ประสบการณ์​คลอดลูก​คนแรก มดลูกเปิด1เซน 16 ชั่วโมง​

แม่อายุ34 ท้องแรก เป็นเบาหวานขณะตั้งครรภ์​ คลอด 14 เมษายน​2564 ผ่านมา6เดือน จำได้เกือบทุกความรู้สึก​ - เริ่มเจ็บท้อง ตี4ของวันที่13 เมษา ปวด-คลายๆ ห่างกัน5นาที เจ็บไม่มาก เรานอนดูอาการครึ่งชั่วโมง​ คิดว่านานและสม่ำเสมอพอที่จะไป รพ. เลยลุกไปอาบน้ำ สระผม อาบน้ำเสร็จ ก็แต่งตัว แต่ในใจยังไม่อยากไป รพ. เพราะมันเจ็บไม่มาก เลยมานอนต่อ ตื่นมาอีกทีเกือบ7โมง ก็ยังรู้สึกเจ็บ​เหมือน​เดิม ไม่มาก เดินเก็บของ เตรียมของที่ยังไม่ได้หยิบใส่ประเป๋า 8โมง บอกแม่และไป รพ.อำเภอ(ระยะทาง 2 กม.)​ กะว่าจะให้เขาตรวจปากมดลูก​ให้ ถ้าไม่เปิดหรือเปิดไม่มาก เราจะยังไม่ไป รพ.จังหวัดที่ฝากพิเศษ​ไว้ (ระยะทาง 52 กม.) - ถึง รพ. เนื่องจากเป็นวันหยุด​ราชการ​ ไม่เจอหมอ พยาบาล​ให้เปลี่ยน​ชุดเตรียม​วัดคลื่นหัวใจ แต่ๆๆๆ ระหว่าง​นั้นพยาบาลสอบถามอาการเราไปเรื่อยๆ พอรู้ว่าเราฝากพิเศษ ก็บอกว่างั้นให้เราไปที่ รพ.ที่ฝากพิเศษเลย ไม่ต้องขอใบส่งตัว ประเด็น​เราบอกว่าเราไม่ได้มาขอใบส่งตัว แต่เราอยากให้ตรวจปากมดลูก​ให้ว่าเปิดมั้ย เรากลัวเสียเวลาเดินทางไป 52 กม. สุดท้าย​คือหมอไม่มาตรวจจริงๆให้ไป รพ.จังหวัดเลย เราก็เลยต้องไป - ระหว่างนั่งรถ ก็ปวดถี่แบบสม่ำเสมอ ปวดไม่มาก ให้คะแนนความปวดที่1/10 - ถึง รพ.จังหวัด ก็ทำเรื่องเขาแผนกสูติ เข้าแผนกสูติ พยาบาล​ซักประวัติ​นู้นนี่ เล่าให้ฟังว่า รพ.อำเภอ​ไม่ตรวจให้ก่อนเลยต้องมา เขาก็หงุดหงิด​น่ะว่าทำไมไม่ตรวจให้คนไข้ บลาๆๆๆ พยาบาลสาวๆ สวยๆ นางเห็นใจ เอาไปนินทากับเพื่อนพยาบาล​คนอื่นอีกด้วยว่า รพ.อำเภอทำงี้ได้ไง อิอิ - สัมภาษณ์​เสร็จ​ศัพท์​ เขาถามความเจ็บ ​เราก็บอก 1/10 ปวดทุกๆ5นาที อันนี้คือเราดูเวลาในโทรศัพท์​และบันทึก​ในไลน์​ตลอด - จากนั้นพยาบาลให้เปลี่ยน​ชุด โกนขนจิมิ ไปนอนรอหมอที่ห้องรอคลอด วันนั้นมีคนรอคลอดอยู่ก่อน1คน เขามีเลือดออก ตามเตียงด้วย เราผู้ไม่รู้​ก็คิดว่าเขาน้ำคล่ำแตกมั้ง แต่ไม่น่าใช่ เพราะ เขานอนรออยู่กับเราหลาย ชม.