มีใครเคยท้องตอนเรียนแล้วไม่กล้าบอกที่บ้านบ้างค่ะ

เรามีประสบการณ์ที่ท้องตอนเรียน มันเป็นประสบการณ์ที่แย่มากสำหรับเรา เราเป็นคนเชียงใหม่ ครอบครัวเราอยู่ด้วยกันแค่4คน พ่อ ตา ยาย แล้วก็เรา ด้วยความที่เราเป็นคนฐานะค่อนข้างยากจน แม่เราก็เสียไปแต่เด็ก พ่อจึงเป็นเสาหลักของคนในครอบครัวทำงานส่งเราเรียน เราสอบเข้ามหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพคิดที่จะเรียนสูงๆเพื่ออยากจะแบ่งเบาภาระของคนในครอบครัวเราใช้ชีวิตอยู่ในเมืองกรุงแบบไม่มีความสุขเลยและเราก็พบแฟนคนปัจุบันในกรุงเทพเขาเป็นทหารคบกันมาจนกระทั้งเราเรียนอยู่มหาลัย ปีที่4ใกล้จะจบแล้ว เช้าวันนึงพ่อเราโทรหาเราบอกเรารีบกลับบ้านด่วนตาเสียแล้วจากที่เตรียมตัวไปเรียนกลับต้องจองตั๋วรถกลับบ้าน พอถึงบ้านเราเห็นยายนั่งร้องไห้แล้วบอกกับเราว่าเข้าไปกราบตาซ่ะลูกเรานั่งกอดกันกับยาย ยายก็ถามเราว่าจะกลับวันไหนเราก็บอกแกไปว่าเสร็จงานศพคงกลับไปเรียนเพราะใกล้สอบยายก็บอกเราว่าทำไมไม่อยู่นานๆเราก็บอกแกว่าเดี่ยวก็ปิดเทอมจะกลับมาหาคืนนั้นก็นอนกอดยายทั้งคืนพอเสร็จงานศพเราก็กลับกรุงเทพไปเรียนได้ประมาน5วันเราดันมาพบว่าตัวเองท้องเราปวดท้องมากบวกกับประจำเดือนไม่มาเพื่อนเราจึงพาไปหาหมอ หมอให้เราตรวจครรภ์แล้วก็พบว่าท้องจริงๆ เราไม่รู้จะทำยังไงดีมืดแปดด้านเพื่อนเราฟังหมอพูดไปนำ้ตาก็ร่วงไป ไม่รู้มันสงสารเราหรือยังไง หมอแนะนำคลีนิคทำแท้งให้เราหลายที่เผื่อเราไม่พร้อมจริงๆเพราะเราใส่ชุดนักศึกษาไป แล้วหมอก็ให้เราปรึกษากับแฟนเพื่อนเราโทรหาแฟนเราบอกเราท้องแฟนเราก็บอกไม่ต้องเครียดเดี่ยวเขาจะดูแลเราเอง เรากลับมาถึงที่พักได้แต่คิดว่าจะทำไงดีรองานศพตาผ่านไปสักพักค่อยบอกพ่อละกันแต่มันไม่จบแค่นั้น อาทิตย์นึงหลังจากงานศพตามีเสียงโทรศัพท์จากทางบ้านดังขึ้นอีกเราเริ่มใจคอไม่ดีกดปุ่มรับโทรศัพท์พี่ข้างบ้านถามว่ารู้ข่าวยังเราก็งงถามไปข่าวอะไรแกบอกรีบกลับบ้านน่ะยายเสียแล้ว คือแบบตอนนั้นมันสมองเบลอๆเหมือนหน้ามันชาๆนำ้ตาค่อยๆไหล พึ่งอาทิตเดี่ยวเองที่ตาจากไปยายก็จากเราไปอีกคนหรอ เรารีบจองตั๋วกลับบ้านนั่งร้องไห้ไปตลอดทาง ตากับยายมาจากเราไปไหนจะเรื่องที่เราท้องอีกเราเลยไม่กล้าบอกพ่อกลัวพ่อจะเสียใจไปมากกว่านี้หลังจากงานศพเราก็กลับกรุงเทพเราก็ร้องไห้ไปตลอดทางอีกเมื่อคิดว่าต้องทิ้งพ่ออยู่บ้านคนเดียว