ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้

เราท้องได้ 26+6w ค่ะตลอดเวลา6เดือนที่เราอดทนกับสามีมาตลอดเราท้องก่อนแต่ง เราทำงานทำๆหยุดๆ ตามคำสั่งของบริษัท เงินเดือนๆที่แล้วเราได้3800บาท คนอื่นอาจจะคิดว่าทำงานสองคนยังไงเงินก็พอ เปล่าค่ะ เราจ่ายค่างวดรถ ค่าห้อง สามีไม่ได้ให้เงินเราเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา เรียกง่ายๆก้อเหมือนไม่ได้รับผิดชอบอะไร เราทะเลาะกันบ่อยมาก บางเดือนเรากินมาม่ากับข้าวทัังๆที่รุ้ว่ามันไม่ดีกับลูกในท้อง แต่เราไม่มีทางเลือกเราต้องกินเพราะเงินไม่มี เราคิดว่าก้อยังดีกว่าไม่กินไร เงินหาหมอก้อหายืมคนนั้นคนนี้ ตอนนี้หนี้เปนหมื่น เราตัดสินใจตัดใจและบอกเลิกเขาหลายรอบ แต่เขาไม่ยอมออกไปจากเรา เพราะถ้าเปนแบบนี้เราอยากยุคนเดียวดีกว่า จะอยู่กันไปทำไมในเมื่อเขาก็ไม่ได้แบ่งเบาภาระเรา เราตัดสินใจบอกแม่เราเรื่องนี้แม่เราโทรไปหาแม่เขาว่าจะเอายังไง จะแต่งก็ไม่มาแต่ง เงินก็ไม่เคยให้เราใช้ ถ้าไม่รับผิดชอบก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่สงสารลูกผู้หญิงด้วยกันรึ สรุปทางนั้นพูดแค่ว่าไม่มีเงินๆ ทั้งๆที่แม่เราไม่ได้เรียกร้องว่าจะเอาเท่าไร สุดแล้วแต่เขาจะทำให้ ในใจเราก็นึกน้อยใจกับสิ่งที่เป็น ทำไมเราไม่มีวาสนาได้เจอคนดีๆพร้อมรับผิดชอบกว่านี้ เรารักเด็กคนนี้เราอยากให้เขาเกิดมา ถึงแม้เราจะพลาดแต่ทุกครั้งที่เขาดิ้นเรามีความสุขตลอด เราอยู่ได้ถ้าไม่มีสามี ขอแค่ลูกเราแข็งแรง ตอนนี้เราไม่ต้องการความรับผิดชอบจากใคร เราต้องการแค่ให้เขาออกจากชีวิตเรา แล้วอย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก ต่อให้เราลำบากเปนหนี้แค่ไหนเราก้อจะอดทนเพื่อลูก ขอระบายหน่อยนะคะอึดอัดใจมาก ตอนนี้เหลือเงินแค่40บาท กินข้าวคลุกซอสทั้งน้ำตา ไม่กล้าบอกแม่ว่าไม่มีเงิน เพราะเงิน1500ที่ยืมพี่มาสามีก้อขโมยไปเล่นพนัน เราไม่รุ้จะทำไง เราอยากหนีไปจากผู้ชายคนนี้😭😭😭😥😥😭จะว่าเราโง่ทนมาได้ก้อใช่ค่ะ เราโง่เรามันคนขี้สงสารคนจนลืมสงสารตัวเองและลูก #ขอกำลังใจคุนเเม่เลี้ยงเดี่ยวหน่อยค่ะ