วันคลอดที่จำไม่ลืม13สิงหา63

เรากำหนดคลอดวันที่14สิงหา แต่หมอนัดไปตรวจวันที่13 ครบกำหนด10เดือนพอดี หมอถามว่าแม่อยากคลอดวันนี้เลยไหม เราเบยตัดสินใจไห้หมอเร่งคลอด รีบโทรบอกแฟน ไห้แฟนเอากระเป๋าเตรียมคลอดมาไห้ นอนอยู่เตียงรอคลอดตั้งแต่บ่าย2 ระหว่างรอคลอดแฟนเราก็ไปที่อื่น เราคิดว่าคงไปรอเราที่ไหนสักที่แล้วจะกลับมา จน1ทุ่มเราคลอดน้อง ออกจากห้องคลอด ออกมาเจอแต่ปู่กับย่าเรา ที่ถือกระเป๋ารอ พอขึ้นเตียงพัก เราเลยไห้ปู่กับย่ากลับไปพักผ่อน เพราะเราคนว่าแฟนคงจะมาเฝ้าเราแน่ๆ เราเลยโทรตามเรื่อยๆ จนเขารับสาย เขาก็มา ในสภาพที่เมามาก ตัวเหม็นไปด้วยเหล้า เขาบอกว่าไม่เฝ้านะ นอนที่อื่นไม่หลับ จะกลับไปนอนบ้าน เราเสียใจมาก แต่ก็ไม่รั้งใว้ ดูแลลูกคนเดียว เข้าห้องน้ำ กินข้าวเสร็จก็ต้องพยามเดินเอาจานไปวางเก็บ จนพยาบาลถามว่าญาติเราไปไหน สามีไปไหน เราน้ำตาคลอ ได้แต่ตอบว่าเขาไม่ว่าง ปู่กับย่าเราก็แก่มากแล้ว เราไม่อยากไห้เขานั่งรถมาไกลๆ เรานอนโรงบาล5วัน เพราะลูกเราตัวเหลือง แฟนเราไม่เคยมานอนเฝ้าเราสักวัน มีแต่ญาติเตียงข้างๆ คอยมาเฝ้าลูกเราไห้เวลาเราไปเข้าห้องน้ำ บางทีเราก็อุ้มไปไห้พยาบาลช่วยดู พอถึงวันออกจากโรงพยาบาล แฟนเราก็อยากไห้ลูกใช้นามสกุลเขา เลยไปทำเรื่องแจ้งเกิด พอทำเสร็จถึงเวลารอรับยา เราต้องเดินลงบันได เพื่อไปรอรับยาเอง ทั้งอุ้มลูกเอง ส่วนเขาเดินตามถือกระเป๋าไห้ จนเวลาผ่านไป ก็ถึงบ้าน เขาก็ไม่อยากอยู่บ้าน ออกไปหาเพื่อน กลับบ้าน5ทุ่มเที่ยงคืน เงินที่เราเก็บใว้ไห้ลูกก็เอาไปหมด จนกลมเรียกแฟนเรากลับค่ายทหาร เรารู้สึกดีใจมากๆ ห่างกันสักพักคงดี พอไปอยู่กลมก็เหมือนจะดีขึ้น เงินเดือนออกก็โอนมาไห้ โทรมาบ่อยมาก ตอนนี้ยังห่างกันอยู่เลยไม่รู้ว่าเขาจะปรับตัวจริงไหม แต่รอโอกาสครั้งหน้าที่เขากลับมา เราสัญญากับตัวเองแล้ว ถ้าเขายังเป็นเหมือนเดิม เราก็จะไม่ทนอีกต่อไป .... ขอบคุณที่แวะเขามาอ่านจนจบนะคะ ปัจจุบันลูก1ขวบแล้ว แต่เขายังอยู่ที่ค่าย การห่างกันอาจจะทำไห้อะไรดีขึ้นบ้าง🥲