กลับมาถึงกรุงเทพเราก็คิดว่าต้องผ่านจุดนี้ไปให้ได้ เราอุ้มท้องไปเรียนทุกวันขึ้นบีทีเอสคนแออันเหนื่อยมากจากบีทีเอสต้องเดินไปมหาลัยอีกทำแบบนี้ซำ้ๆทุกวันจำได้ว่าอุ้มท้องไปเรียนจนท้องได้เจ็ดเดือนปิดเทอมพอดีจึงดรอปเรียนไว้ก่อนตอนนั้นความรู้สึกที่มีต่อคนรอบด้านมันลบไปหมดเราท้องโตมาเรียนขึ้นรถบีทีเอสแต่ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่มีคนลุกให้เรานั่งเรายืนตลอดใช้ชีวิตแบบนี้คนเดียวมีเพื่อนมานอนเป็นเพื่อนตอนเราท้อง7เดือนรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยเพราะเเฟนเราออกจากค่ายไม่ได้ไม่นานแฟนเราก็ปลดทหารแล้วพาเรากลับบ้านเขาตอนแรกก็เหมือนจะดีแต่พอนานไปเรากลายเป็นแม่บ้านไปแบบเต็มตัวโดนใช้งานสารพัดเอาตั้งแต่ล้างถ้วยล้างจานทำกับข้าวให้คนที่บ้าน สักผ้าให้พ่อแม่เขา ให้น้องชายเขา ของตัวเองกับแฟน ไหนจะเสื้อผ้าที่ทั้งบ้านใช้ทำงานเราก็ต้องเก็บมาสักมาล้างทุกวัน คือเข้าใจว่าต้องทำมันเป็นหน้าที่แต่บางที เราท้องอยู่ทำไมไม่ช่วยกันทำ เสื้อผ้าชุดชั้นในทุกอย่างทำไมเขาไม่อายที่จะให้เราสักให้ เราทำให้แฟนเรามันเรื่องปกติแต่ต้องทำให้คนทั้งบ้านมันแย่มาก บ้านร้อนมากมีห้องนึงที่ติดแอร์แฟนเราบอกแม่เขาว่า ถ้าออกไปทำงานให้เปิดห้องแอร์ให้เราอยู่ด้วยมันร้อน แต่แม่เขาบอกว่าไม่ได้มันมีของสำคัญสรุปเราก็ต้องทนร้อนไป แฟนเราไปทำงานแม่เขาก็หักตังค์ค่าแรงทุกวันบอกว่าเก็บไว้ให้ลูก ส่วนเราไม่มีตังค์ใช้กันเลย พอถึงวันที่เราคลอด อันนี้เป็นอะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจเรามากลูกเราแข็งแรงปกติดี แต่แผลคลอดเราหมอบอกใหญ่มากต้องระวัง เราไม่มีนำ้นมแม่แฟนก๋บอกให้เราบีบนมให้นมเราไหลแต่มันก็ไม่ไหลแม่แฟนดึงหัวนมเราอย่างแรงคือแบบนำ้ตาไหลเลยเขาทรมานเรามาก เราเจ็บแต่ก็พูดอะไรไม่ได้ แผลคลอดก็เจ็บลูกก็ต้องดูกลางคืนมาก็นอนดูลูกแทบจะไม่ได้หลับ คืนแรกๆเราปวดแผลมากลูกร้องเราก็อุ้มลูกไว้ ปลุกแฟนเรามาชงนมให้ลูกหน่อยเพราะเราขยับลำบาก แม่แฟนเราก็มาต่อว่าเราบอกเราไม่ต้องปลุกแฟนมันต้องไปทำงาน