หลังคลอดเหนื่อยใจกับอะไรๆหลายๆอย่าง

เเม่บ้านไหนเคยมีเหตุการณ์เเบบเรามั้ยคะ เเล้วจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงคะ เเล้วทำไงต่อ เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเราท้องสามีเราดูเเลดีมากไม่เคยขึ้นเสียใส่เลย ไม่เคยทำหน้าไม่พอใจเวลาถาม หรือเวลาทำเราร้องไห้ก็โอ๋จะใจเย็นก่อนเสมอ พอคลอดลูกมาทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดเลยค่ะ เราเลี้ยงลูกอยู่บ้านสามีเราทำงานเขากลับบ้านช้ามากๆทั้งๆที่ไม่มีโอที หรือบางวันมีเรารอเเทบตายเลย เราถามเขาทุกครั้งที่กลับช้าว่าทำไมกลับช้า ทำไรอยู่ พุดด้วยดีๆน้ำเสียงปกติ เขาก็จะชอบตอบเรามาว่ากว่าจะจับรถมากว่าจะกินข้าว บางทีก็หลับในรถ เราเลยถามต่อไปว่ากลับมาช้าขนาดนี้เนี่ยนะ เขาเริ่มทำหน้าไม่พอใจคิ้วขมวด น้ำเสียงคือเห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ ทำกับเราเเบบนี้ซ้ำๆจนลูกได้1เดือนก็ยังเป็น กลับบ้านมาบางทีตี2-3 เขาไม่ได้ขอให้เรารอเเต่เรารอเองค่ะเพราะเป็นห่วงเขา เขาทำเหมือนกับเราเป็นเเค่ตุ๊กตาเฝ้าบ้านเลยค่ะที่คิดเเบบนั้นเพราะกลับบ้านมาไม่เคยถามเราเลยว่ากินข้าวรึยัง เวลาเราเจ็บตรงนู้นตรงนี่ไม่สบาย เขาไม่เคยถามไม่เคยดูเเลเราเลย เขาสนใจอย่างเดียวคือลูก เราก็เข้าใจว่าเขาคงรักลูกเเต่เราน้อยใจเขามากๆเลยเเต่ก็เลือกที่จะไม่พูด ตอนนี้จากความรักมันกลายเป็นความอึดอัดไปหมดเเล้ว การกระทำเขามันผลักเราออกมา จากเรารักเเละรอเขามาจนตอนนี้เราถามเขาเรามองหน้ามองเเววตาเขามันมีเเต่ความว่างเปล่า เราอยากพาตัวเองไปจากตรงนี้มากๆเลยค่ะอึดอัดมากๆไม่อยากชวนทะเลาะกลัวลูกจะตื่น เราร้องไห้เกือบจะทุกวันตั้งเเต่วันคลอดเสร็จยันตอนนี้เลย ในความคิดเขาเเค่อยากรับผิดชอบเราที่ทำเราท้องเเค่นั้นเองค่ะ เสียใจมากๆจากมองหน้าเเล้วมีเเต่ความห่วงใยอบอุ่นตอนนี้มันกลายเป็นว่าว่างเปล่ามากๆค่ะ เราอึดอัดที่สุดเลยจนเราไม่ถามไม่พูดอะไรทุกวันนี้เขาถามไรเรามาเราเงียบใส่ค่ะบางทีไม่ตอบไม่คุยกันก็มีตอนนี้กลายเป็นว่าอยู่กันเเบบไม่คุยกัน🥹 เเม่ๆรับมือยังไงหรอคะ หรือว่าเราควรพอกับเรื่องเเบบนี้หรือเป็นเราเองคะที่งี่เง่า😢#ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ #ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