ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะ

เราเป็นซึมเศร้าหลังคลอดค่ะ แต่ผัวเราเกินเบอร์กว่าผัวแม่นะ ทำงานแต่ไม่เคยให้เงินเรา เราต้องเลี้ยงลูก+ทำงานประจำ+งานเสริมเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายในบ้านให้พอ 1 ปีแรกของลูกผัวไม่เคยช่วยเลี้ยงลูกเลย ไม่แม้แต่จะเปลี่ยนเราอาบน้ำ กินข้าว อึฉี่ ลูกร้องไห้มันยังเฉยเลยค่ะ งานบ้านเราก็ทำเอง ข้าวก็ทำกินเอง พูดให้เข้าใจง่ายคือมันให้มาแค่อสุจิตัวเดียวแล้วไม่ทำเห้อะไรอีกเลย 🤣 เรื่องทะเลาะกับคำพูดไม่อยากจะอวดว่าทะเลาะกันทุกวันตั้งแต่ท้องแล้วค่ะ คำพูดนี่สุด พูดแรง ใส่อารมณ์ขึ้นเสียง กระชากเสียง ทำหน้าทำตาไม่พอใจเสียงดัง แรก ๆ เราก็ยอทแต่โดนทุกวันเลยด่าสู้ ด่าแรงมากพร้อมถามหย่า แต่มันไม่หย่าค่ะ เราเลยจมอยู่กับความประสาทแบบนี้ทุกวัน นับวันก็ยิ่งเกลียดผัวถึงขนาดสาปแช่งให้มันตายจะได้หลุดพ้น แต่มันถึกค่ะ 555555 แต่สุดท้ายเราก็เป็นฝ่ายเลิกทะเลาะเลิกสนใจคำพูดของเขาไม่ให้ค่าเพราะเราสงสารลูกทุกครั้งที่ทะเลาะกันลูกจะร้องไห้ตลอด ตอนนี้ 1.9 ขวบก็ยังร้องไห้อยู่เลยค่ะ ขนาดเลิกทะเลาะกันมาจะปีละนะ เราจำได้แม่นเลยวันนึงเรานั่งบ่นกับแม่กับผัวว่า เหนื่อยอยากลาออกจากงาน แล้วแม่กับผัวรุมด่าเราว่า แค่นี้จะไปเหนื่อยอะไร ลูกก็เลี้ยงง่าย งานก็สบายทำอยู่บ้านนั่งหน้าคอม เงินเดือนก็เยอะ จุกจนนั่งร้องไห้ตรงนั้นแล้วไม่เคยบ่นให้ฟังอีกเลยค่ะ ฉันให้กำลังใจตัวเองก็ได้ ฉันเข้าใจตัวเองคนเดียวก็ได้ คิดแบบนี้เลยรอดมาได้ ถ้าเรายอมให้ตัวเองดิ่งเราคงตายนานแล้วค่ะแม่ เรากินข้าว 5 ทุ่ม อาบน้ำเที่ยงคืน นั่งทำงานต่อยันตี 3 งานเสร็จลูกตื่นกินนม ได้นอนตี 4 7 โมงก็ต้องตื่นมาเลี้ยงลูกต่อ ทำงานตอนเช้าไปเลี้ยงลูกไป วนแบบนี้เป็นปี คนที่บ้านบอกสบาย อืม...คงตาบอดอ่ะเลยไม่เห็น สบายพ่อง!