คือเราคิดว่าทำไมเขาจะช่วยดูลูกไม่ได้หรอเรายังเจ็บเรายังไม่แข็งแรงเราคิดในใจว่าต้องขนาดนี้เลยหรอเช้ามายังไม่ทันได้หลับแม่แฟนก็ปลุกเรามาสักผ้าให้ลูกคือเหนื่อยมาก เขาพูดกับเราว่าลูกหลับก็ต้องรีบมาทำงานบ้านไม่ใช่ลูกหลับแล้วหลับตามลูก คำพูดนี้จุกอกมาก เราคิดในใจแล้วที่เราทำให้ทุกวันมันไม่ใช่ทำงานบ้านหรอเรายังทำให้เขาไม่พออีกหรอ นี่ขนาดเราเจ็บเขายังใช้งานเรายังกะเราไม่ใช่คน ยังกะเราเจ็บไม่เป็นยังไงยังงั้น แต่เราทนมาตลอดไม่เคยมีแม้แต่ครั้งเดียวที่เราเอ่ยปากเถียงเขา แม้แต่ข้าวกินออกจากโรงบาลเขาก็ซื้อแต่ข้าวมันไก่ให้เรากินทุกมื้อเราจะทำเองก็ไม่ได้ปวดแผลไหนจะดูลูกอีกจนเราถ่ายไม่ออกปวดมากท้องผูกนั่งร้องไห้ไม่รู้จะทำไงบอกเขาก็ไม่สนใจ ปล่อยเราไปตามเวรตามกรรม ยายข้างบ้านพากันมาดูถามเราว่าเป็นอะไรเราบอกปวดท้องอยากเข้าห้องนำ้แต่ถ่ายไม่ออกเขาก็สรรหาของมาให้เรากิน จนเราเข้าห้องนำ้ได้ซึ่งมากนำ้ตาไหลอีกรอบนึงเขาไม่ใช่คนในครอบครัวแต่เขามาช่วยเหลือเรามาช่วยอาบนำ้ให้ลูกเราอยากขอบใจเขามากจริงๆ พอถึงกำหนดตรวจหลังคลอดแฟนเราก็ต้องไปทำงานทุกวันแทบจะไม่ได้หยุดแม่แฟนก็บอกว่าไม่ต้องไปตรวจหรอกหาฉีดยาคุมไปหมอแค่จะคุมกำเนิดให้เชยๆสรุปเราก็ไม่ได้ไปตรวจ เราทนทรมานแบบนี้ทุกวันจนลูกเราได้3เดือนเราก็กลับไปเรียนอีกครั้ง แฟนเราบอกจะเอารถไปส่งเราแม่แฟนก็บอกให้ไปเองจะเอารถไปให้เปลืองนำ้มันทำไม มันไม่ใช่ลูกคุณหนูซ่ะหน่อยที่จะต้องไปรับไปส่ง แฟนเราก็ทะเลาะกันกับที่บ้านบอกแม่ทำไมเป็นคนใจดำแบบนี้แม่เขาก็บอกเมื่อก่อนเขายังไม่มีใครไปส่งยังไปนู่นนี่ได้เลย เราขี้เกียจเห็นแฟนทะเลาะกับพ่อแม่เลยเข้าไปกอดแฟนไว้บอกไม่เป็นไรแค่นี้เองเราไปเองได้ แฟนเราก็นำ้ตาตกบอกไม่น่าเอาเรามาลำบากด้วยเลย เราก็บอกไม่เป็นไร แม่เขาให้ค่ากินค่าอยู่ไปกลับกรุงเทพกับบ้านเขาอาทิตละ2000 ค่ารถก็500แล้วไหนจะค่าบีทีเอสนั้นๆนี่ๆอีกเราก็กินแต่ของในเซเว้นพวกมาม่าพอมาอาทิตหลังๆแกก็หักให้เราอาทิตละ1500บ้าง1000บ้าง เราคิดแค่อย่างเดี่ยวเราจะทนเพื่อลูก เงินทุกบาทที่ได้มาก็คือค่าแรงที่แฟนเราไปทำงาน แม่เขาเก็บไว้หมด บางทีก็สงสารแฟน แม่แฟนให้เงินเรามาเรียนแต่ละอาทิตเราก็แอบแบ่งให้แฟนเก็บใส่กระเป๋าแฟนไว้ เพราะแฟนไม่มีตังค์ติดตัวเลย แค่ขอจากแม่เขา20แม่เขายังไม่ให้เลย