มีเรื่องอยากเล่า(ฝากท้องช้า)

เราเป็นคนนึงที่ฝากท้องช้า กว่าจะฝากก็ปาไปเกือบ5เดือน ตอนแรกคิดว่าประจำเดือนตัวเองขาด2เดือนเฉยๆ เพราะเคยขาดเป็นประจำและมาไม่ปกติหลายรอบ ก็ไม่ได้เอะใจ เริ่มเข้าเดือนที่3เริ่มเบื่ออาหาร ไม่อยากกินอะไร เหนื่อยง่าย แต่เพราะต้องทำงานหาเงินใช้หนี้ เลยจำเป็นต้องทำงานต่อไป ที่ทำงานก็ไกลจาก รพ. เพราะเราทำงานก่อสร้าง ไม่ค่อยมีความสะดวกเท่าที่ควร ไม่ได้ไปตรวจหรือเช็คเลย ก็ทำไปจนเดือนที่4 ประจำเดือนก็ยังไม่มา เลย ซื้อที่ ตรวจครรภ์ไปตรวจ ก็พบว่าขึ้น2ขีด ในใจก็คิด นี่เราท้องมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ทำงานหนักหักโหมมา ทั้งยกปูน ผสมปูน ขนหินทราย ขึ้นนั่งร้านทาสีที่สูง นี่คือมีเด็กตัวน้อยๆอยู่กับเราตลอดเลยหรือ...นึกย้อนหลังก็ทั้งสงสารลูกทั้งสงสารตัวเอง ไปฝากท้องแม้ไม่มีเงินสักบาท หากู้ยืมไปทั่ว เพื่อให้ได้เงิน หนี้สินเพิ่มขึ้น แต่ต้องยอมรับทุกสิ่งทุกอย่าง แม้จะลำบากก็จะสู้จนกว่าชีวิตจะหมดอายุขัย ไปหาหมอครั้งแรก หมอถามทำไมมาฝากช้า เราก็ตอบไปตามที่ผ่านมาว่าเกิดอะไรยังไงเพราะอะไร และหมอก็บอกว่าต้องบำรุงให้มากๆนะมาช้าไปหน่อยแต่ดีกว่าไม่มา หมอพูดจาดีมาก และให้ยามาบำรุงมากกว่าชาวบ้านเค้า และเราก็ตัดสินใจบอกทางบ้าน เพื่อที่จะไปบำรุงให้เต็มที่ หนี้สินที่ยืมคนนั้นคนนี้ที่บริษัทก็ให้สามีเป็นคนชดใช้ไปก่อน แอบสงสารสามีแต่ก็สงสารลูกมากกว่า จึงต้องยอมเดินออกมา ไม่มีงาน ไม่มีเงิน มีแต่ท้องเล็กๆและสำภาระที่หอบกลับมาบ้านเกิดตัวเอง....ในใจคิดอย่างเดียว อยากให้ลูกออกมาสมบูรณ์แข็งแรง ไม่พิการ และมีร่างกายให้ครบ32เหมือนคนอื่นๆก็พอใจแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังกังวนไม่หาย กังวนมาตลอด กลัวทุกอย่าง โทษตัวเองทุกครั้งที่คิดย้อนไป ตอนนี้ได้6เดือนเต็มแล้วค่ะ กังวนมากๆ แต่คงต้องยอมรับ และสู้ต่อไป????