ระบาย

เราออกจากงานทิ้งที่บ้าน มาอยู่บ้านแฟนที่ตจว.ตอนท้อง 6เดือน บ้านแฟนค้าขาย สภาพที่อยู่ค่อนข้างชนบท ห่างไกลความเจริญ ซึ่งเราเป็นเด็กที่โตในกทม. ปรับตัวเยอะระดับนึง แต่ก็อยู่ได้ แต่มักจะชอบโดนแม่กับพ่อแฟนบ่น หลายๆเรื่อง จนเราเก็บมาคิด และน้อยใจตัวเอง พอพูดกับแฟน ก็กลายเป็นทะเลาะ ทำให้เราอยากกลับบ้านหลายครั้ง แต่ก็ทนอยู่ เพราะไม่อยากอยู่แยกกัน ทนจนทุกวันนี่คลอดน้องได้ 21วันแล้ว ก็มีเรื่องถมใจเราเรื่อยๆ พ่อแม่แฟนก็ยังบ่นและว่าเราอยุ่ ครั้งนึงเคยทะเลาะจนเราขอกลับและขอเอาลูกไปด้วย บ้านแฟนไม่ให้ บอกถ้ากลับ กลับไปคนเดียว ลูกเอาไว้นี้ เขากลัวเราเอาไปและเราเลี้ยงไม่ได้ บ้านเราไม่ได้รวย ถ้าเทียบกันบ้านเขา เขามีเงินมากกว่า และแม่เขาใช้คำพูดคำนึงกับเราว่า ' เอาไปเลี้ยงไม่รอดหรอก ลูกอดตาย ดูที่ฐานะเเล้วกันว่าใครจะเลี้ยงได้ ' เราแบบเสียใจมาก มันเป็นคำที่โคตรดูถูกเลย เราไม่รู้ต้องทำไงถึงเอาลูกกลับไปเลี้ยงที่บ้านได้ เพราะทางนี่เขาไม่ให้จริงๆ แฟนบอกถ้าไม่สบายใจก็กลับไป ไม่ต้องห่วงลูก เดะให้แม่เลี้ยง ค่อยพาขึ้นไปหา แต่จะให้เราทิ้งลูกกลับบ้าน ก็ทำไม่ได้ เบื่อมากๆกับการอยู่ตรงจุดนี้ ? ( มาอยู่บ้านแฟนโดยที่ทางผช. ไม่ได้ผูกข้อไม้ข้อมือ หรือตบแต่ง )