แม่แฟนไปเล่าให้คนอื่นฟัง หมดไปหลายบาทเลยกับลูกเราแต่ความจริงแล้วไม่ใช่นั้นมันค่าแรงที่แฟนเราทำงานทั้งนั้นเขาแทบจะไม่ต้องเสียอะไรเลย คนเขาก็เอามาเล่าให้เราฟังเราฟังแล้วมันผิดมากที่แม่พูดเราใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ทุกวันจนลูกเราได้4เดือนญาติเราที่กรุงเทพป่วยหนักเข้าโรงบาลญาติๆที่เชียงใหม่ต่างลงมาดูใจโทรหาเราบอกให้เราไปดูใจแกหน่อยเราก็ขอแม่แฟนไปบอกฝากลูกหน่อยเขาก็บอกว่าไม่ว่างเราจะหาทางไปให้ได้วีดีโอคลอไปสายเต็มตัวแกไปหมดเราก็นำ้ตาตกทำไมชีวิตเราถึงได้รันทดขนาดนี้แม่แฟนก็ถามเราว่าร้องไห้ทำไมเราก็บอกอยากไปเยี้ยมญาติที่โรงบาลกรุงเทพแม่แฟนก็บอกกับเราว่าเรามีครอบครัวแล้วมีลูกแล้วจะไปไหนมาไหนแบบคนปกติไม่ได้เราก็จำยอมต้องอยู่จนกระทั้งตอนเช้าป้าโทรมาบอกญาติเสียแล้วน่ะรอบนี้ไม่อายใครแล้วร้องไห้ลั้นบ้านเลย แล้วแม่แฟนก็ยอมให้ไปแต่ต้องรอแม่เเฟน ทำธุระเสร็จก่อนเราก็รอจนกระทั้งบ่ายกว่าจะได้ไปเรานั่งรถ3ชั่วโมงกว่าจะถึงกรุงเทพต่อเรือไปอีก2ชั่วโมงกว่าจะไปถึงบ้านญาติสุดท้ายเราไม่ทันไปกราบศพเพราะเขากลับกันหมดแล้วมันเป็นความทรงจำที่เลวร้ายมากป้าถามว่าจะนอนด้วยกันสักคืนไหมเราบอกไม่ละเพราะมีเรียนเช้าเราโกหกป้าไปความจริงเราต้องกลับไปดูลูกหลังจากนี้เราก็ตัดสินใจบอกพ่อเราสถานการณ์เป็นปกติพ่อไม่โกรธไม่ดุไม่ด่าเราเลย กลับปลอบใจเราอีก ป้าเราบอกส่งสารเราที่ต้องไปลำบากไกลบ้านนั่งร้องไห้กันทั้งป้าหลานจนตอนนี้ลูกเราได้9เดือน เราก็ดันท้องอีก เราจะไปฝากครรภ์แม่แฟนบอกจะไปทำไมโรงบาลโรคมันเยอะเมื่อก่อนแม่ฝากตอนอายุครรภ์6เดือนนู่นแกบอกคือแกจะเอาแต่ความคิดแกอย่างเดียวสุดท้ายแฟนเราไปคุยไม่รู้คุยอะไรกันแกถึงยอมให้ไป ท้องนี้ทรมานมากเวียนหัวปวดท้องปวดไปหมดลูกก็ต้องดูงานบ้านก็ต้องทำส่งสารลูกในท้องมากบางทีข้าวก็ไม่ได้กินไม่รู้จะเอาเวลาไปหนกินลูกคนแรกก็ดื้อมากกำลังจะหัดเดินปล่อยก็กลัวเขาล้มแฟนเรากลับมาจากทำงานก็สบายหน่อยแฟนจะช่วยล้างจานทำกับข้าวให้กินชีวิตคือแย่มากทุกวันนี้ก็ทนไปเพราะลูกกับแฟนเท่านั้นอยากจะบอกว่าถ้าตอนนั้นตัดสินใจบอกพ่อบอกคนที่บ้านชีวิตคงจะดีกว่านี้ บทความอาจจะยาวไปสักนิดน่ะค่ะ มีใครเคยเจอแบบที่เราเจอบ้างไหมค่ะกับครอบครัวแฟนแบบนี้

