บ้านนี้สามีเราเป็นตอนมีลูกคนแรกค่ะ ตอนกลางคืนชอบแอบไปเที่ยวกับเพื่อน กินเหล้า กว่าจะกลับบ้านก็ดึก เราเองก็แอบร้องไห้ น้อยใจ ว่าไปเที่ยวกับเพื่อนกินเหล้ากับเพื่อนได้แต่ไม่ช่วยเลี้ยงลูก เราเองก็ไม่เคยบ่นปล่อยเค้าไปเด๋วเค้าก็รู้ตัวเอง พอคลอดน้องคนที่สองดีขึ้นมาหน่อยไม่แอบหนีเที่ยวแต่กินเหล้าเหมือนเดิมไม่กลับดึกเหมือนเมื่อก่อน พอลูกคนที่ 2 ได้ขวบครึ่งคิดได้ เลิกเหล้า เลิกบุหรี่ เพราะกลัวตายกลัวจะไม่ได้เห็นลูกโต (ซึ่งลูกคนนี้เค้าพูดเก่งมากพ่อก็เลยหลง) ส่วนตอนนี้กำลังท้องลูกคนที่ 3 อยู่กับเราตลอดไม่ให้เราทำอะไรที่หนักๆเลย คุยกับลูกในท้องทุกวัน เราอยากกินอะไร อยากได้อะไรก็พาไปซื้อตลอด เราเองก็ใจชื้นขึ้นมาค่ะ ดีใจที่เค้าคิดได้ตอนที่ยังไม่สาย
พูดตรงๆเลยค่ะ การคุยกันเป็นสิ่งที่ทำให้เข้าใจกันมากที่สุด บ้านนี้แฟนไม่โกหกค่ะแต่จะไม่บอก คือนัดเพื่อนก่อนแล้วค่อยบอกทีหลัง เราก็ทักไปคุยเลยค่ะ ถ้าไม่อยากเลี้ยงลูกก็ให้เรากลับบ้านไปอยู่กับแม่ เขาก็จะกลับทันทีค่ะ แฟนเราเขาหวงลูกแต่ก็ยังติดเพื่อนอยู่
ผมในฐานะพ่อนะคับ ผมเลี้ยงเองทุกวันเลยคับผมไม่นอยนะคับ ผมถือว่า ลูกคือหัวใจหลัก ลูกคือกำลังใจที่ดีที่สุดของชีวิตผม ใครจะทำอะไร อย่ามากวนให้ลูกร้องค้อพอ
บ้านนี้ช่วงหลังคลอด1เดือนก็เป็นค่ะ ติดเกมเรียกให้มาช่วยดูลูกก็ไม่มา บ่น พูด ก็ไม่ได้ บางทีน้อยใจจนร้องไห้ เลยตัดสินใจเงียบ เขาก็ช่วยของเขาเองค่ะ
น้อยใจบ้าง แต่อย่าทำให้ใจต้องทุกข์ทรมานนะคะ ต้องเลี้ยงดูลูกด้วยใจที่สุขเขาถึงจะสุขกับเรา ทำหน้าที่เราให้เต็มที่มีความสุขกับลูกให้มากค่ะ
บอกไปตรงๆเลยค่ะว่าเราคิดยังไง
อย่าเครียด..โฟกัสลูกค้ะ..