เลย - ถึงเตียงพยาบาลเอาเครื่องมาตรวจคลื่นหัวใจ พอได้ผลคลื่นหัวใจและการเต้นของลูก ไม่นานหมอเวรก็มา เราต้องคลอดกับหมอเวรเพราะหมอที่ฝากพิเศษหยุด จะมาเข้าเวรวันที่16 - หมอดูกราฟ และตรวจปากมดลูก​ให้ ผลคือปากมดลูกเปิด1เซน แต่กราฟสม่ำเสมอ(มั้งน่ะ)​หมอไม่ได้อธิบาย เขาเลยเหมือน​ลังเลว่าจะให้เรานอนรอมั้ย ละก็ถามบ้านว่าอยู่ไกลมั้ย เราบอกไกล - หมอเลยบอกว่างั้นนอนดูอาการซัก ​3ชั่วโมง​ ถ้ายังปวดเท่าเดิม และปากมดลูกไม่เปิดเพิ่ม จะให้กลับบ้าน ใจเราตอนนั้นอยากกลับนะ เพราะเจ็บ​แบบไม่มากอ่ะ - ประมาณ​3 ชม. พยาบาล​มาตรวจคลื่นอีก ตรวจปากมดลูก​ เปิดเท่าเดิม แต่เราเริ่มเจ็บห่างๆล่ะ ระหว่างรอ ก็เดินไปหาญาติ​ที่รอหน้าห้อง พยายามเดินบ่อยๆ เผื่อมันช่วย/แต่ก็ไม่ช่วยให้มดลูก​เปิดเพิ่มนะ - พอหมอมาอีกรอบ เขาก็ถามว่าคนไข้จะรอที่ รพ. มั้ย เหมือน​เขาก็ลังเล จากการที่เราปวดสม่ำเสมอ เราบอกว่าอยู่ เลยได้แอดมิด - ระว่างวัน ตั้งแต่ 10โมงกว่า นอนรอไป เดินเข้าเดินออกไปหาญาติ​ ง่วงก็กลับมานนอนบนเตียง​ เนื่องจากเขาไม่ให้เอาโทรศัพท์​และของมีค่าเข้าไป ก็เลยเหงาๆ ถ้าไม่เมื่อยไม่ง่วงก็ไปเดินเล่นข้างนอก เย็นๆก็อาบน้ำ - พยาบาลจะเข้ามาตรวจเรื่อยๆ ทุก1 หรือ2 ชม แต่ ไม่ได้ตรวจปากมดลูก​ทุกครั้ง บางครั้งแค่ถามความเจ็บ ตรวจความดัน - /นอกเรื่องนิดนึง​ คนที่ตรวจปากมดลูก​คิดว่าน่าจะเป็น หัวหน้าพยาบาล​ของแต่ละกะนะ เราไปอยู่ตั้งแต่ 10โมงถึงคลอดเจอพยาบาล3กะ มีคนนึงพูดไม่เพราะ คนนี้เป็นหัวหน้าพยาบาลมั้ง ไม่ก็พยาบาลเจ้าที่(แรง)​ ล่ะเราดันเจอนาง2รอบ เช้ากับดึก ตอนบ่ายไม่เจอ ตอนเช้าเจอนาง นางเจอเราที่ห้องน้ำ นางว่าเรา เพราะคิดว่าเราจะเข้าห้องน้ำ เจ้าหน้าที่/พยาบาล​ ซึ่ง​จริงๆเราแค่เดินใกล้ฝั่งนั้นเพื่อจะส่องดูอีกฝั่งของคนไข้ว่าว่างมั้ย นางก็ว่าเรา นี่เข้าไปแล้วใช่มั้ย คือว่าจริงจังมาก เราบอกว่าไม่ได้เข้าก็ยังว่าเราอีก พูดเหมือน​ไม่เชื่อ ละตบท้ายบอกเราว่าอ่านป้ายด้วยนะ หืมมม เราแทบร้อง แอบด่าในใจด้วย จบการนอกเรื่อง/ - ผลการตรวจปากมดลูกเราทุกครั้ง คือเปิด 1เซนไม่เปิดเพิ่ม ล่ะเราก็เริ่มให้คะแนนการปวด เพิ่มจาก 1/10, 2/10 ไปเรื่อยๆ ส่วนความถี่การเจ็บก็ไม่สม่ำเสมอ - เราเริ่มเจ็บ 7/10 ตอน 3ทุ่ม ตอนนั้นเริ่มเดินไปหาญาติ​ๆหน้าห้องไม่ได้ล่ะ เข้าห้องน้ำล่ะกลับเตียงทำแค่นั้น ความถี่การเจ็บก็ มีบางครั้ง ทุก10นาที และ ทุก5นาที - 4ทุ่ม เจ็บ 8/10 คือ ง่วงแต่นอนไม่หลับ เวลาผ่านไปช้ามาก ปวดท้องมาก เดี๋ยว​ลุกเดี๋ยว​นั่ง ความถี่ทุก5นาที พยาบาล​มาตรวจปากมดลูกและกระตุ้น​ปากมดลูกให้ ก็เปิด1เซนเท่าเดิม - 5ทุ่มหนักขึ้นอีก พยาบาลมาถามบอก 9/10 เหลืออีกนิดก็จะทนไม่ได้ล่ะ เจ็บถี่ทุก5นาทีเหมือนเดิม​ แต่ความรุนแรงของความเจ็บเพิ่มขึ้น - ระหว่างนั้นเราไม่รู้​ทำไง ไม่รู้​จะนั่งนอนท่าไหน บางทีเหมือน​ปวดท้องอึ ก็ไปห้องน้ำ ไปบ่อยเท่าที่พยุงตัวเองไปไหว จนพยาบาล​บอกว่า ระวังนะ บางทีเจ็บคลอดมันก็จะเหมือน​ปวดอึนะ เขาก็บอกระวังอย่าเบ่งนะ - เที่ยงคืน เข้าวันที่14 พยาบาลเจ้าที่มาประจำกะ พอต่อกะ รับรายงานเกี่ยวกับคนไข้ นางก็มาตรวจปากมดลูก​เรา ผล 1เซน นางบอกด้วยคำพูดว่า "1เซน อีกนานน รอไปยาวๆเลยเทออ่ะ" ทำเสียงแบบยังไงบอกไม่ถูก ไม่ให้กำลังใจและไม่ได้ว่าอะไร อาจเพราะเราไม่ขอบนางเลยอคติ - ส่วนคุณหมอเวร ก็ไปๆมาๆ อาจจะกลับบ้านไปพักอะไรประมาณ​นั้น เพราะได้ยินพยาบาลบอกว่าเดี๋ยว​โทรตาม หมอไปพักเถอะ - ตี1 เราปวดมากๆ 100/10เลยละกัน อยากขอหมอผ่ามาก คือกฎที่เราเซ็น​ยินยอมตอนฝากพิเศษคือ การจะผ่าคลอดได้ต้องอยู่​ในดุลพินิจ​ของหมอ เราก็ชอบอยู่นะ ตอนที่ไม่ปวดท้อง แต่แม่เอ้ยย พอตอนปวด โอ้ยยย ทรมาน ผ่าให้เลยได้มั้ยหมอ - ตอนปวดเราครวญคราง​น้อยที่สุดนะ เราขี้อาย พอเจ็บระดับ 9-10 เราก็ร้องออกมาบ้าง เผื่อมันช่วย แต่มันก็ไม่ช่วยให้หายเจ็บ - เราใช้วิธีการหายใจ จากที่เคยดูคลิปมา มันบรรเทาความเจ็บได้ เราว่าอันนี้เวิร์ค​ - แต่ตอนปวด 100/10 คือ ความถี่มันเว้นให้เรามีเวลาคลายเจ็บไม่ถึง1นาที เราทำได้แค่เป่าลมออกจากปากเจ็บมาก ดึงผ้าปูจับเตียง สารพัด​วิธี -​ ตอน5ทุ่มมีคนไข้อายุ14มารอคลอด น้องเจ็บและร้องครวญคราง​แบบดังมาก เราเลยเหมือน​ได้เพื่อน เลยใช้โอกาสนั้นร้องเจ็บด้วยเลย อ่อ หลังจากที่พยาบาลนวดกระตุ้นให้เราช่วง 4ทุ่มหรือ5ทุ่ม​ประมาณ​นี้ เราก็มีเลือดออกมานะ ไม่เยอะเท่าคนที่เราเห็นตอนเข้ามา เหมือน​ฉี่รดผ้า1ครั้งอ่ะ - ตี1 ต่อค่ะ คือมีความอยากผ่ามาก อยากขอพยาบาล แต่นั่นล่ะ เวรนี้คือพยาบาลเจ้าที่ และนางเฝ้าคนเดียวที่ห้องรอคลอด พยาบาลคนอื่นถูกนางไล่ไปนอนพักข้างนอก นางบอกพี่เฝ้าเองพวกเทอไปนอนป่ะ (ว่าซ่านน)​ แล้วนางก็ไปหาหมอนผ้าห่ม มานอนเตียงตรงข้ามแบบเยื้องๆจากเราไป และปิดม่านนอน - บรรยากาศ​ห้องคลอดตอนนั้นมีคนไข้ 3คน นอนเรียงกัน มีเรากับน้องคนนั้นดูเจ็บหนัก เราผุดลุกผุดนั่งจนเข้าตี2 - หลังจากตี1 เราไปเข้าห้องน้ำไม่ไหว แต่คือเราปวดเหมือนปวดอึมาก - จนตี2เปะๆ เราปวดเหมือนอุจจาระ​จ่อ​อยู่​ตรงตูดแล้วอ่ะ ปวดมากเลยโก่งตัวจับขาจับเท้า จับเหล็กตรงปลายเตียง - และแล้ว