60 ตอบกลับ

สงสารมากนะค่ะฟังจากที่เล่า เเต่จำไว้นะคะคนเราความอดทนมันมีขีดจำกัด เวลาถ้ามันระเบิดขึ้นมา บอกได้เลยว่าบรรไลค่ะ บ้านนี้ถึงขั้นด่ากับพ่อผัวเเม่ผัวสนั่นหวั่นไหวเรยค่ะ ไม่สนใครหน้าไหนทั้งนั้นค่ะ ไม่ไหวคือกลับบ้านค่ะ พ่อเเม่ยังมี ถ้าเเฟนรักเราต้องเข้าใจเราค่ะ บางสถานการเค้าก็ต้องเลือกค่ะ ในเมื่อคุณมีครอบครัวของคุณเเล้ว เเล้วเรื่องที่สำคัญกับเเม่บ้านนี้ที่สุด คือเงินค่ะ เเฟนทำงานมา ให้เราเก็บทุกบาททุกสตางค์ ส่วนที่เเบ่งให้พ่อเเม่คือส่วนนึง ไม่ใช่ว่าจะไม่ให้ เพราะเราเป็นคนจัดเเจงทุกสิ่งอย่างในบ้าน จ่ายนุ้นจ่ายนี้ พ่อเเม่แฟนเค้าไม่มีสิทธ์มายุ่งตรงนี้นะค่ะ ทำเมิลเเฟนคุณยังเป็นลุกเเหง่ ดีนะค่ะที่เเฟนคุณเค้ายังเข้าใจคุณ ลองหาวิธีค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างมันขึ้นอยุ่ที่คุณค่ะเพียงเเค่คุณเอ่ยปาก เชื่อว่าเเฟนคุณต้องฟังคุณเเน่นอนค่ะลุกก็ตั้งสองคนเเล้วถ้าคุณไมไ่ด้เก็บหรือบริหารเงินเองก็จะเเย่นะค้ะ เพราะเราจะไม่รุ้เลยว่าต้องใช่จ่ายอะไรบ้างมันจะกะไม่ถุกค่ะเพราะเงินไม่ได้อยุ่ในมือเราแบบเป็นก้อน สุ้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้😊

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆน่ะค่ะ😢😢

เป็นความผิดพลาดที่พลาดจริงๆ.. อุตส่าห์​เรียนมาสุดท้ายก็ต้องมานั่งเลี้ยงลูกยอมแม่ผัวโขกสับเหมือนคนไม่มีทางไปสิ้นไร้ไม้ตอก.. ทั้งที่อนาคตน่าจะไปได้อีกไกล คนโตยังไม่ทันไรพอที่จะออกไปหางานทำหาเงินจุนเจือครอบครัว.. ท้องอีกซะงั้น แนะนำไม่ได้อ่ะคือพลาดไปแล้วก็คงต้องสู้ต่อไป หาเงินให้แม่ผัวใช้รอใช้เศษเงินจากแม่ผัวเป็นขี้ข้าคนทั้งบ้านวนไป.. ขอบคุณ​สำหรับบทความเรื่องเล่าเหมาะสำหรับเป็น อุทาหรณ์​ให้คนไว้เตือนสติคิดเยอะๆ เอาไว้สอนและเตือนได้ดีทีเดียวเลยค่ะ ขอให้ผ่านเรื่องเลวร้ายนี้ได้อย่างปลอดภัยนะคะ ขอให้คนที่คิดร้ายแพ้ภัยตัวเองขอให้เข้มแข็งและโชคดีค่ะ ให้กำลังใจนะคะ

ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจดีๆ🙏🙏☺️

อย่าโทษคนอื่น อย่าโทษโชตชะตา ที่อ่านมาทั้งหมด มันเกิดจากตัวคุณทั้งนั้น อย่างแรกเลยคือรู้ว่ายังไม่พร้อมแต่คุณไม่รู้จักป้องกัน ซ้ำร้ายยังปล่อยให้ท้องอีกรอบ แม่แฟนคุณถือว่าใจดีแล้วนะที่ให้อาศัยอยู่บ้านเค้าไม่ไล่คุณไปแต่แรก ถ้าคุณเข้าตามตรอกออกตามประตูแต่แรกเค้าจะเอ็นดูคุณมากกว่านี้ คุณอายุยังน้อย แล้วปล่อยท้อง รายได้ไม่มี มาเกาะแฟนอย่างเดียว เป็นแม่แฟนที่ไหนเค้าก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ ยิ่งมีลูกเพิ่มอีกคน รายจ่ายยิ่งเพิ่มไปอีก

แม่ของแต่ะคนไม่เหมือนกันแต่แม่คนนี้ของแฟนคุณเห็นแก่ตัวและใจดำมาก คนเป็นเมียจะไม่สามารถใช้เงินของผัวได้เลยหรอคะ!? แล้วทุกคนสามารถผิดพลาดได้เหมือนกันหมดอยู่ที่วิธีแก้ไขปัญหาค่ะ มันก็ดีค่ะที่พวกคุณเจอครอบครัวแฟนที่ดีแต่บางคนเขาไม่ได้โชคดีเหมือนคุณ แล้วเงินที่ใช้ทุกบาทมาจากการที่แม่ผัวหักเงินเดือนของผัวทำไมจะเกาะผัวกินไม่ได้ อยู่บ้านเลี้ยงลูกก็เป็นอาชีพเหมือนกันแต่ไม่ได้ค่าจ้างซักผ้าให้ครอบครัวผัวก็ไม่ได้เงินเหมือนกันทำทุกอย่างให้ครอบครัวผัวก็ไม่เคยได้น้ำใจจากแม่ผัว แล้วจะทำไปทำไม เพราะฉะนั้นคนที่คุณควรแคร์คือลูกกับผัวค่ะ ความดีที่คุณทำไม่สามารถชนะใจผู้หญิงคนนี้ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ทำให้ ถ้ามีคำพูดให้ก็การกระทำที่ผ่านมาของแม่ผัวให้เขาฟังไปเลยแล้วเอาลูกกลับไปหาตาที่บ่านเถอะค่ะ ถ้าจะทนอยู่ก็อย่าไปยอมเรามีสิทธิ์ของเรา สู้ๆนะคะ

VIP Member

แนะนำให้ออกอยู่สองคน ดีกว่าอยู่ในบ้านนั้นนะคะ น้องอดทนมาก นี้ขนาดอ่าน สงสารมากเลยต้องมาแบกรับอะไรคนเดียว มันหนักมากนะคะ ถ้าอยู่สองคนกับสามีเรา เงินก็จะเหลือกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ กินอะไรก็ได้กิน ไม่ใช่อดๆอยากๆ ไม่ต้องมานั่งฟังคนเขาบ่น ไม่ต้องมานั่งซักผ้าคนทั้งบ้าน เหนื่อยก็นอนได้โดยไม่ต้องมีคนคอยปลุกสั่งใช้ ลองคุยกับสามีดีๆนะคะ ว่าแยกกันอยู่คิดถึงแม่เขาก็กลับไปหา สู้ๆนะคะ ✌️✌️✌️ พาสามีไปหาพ่อด้วยนะคะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำน่ะค่ะจะลองปรึกษาสามีดูค่ะ

