ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ

แม่มากมาย ไม่ได้ให้นมลูกเพราะมีเหตุผลจำเป็น มันไม่ได้หมายความว่า. มีความจำเป็น = ไม่รักลูกนะคะ เพราะรัก ต่างหากค่ะ ถึงทำเพื่อเขา อย่างแม่เราค่ะ แม่บอกว่าน้ำนมน้อย และแม่กลับไปปฏิบัติงาน สมัยก่อน ลางานได้แค่ 1 เดือนเท่านั้นค่ะ ก็ทำงานหาเงินมาเลี้ยงเรา เราถูกเลี้ยงโดยยายและพี่เลี้ยง แต่เรากลับจำพี่เลี้ยงแทบไม่ได้เลย ทั้งที่แม่บอกว่าเปลี่ยนสิบกว่าคน เราจำได้แต่แม่สอนให้อ่าน เขียนได้ แม่ทำเยลลี่ให้กิน ทำขนมให้กิน บลาๆ คือ จำได้ว่าแม่อยู่กับเราในวันหยุดค่ะ เรากับสามีตอนคลอดแรกๆก็มีปัญหากันค่ะ มือใหม่ทั้งคู่ เราเจ็บที่โดนลูกกัดนมจนเป็นแผล ปวดแผล อ่อนเพลียจากการคลอดลูก สามีเห็นลูกร้องก็จะให้เข้าเต้าท่าเดียว ทั้งที่พยาบาลก็บอกให้เราพักเต้านมข้างที่โดนกัดไปก่อน เพราะไม่งั้นลูกจะดูดเลือดที่หัวนมเราไปด้วย มันก็ไม่ดี และเราก็เจ็บจนร้องไห้ด้วยค่ะ ผู้ชายเขาไม่เข้าใจหรอกค่ะ หลังคลอดใหม่ๆ เราจิตตก ร้องไห้บ้าง บางเวลา แต่เราก็ระบายออกมา ก็ดีขึ้นค่ะ บวกกับตอนไปตามนัดหมอที่รพ. หมอก็แนะนำแบบนั้น ตอนนี้เขาเข้าใจขึ้นค่ะ แล้วเราก็น้ำนมน้อย ให้นมผงเสริมเหมือนแม่เราค่ะ อีกหนึ่งปัญหาที่สามีไม่โอเค เพราะยิ่งเครียดที่ต้องมีปัญหากัน น้ำนมเราเลยยิ่งมาน้อย แต่อื่นๆ เราก็ดูแลลูกดีเท่าที่เราทำได้ พัฒนาการลูกเราก็ดีค่ะ ดีจนหมอชม แฟนเลย เลิกบ่นแล้วค่ะ ส่วนน้ำนมเราก็เริ่มมีเพิ่มขึ้น แต่ก็ไม่ได้เยอะขนาดปั๊มเก็บ เราแค่จะบอกว่า แม่ๆทุกคนสามารถทำอย่างอื่นทดแทนให้เขาได้ค่ะ แสดงความรักเอาใจใส่ด้านอื่นๆให้เขารู้สึกได้ค่ะ แม่อย่าคิดมากนะคะ มีแม่ๆอีกเยอะ ที่มีความจำเป็นค่ะ แม่รักษาตัวให้หายก่อน เชื่อว่าลูกของคุณแม่จะเข้าใจแน่ค่ะ