สู้ๆนะแม่ ทำไมผู้ชายดีๆหายากมาก ของบ้านนี้พ่อของลูกลาออกจากงานตอนแม่ท้องได้ 8เดือน อยู่บ้าน นอน กิน ทำเป็นอยู่ 2อย่าง แม่ทำงานไม่มีวันหยุด หยุดตอนคลอด สามียังหางานใหม่ไม่ได้ ขอเงินทุกวัน วันละร้อย สองร้อย ค่าบ้านเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าผ่อนรถแม่รับผิดชอบทุกอย่าง แม่พูดกับลูกคนโตว่าถ้าน้องคอแข็ง สามารถนั่งในเป้อุ้มได้จะขอเลิก มีไปก็ไม่ได้อะไร ไม่มีจะดีกว่า สามีว่างงาน 3 เดือนเต็มๆ ลูกไม่ช่วยเลี้ยง งานบ้านไม่ช่วยทำ กับข้าวทำไม่เป็น แม่ทำเองทุกอย่างทั้งหาวิธีหาเงิน หางานให้สามีอีก จนสามีได้งานแต่เราไม่สนับสนุน แต่สามีก็ไปทำ ทำได้อาทิตย์เดียวก็กลับมาบ้าน เสียเวลา เสียเงิน ปวดหัวยิ่งกว่าลูกอีก บอกพ่อ แม่เขาให้รู้ว่าเขาเป็นแบบไหน พ่อแม่เขาเงียบไม่อยากรับผิดชอบลูกเขา อยากเอาสามีไปคืนพ่อแม่เขามากๆ ตอนนี้สามีได้งานทำใหม่ซึ่งไกลจากแม่ แม่แอบดีใจ สามีโทรหาทุกคืน บอกคิดถึงอย่างนู้น อย่างนี้ แม่ทำได้แค่เงียบ รู้สึกสบายใจมาก ถึงต้องเลี้ยงลูกคนเดียวไม่มีคนช่วยอุ้ม ไม่มีคนช่วยดู แม่ก็มีความสุขน้องเลี้ยงง่ายมาก ไม่ร้องเลย ยิ่งกลางคืนน้องจะนอนยาวไม่เคยตื่นมาร้อง ตอนนี้น้องได้ 3 เดือน 15วันแล้ว แม่ก็พยายามหาวิธีหารายได้ อยากมีรายได้ เงินเก็บใกล้หมดแล้ว ถ้าประเทศไทยมีองค์กร หรือสมาคมแม่ลูกอ่อน แม่เลี้ยงเดี่ยว แม่ที่มีปัญหาเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกน่าจะดี เราสามารถลงทะเบียน บอกปัญหา มีงานสำหรับแม่ลูกอ่อนทำ น่าจะดีมากๆเลยนะคะ ยังไงเป็นกพลังให้แม่ๆทุกคนนะคะ จำไว้ว่าเราเก่ง เราทำได้ และลูกต้องการเรา ลูกมีแต่เรา เราต้องสู้เพื่อลูก

ให้กำลังใจนะคะ เดี๋ยวให้ลูกโตกว่านี้แล้วหางานทำดีกว่าค่ะ ฟังแล้วสามีดูพึ่งพาแน่นอนไม่ได้เราเสียสละหลายอย่างในชีวิตแต่ยังไม่เข้าใจเราในอนาคตหากมีปัญหาทะเลาะกันเราจะได้แข็งแกร่งไม่ต้องง้อเขา เขาจะได้ไม่มาพูดว่าแม่ได้ที่ต้องทำงานเลี้ยงแม่ หรือว่าแม่เป็นภาระ ของเราหัวเด็ดตีนขาดเราไม่ลาออกจากงานเพราะพอเรามีงาน เราจะมีเงิน และจะมีอำนาจในการถกเถียง ซึ่งสามีเราก็ไม่เคยมีปัญหาหรอกค่ะ และค่อนข้างยอมให้เราเวลาเถียงกัน แต่เราไม่รู้ว่าถ้ากลับกันเราออกมาเลี้ยงลูกผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้ไหม เพราะคนเราจะทะเลาะกันง่ายเรื่องปากท้องเงินทอง นานไปเขาอาจมองเราเป็นภาระ คุณแม่ลองหาทางออกดูนะคะ

แม่ลองให้พ่อเลี้ยงสักวัน แล้วออกไปเที่ยวให้สบายใจนะคะ บางทีพูดด้วยไม่เข้าใจต้องให้เขาสัมผัสเองค่ะ ว่าง่ายและสบายมั้ย บ้านนี้เคยลองทำ โทรตามตั้งแต่สองชั่วโมงแรก เราไม่สนไม่กลับค่ะ เพราะทำธุระอยู่ จากนั้นไม่เคยว่าเราอีกเลย

เราคิดไว้ละ ลูก 2 ขวบ เราจะไปทำงาน ได้งานได้เงินเมื่อไหร่ จะออกไปอยู่กัน 2 คนแม่ลูกพอ ตอนนี้ถ้ายังไม่มีทางไปก็ต้องทนไปก่อน

แม่ต้องอดทนและสู้นะคะอย่าคิดมากพยายามปล่อยวาง ท่องไว้ทำเพื่อลูกคะ