ตั้งครรภ์.

ถ้าไม่พร้อมจริงๆเค้าแนะนำให้เอาออกนะคะ เพราะถ้าเราเก็บเค้าไว้แล้วไม่ได้เต็มใจที่จะเลี้ยงเขาหรือดูแลเขา เอาออกดีกว่าค่ะถ้ารู้สึกบาปก็ทำบุญให้เขาก็ได้ค่ะ ถ้าพร้อมดูแลแต่ไม่พร้อมบอกที่บ้าน เค้าว่ารออีกสักนิดก็ได้ค่ะค่อยบอกที่บ้าน ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ที่บ้านก็ต้องรู้อยู่ดีค่ะ อาจจะไม่โดนด่าเหมือนที่เราคิดก็ได้นะคะ ตอนใหม่ๆอาจจะยังรับไม่ได้เดี๋ยวคลอดมาก็ต้องมีเห่อหลานกันบ้าง ค่อยๆคิดนะคะ สู้ๆนะ

นี้พลาดท้องตั้งเเต่17ปีกลัวเเม่ด่าเหมือนกันเเอบไปฝากครรภ์ไม่บอกเเม่พอฝากเสร้จตัดสินใจบอกเเม่ก็งอลเเค่2วันไม่คุยด้วยหลังจากนั้นมาเเม่ก็พสไปหาหมอทุกเดือน จนคลอดตอนนี้ติดหลานเห่อหลานมากเเทบจะไม่ห่างหลานเรย ตอนนี้กำลังท้องคนที่2เเม่ไม่ดุไม่ว่าเเถมเเย่งกันเลี้ยงกับเเม่เเฟนด้วย☺️ ค่อยๆคิดค่อยๆพูดกับเเม่ เดี่ยวเเม่ก็เข้าใจเราเอง พ่อเเม่ไม่มีทางทิ้งลูกเเน่นอนคะ อาจจะงอลนิดๆเเต่เดี่ยวก็หายเองคะ☺️🙂

เราเรื่องพ่อแม่บอกเค้าไม่น่ากลัวเท่าบอกยาย ถ้าพ่อแม่เข้าใจคุณมากๆหรือสนิทกับท่านมากก็หาจังหวะบอกเลยค่ะ อย่างมากก็แค่ปลอบหรือบ่นเล็กน้อย แต่เรากลัวยายเรามากที่สุด เราเลือกไม่บอกยาย จน6-7เดือนท้องออก แม่เราเลยบอกผ่านคนรุ้จักยาย แบบบอกผ่านๆว่าท้อง เค้าก็ไปบอกยายเราว่าจะมีเหลนแล้วนะ เค้าก็งงๆนิ่งๆ พอใันต่อมาก็บ่นเรานิดหน่อย😅 ทำยังไงได้ละ ก็เค้ามาแล้ว ทำได้สองทางคืออเอาออก กับเลี้ยงเค้าดีที่สุดของเรา

บอกพ่อกับแม่ไปเลยค่ะ อย่าไปทำร้ายลูกนะคะ ทำไปแล้วกลับมาเสียใจภายหลังก็ไม่ทันแล้ว ชีวิตทั้งชีวิต ถ้าหนูคลอดเค้าออกมา หนูจะรู้ว่าเค้าคือของขวัญที่มีค่ามาก และหนูจะไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ทุกนาทีมีเค้า และตัดสินใจเก็บเค้าไว้ พ่อแม่ด่าก็ให้ด่าไปเถอะ เค้าคงไม่ด่าเราทั้งชีวิตหรอก สู้ๆนะคะ พี่ก็มีลูกสาว ทุกวันนี้เห็นหน้าเค้าก็มีความสุข อย่าตัดสินใจอะไรที่ผิดนะคะ จุ๊บๆจ้า😘😘❤️

บอกไปเลยค่ะ ลูกเกิดมาจากความรักของพ่อกับเเม่ ที่เค้ามาเกิดกะเราเพราะบุญวาสนานะคะ ไม่มีอะไรเเย่เสมอไปหรอกค่ะ เราลองคิดในเเง่ดี เรารวบรวมความกล้าบอกเค้า พ่อกับเเม่มีเเน่นอนที่จะบ่นเราค่ะ เเต่เค้าจะไม่ซ้ำเติมเราเเน่นอน เเรกๆปากอาจจะบอกไม่เลี้ยงไปเลี้ยงกันเอง เเต่เชื่อสิ สุดท้าย พ่อกับเเม่ก็ไม่ทิ้งเรา เพราะท่านก็รักหลานของท่าน สู้ๆนะคะ คุยกับเเฟน พากันรีบตัดสินใจบอกท่านนะคะ

