคืน นั่งทำงานต่อยันตี 3 งานเสร็จลูกตื่นกินนม ได้นอนตี 4 7 โมงก็ต้องตื่นมาเลี้ยงลูกต่อ ทำงานตอนเช้าไปเลี้ยงลูกไป วนแบบนี้เป็นปี คนที่บ้านบอกสบาย อืม...คงตาบอดอ่ะเลยไม่เห็น สบายพ่อง!