ทำไมไม่หาห้องเช่าถูกๆอยู่ ไม่ต้องทน อยู่ห้องเราอยากทำตอนไหนก็ได้ แบบนี้แหละแม่ผัวไม่ดี เงินแทนที่เราจะได้เก็บ สรุปแม่ผัวเอาหมด ถึงว่าละแม่เราว่าอยู่กับแม่ผัวลำบาก ไม่เท่าอยู่กับแม่ตัวเอง จนยังไงแม่กับพ่อก็ไม่เคยให้อดไม่เคยให่ทำงานตอนท้อง แต่โชตดีเราแม่ผัวดี ถ้าเจอแบบนี้ก็ไมาทนแล้วเอาลูกไปให้พ่อ แล้วทำงานเลี้ยงลูกเลี้ยงพ่อเองดีกว่า สู้ๆๆค่ะถ้าคุณแม่จนทนเพื่อลูก

☺️☺️☺️

VIP Member

เราก็ท้องตอนเรียน ไม่บอกใครไปเรียนตามปกติ พอดีช่วงนั้นเป็นเทอมสุดท้ายก่อนฝึกงาน เราก็ไปเรียนยัน6เดือน ใส่กระโปรงไม่ได้ต้องใส่แบบไม่ติดตะขากระโปรง ใส่เสื้อแขนยาวครมไปทุกวัน แล้วสุดท้ายก็รอดมาได้5555ตื่นเต้นดีคะ บอกแม่ว่าท้องตอนเรียนจบแม่ตกใจมาก แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรมากเพราะจะคลอดแล้ว 55555555

555ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะอย่างน้อยๆก็ยังได้รู้ว่าใครๆก็พลาดได้😂😂

ออกจากบ้านนั้นมาเถอะค่ะ เผลอๆ ถ้ามาอยู่เป็นครอบครัวข้างนอก ค่าใช้จ่ายต่างๆ อาจจะมีเงินใช้มากกว่าที่บ้านแม่เขาจะเก็บเงินไว้นะคะ คนที่จะป่วยก่อนอาจเป็นคุณก็ได้นะ ไหนจะเลี้ยงลูก ไหนจะงานบ้าน อาหารดีๆบำรุงก็ไม่ค่อยได้กิน แถมไม่มีเวลาได้พักผ่อน ยังไงก็สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้♥️♥️

ขอบคุณมากน่ะค่ะสำหรับคำแนะนำดีๆ

เราท้องตอนเพิ่งเรียนจบ ไม่กล้าบอกที่บ้านเหมือนกัน แต่หมั่นกันแล้ว กลั่วโดนด่าเหมือนกันเพราะว่าแค่หมั่นยังไม่ได้แต่ง แต่สุดท้ายก็ต้องบอก แต่ก็ไม่ได้โดนด่าโดนว่า ออกจะเห่อหลานกันเสียด้วย โชคดีทีเราไม่ตัดสินใจอะไรโง่ๆไปก่อน ตอนนี้น้องได้2เดือนแล้ว

จ้า🥰🥰

สู้นะคะ ขึ้นชื่อว่าแม่ผัวลูกสะใภ้​ เป็นแบบนี้มาแต่ไหนเเต่ไรเเล้วค่ะ​ คนไม่ชอบก้อคือไม่ชอบ ต่อให้เราทำดีแค่ไหนคนไม่ชอบก้อคือไม่ชอบ คนไม่ชอบไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลค่ะ เราพิสูจน์มาเเล้วค่ะเกือบ10ปีที่อยู่กันมากะแม่ผัว​ ตอนนี้เลิกกันกะผัวเเล้วค่ะ​

สงสัยจะจริงอย่างว่าค่ะขอบคุณสำหรับกำลังใจน่ะค่ะ

เจ้าของโพสต์ เก่งมากเรยนะค่ะ สู้ๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ 🤟💛 แต่หนูอาจจะเป็นเหมือนครอบครัวดี่ก้อได้นะค่ะ หนุก้อท้องตอน เรียนจะจบ พอดีแต่แม่ฝ่ายหนูไม่ได่รักฝ่ายชายอ่ะค่ะ หนูว่าจะไปอยู่กับฝ่ายชายก่อน จนคลอดอ่ะค่ะ แล้วค่อยตัดสินใจกลับบ้าน

จ้า

คำถามที่เกี่ยวข้อง

คำถามยอดฮิต

บทความเกี่ยวข้อง