บอกนะคะ เรามีตอน16ด้วยซ้ำ คลอดน้องก็17 วันที่แม่เรารู้ แม่เราก็บ่น เราเป็นลูกคนโต ความคาดหวังอยู่ที่เราหมด พ่อเราหวังเราไว้เยอะมาก วันที่พ่อรู้ พ่อร้องไห้ นั่งกินข้าวด้วยกัน ตอนนั้นพ่อโกรธมาก ไม่พูดไม่คุย เราก็ได้แต่ขอโทษ แต่พอผ่านไปไม่กี่วัน พ่อก็คุยเหมือนเดิม หาทุกอย่างที่อยากกิน อย่าพึ่งตัดสินใจเองนะคะ ลองปรึกษาครอบครัว แล้วตัดสินใจร่วมกัน เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอแสดงความคิดเห็นแบบไม่โลกสวยนะคะ อยากให้น้องถามตัวเองกับแฟนก่อนว่าพร้อมรึยังที่จะรับภาระการเป็นพ่อแม่ ไม่อยากเด็กเกิดมาแล้วกลายเป็นปัญหาของครอบครัว ถ้าคุยกันแล้วทั้งคู่ไม่พร้อมทั้งการงาน เงิน วุฒิภาวะ ก้อรีบตัดสินใจค่ะ แต่ถ้าพร้อมก้อควรรีบบอกพ่อกับแม่ เรื่องโดนด่าก้อต้องทำใจยอมรับว่าเราทำผิด ไม่ว่าน้องตัดสินใจยังไงพี่เป็นกำลังใจให้นะคะ

ควรบอกค่ะพ่อกับแม่ย่อมไม่มีวันทำร้ายลูกตัวเองหรอกค่ะแต่แก่จะบ่นและจะด่ามันก็เป็นเรื่องธรรมดา เดี๋ยวแก่ก็อารมณ์ดีขึ้นเอง แต่อย่าเอาเด็กออกเลยนะค่ะเพราะเด็กไม่รู้เรื่องด้วยหรอกค่ะสงสารเด็ก และมันจะทำให้เรามีตราบาปติดตัวไปชั่วชีวิต ทำอะไรก็ไม่ขึ้นนะค่ะ เพราะเป็นเหมือนเราได้ฆ่าชีวิตของคนๆหนึ่งที่สายเลือดเราเลยนะค่ะ #สู้ๆเป็นกำลังใจให้นะค่ะ

เราก็อายุ18คะ ทีแรกก็ไม่กล้าบอกพ่อแม่เหมือนกัน แต่ก็ตัดสินใจปรึกษาพ่อแม่ดู และก็คุณหมอที่โรงพยาบาล เขาก็บอกมานะคะถ้าไม่พร้อมเค้าก็จะช่วย แต่ถ้าพร้อมที่จะเลี้ยงก็ฝากครรเลย เราก็สับสนนะคะไม่รู้จะตอบยังใง แต่พอไปตรวจดูก็3เดือนแล้ว หมอเขาก็อัลตร้าซาวให้ดู คือเป็นตัวแล้ว เปิดเสียงการเต้นของหัวใจให้ฟังครั้งแรก คือเปลี่ยนความคิดที่จะเอาออกเลยคะ

บอกเลยค่ะ เราตอนรู้ว่าท้องแรกๆไม่กล้าบอกแม่เหมือนกันค่ะเพราะแม่เป็นคนที่ดุเพราะเป็นลูกสาวเดียวแล้วแกเลี้ยงมาคนเดียว จนแกมารู้เองเพราะเราแพ้หนักแกรู้ตอนเราท้องได้3เดือนตอนนั้นคือกลัวมากกกกกเพราะแม่ยังไม่อยากให้มีลูก แต่แกก็ไม่ว่าแถมยังดีใจอีก ดูแลดีมากกกกดีกว่าตอนไม่ท้องอีกค่ะ 😂 ตอนนี้ท้องได้33+3 แล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ✌🏼 สู้ๆค่ะ