ก็มีความรู้สึกผั๊วะ แต่ไม่ได้ยินเสียงแตกนะ ( คือเจ็บทรมานจนคิดว่าน่าจะหูอื้อเหละ เลยไม่ได้ยินเสียงลูกโป่งแตก)​ แล้วๆๆน้ำไหลมาเต็มเลย เราถึงรู้ว่านี่น้ำคล่ำแตกแน่ นี่น้ำคล่ำแน่ๆ เพราะมันเยอะมาก - เราเลยเรียกพยาบาลคนนั้นเหละ พี่มันมีน้ำออก นางก็ลุกมาอย่างไวเลยนะ แล้วก็บอกให้เรานอน นางก็ไปเอาถุงมือมาตรวจปากมดลูก ตรวจเสร็จ​นางตะโกน เตียง4 fully พยาบาลก็มาเต็มเลย - 1คนมาแทงเข็มน้ำเกลือ(มั้งนะ)​ตรงส่วนนี้เราคือจำไม่ได้เท่าไหร่ เหตุการณ์​เกิดขึ้น​เร็วมาก พยาบาลทำงานเร็วมากๆ เข็น​เราเข้าห้องคลอดเตรียมโน้นนี้ขึ้นขาหยั่ง ทำความสะอาด​ - ซึ่งหลังจากน้ำคล่ำแตกคือเราไม่เจ็บแล้วนะ ขั้นตอนมันเร็วมาก พยาบาลก็ดูวุ่นวาย​กันมากเลย คงเพราะกำลังพักกันอยู่​ - พอขึ้นขาหยั่ง ทำความสะอาดไม่นานหมอมาถึงเลย และก็บอกให้เราเบ่ง เขาบอกลมเบ่งมา1รอบให้เบ่งให้ได้ยาวๆ3ครั้งนะ เราที่ไม่เคยคลอดก็กังวลว่าตัวเองจะไม่รู้​ว่าลมเบ่งคือตอนไหนยังไง - ปรากฏ​ว่ามาเลยจ้า มันจะมีลมที่ชวนเราเบ่ง พอมันมาเท่านั้นล่ะ กองเชียร์​ พยาบาล​ช่วยเราเบ่งแบบ เร้าใจ จำได้ว่าลมแบ่งมารอบแรก แบ่ง3ทีหมอบอกหัวออกมาแล้ว และเบ่งรอบสุดท้าย หมอบอกว่ารอบนี้เอาไหล่ออกนะ - เราเบ่งตามพยาบาลบอกทุกอย่าง ที่ดูคลิปอ่านมาได้ใช้50%อีก50%ฟังจากพยาบาลข้างตัวเรา -​ เราจำไม่ได้ว่าเบ่งรอบที่เท่าไหร่ที่พยาบาลคนนึงจะขึ้นไปกดท้องเราช่วยอ่ะ น่าจะตอนคลอดลำตัว - ตอนเบ่งเราไม่รู้นะว่าหมอกรีดตอนไหน รู้ว่ากรีดอีกทีคือตอนหมอเย็บแผล ตอนหมอบอกว่าหมอกรีดยาวนิดนึง​เพราะน้องตัวใหญ่ว่างี้นะ - พอลูกร้องเท่านั้นเหละ เราโล่ง โล่งจุดนี้คือลูกปลอดภัย​ หมอบอกเวลาเกิดลูก ตี2.46 นาที แล้วพยาบาลก็เอาลูกมาวางบนอก ระหว่างที่หมอตัดสะดือ และให้เราดูลูก เราคิดตอนนั้นคือ เหมือนรูปอัลตร้าซาวด์​3มิติ​เลย อิอิ - หมอก็แซว ตุ้ยนุ้ย น้องน้ำหนัก 3030 กรัม - หลังจากนั้นพยาบาลพาน้องไปทำความสะอาด ส่วนเราก็คลอดรกต่อ หมอล้วงทำความสะอาด​นานอยู่ - สักพักพยาบาลพาลูกมาให้ดูอีกรอบเช็คชื่อ เพศ อวัยวะ​ภายนอกต่างๆ และพาน้องไปห้องเด็ก และเราเย็บแผลต่อ - ลูกเรานอนห้องแยก 1คืน เพราะน้องหายใจเร็ว -​ คืนที่2 ก็มานอนด้วยกัน เข้าวันที่16ก็ตรวจค่าเหลืองผ่าน ทำเรื่องออกจาก รพ. ได้เลย - สรุป​เราโชคดีมาก ไม่โดนเร่งคลอด เราก็ไม่รู้​ว่าทำไมนะ อ่อ หมอชมว่าวันนั้นเคสเราคลอดง่ายสุดของวันล่ะ