อยากแนะนำให้กลับบ้านตัวเองค่ะ คิดว่ายังไงคนที่บ้านของเราเองต้องรักและเป็นห่วงเรากว่าคนอื่นแน่นอนค่ะ ลองคุยกับที่บ้านดูนะคะ สู้ๆค่ะ เข้มแข็งนะคะคุณแม่
กลับบ้านตัวเองค่ะ ถ้าเค้าไม่ให้กลับก็หนีเลยค่ะ ทนไปก็ไม่ได้อะไรเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ ถอยออกมาแล้วเดินหน้าต่อไปดีกว่าค่ะ สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
เราก็เหมือนกันแค่เขาไม่สนใจเรากับเปลี่ยนไปหลายๆอย่างไม่เคยตบตีเรามีแต่เราที่ตีเขาแต่เขาเป็นพ่อคนแล้วแต่เขากลับเหลวไหลเที่ยวเช้ากลับค่ำ
กลับไปอยู่บ้านเถอะคะ แล้วอะไรๆมันจะดีขึ้นช่วงแรกๆอาจจะยากหน่อย แต่อยู่กับครอบครัวดีที่สุดค่ะ สู้ๆนะคะคุณแม่ นึกถึงลูกไว้เยอะๆ
ไม่เลือกเดินออกมา ก็ทุกข์อยู่อย่างนั้น บ้านยังไงก็คือบ้านค่ะ คนในครอบครัวไม่ใครทอดทิ้งหรอก ต้องนอนร้องไห้แบบนี้ไปถึงตอนไหน
ถ้าขนาดนค้กลับบ้านไปอยู่บ้านตัวเองเถอะค่ะ ขนาดเราท้องเค้ายังทำร้ายเราได้ แล้วถ้าลูกคลอดมาเค้าจะไม่ทำร้ายลูกด้วยหรอคะ
กลับบ้านเถอะค่ะ..ไม่ควรอยู่ตั้งแต่เค้าทำร้ายเราแล้ว..ตอนนี้มีลูก บ้านยังมีพ่อแม่นะค่ะที่รักและห่วงเรา คิดถึงลูกเถอะค่ะ
ถ้าถึงขั้นทำร้ายร่างกายจนส่งผลอาจจะทำให้ลูกได้รับอันตรายแม่ก็ควรแยกออกมาก่อนนะคะเป็นห่วงทั้งตัวคุณแม่และลูกเลยค่ะ
กลับบ้านดีกว่าค่ะ อย่างน้อยลูกก็อยู่กับเรา เขาไม่สนใจก็ปล่อยเขาไปค่ะ ถ้าขนาดลูกเขาเขายังไม่รัก แล้วเขาจะรักใครเป็น
เจอชีวิตแบบนี้ อยู่ไปก็ไม่สบายใจ ร่างกายก็บอบช้ำ ตอนนี้ตัวเองต้องรักลูกในท้อง ตัวเองต้องเข้มแข็ง กลับบ้านเถอะนะ