นิรินมาแล้วค่ะแม่ :-D

สวัสดีแม่ๆทุกคนค่ะ วันนี้จะได้แชร์ประสบการณ์แบบคนอื่นเขาสะทีรอมานาน5555อ่านของคนอื่นก็แอบอิจเบาๆอยากมีโมเม้นนั้นบ้างแล้ววันนี้ก็มาถึง ไม่ง่ายเลยค่ะเริ่มจากรู้ตัวว่าน้องมาตอนที่เลิกกับพ่อน้อง พอเราไปบอกเขาก็ไม่เชื่อไม่สนใจ ตอนนี้เขาก็มีคนใหม่ไปแล้ว ตลอด38w.ที่ผ่านมามีทังเรื่องแย่เรื่องดี เดือนแรกๆตรอมใจมากๆนอนเฉยๆไม่ไปไหนไม่อยากเจอไม่อยากคุยกับใครเอาแต่ร้องไห้คิดวนไปวนมาซ้ำๆ พอเริ่มตั้งตัวได้ก็หันมาดูแลตัวเองบำรุงน้อง ไปหาคุณหมอตามนัด ได้ยินเสียงหัวใจลูกครั้งแรกซาวด์ดูลูกครั้งแรกความรู้สึกปนไปหมดน้ำตาไหลออกมาเอง วันนั้นทำให้เรารู้ว่าเราต้องอยู่เพื่อให้ความรักกับคนที่รักเรา จนมาใกล้คลอดคนๆนั้นก็แชทมาประมาณว่าจะตรวจมั้ยดีเอ็นเอ พูดเชิงหาเรื่องเรา เราก็บอกไปว่าจะมาตรวจทำไมตอนนี้ไม่จำเป็นแล้วเราอยู่ได้ด้วยตัวเราเองตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่เคยสนใจ ไม่มาตรวจเลือดฝากครรภ์ ไม่เคยพาไปหาหมอ เรานั่งรถเมล์ไปเองตลอด และเมื่อวันที่7ที่ผ่านมา ช่วงเย็นเราหิวมากอยากกินหม่าล่า(แต่ไม่เผ็ดนะคะแค่พอมีกลิ่น) เดินกลับมาบ้านรู้สึกอะไรเหนียวๆไหลแต่ไม่ได้ตกใจอะไรยังบอกเพื่อนว่าน้ำจะเดินหรือไรไว้ก่อนหิวมากจะกิน5555 ช่วงสองทุ่มไหลอีกคราวนี้ปนเลือดน้ำตาลๆ บอกแม่เราเขาก็ตกใจให้รีบอาบน้ำแล้วนั่งรถไปรพ.คืนนั้นหมอตรวจปากมดลูกเปิดได้2เซนเลยได้แอดมิท เช้ามาจนถึงสายๆก็ยังไม่เปิดเพิ่มไม่มีน้ำเดินไม่ปวดใดๆคุณหมอมาตรวจและบอกว่าต้องเจาะน้ำคร่ำนะยังไงก็ต้องคลอดวันนี้ เราก็โอเคชิวๆเจาะตอนช่วง11โมงกว่า เริ่มมีน้ำเดินก็ยังเฉยๆแต่พอซักแป๊ปผ่านไปเท่านั้นแหละ เริ่มหน่วง เริ่มหนัก เริ่มดิ้นทุรนทุรายเป็นพักๆ555 จนรู้สึกมีบมเบ่งเบาๆเรียกพยาบาลเขามาตรวจบอก6เซนแล้วค่ะแม่รออีก1-2ชม. นะถึงเปิดครบตอนนี้ยังไม่ได้ เราก็อดทนรอแต่ไม่ไหวแล้วในใจนึกถึงอนุสรณ์พระเจ้าตากสินที่หน้ารพ.บอกพ่อตากสินลูกไม่ไหวแล้วขอลูกได้คลอดเถอะ ไม่เกิน15นาทีลมเบ่งมาเยอะมากจนเบ่งออกมาเองน้ำก็ออกเยอะมากเรียกพยาบาลอีกรอบปากมดลูกเปิดครบแล้ว เกิดมาไม่เคยมีแรงอะไรขนาดนี้ วันนั้นแรงเยอะมากรู้แค่ออกมาเถอะไม่ไหวแล้วเหงื่อไหลร้อนมากทั้งๆที่เปิดแอร์ พอน้องออกมาแม่หมดแรงกระทั่งลืมตา จู่ๆก็หนาวจนสั่นแหละแม่ก็หลับไป เจ็บปวดนี้จำไปอีกนาน เจ็บที่งดงาม? บันทึกนี้วันที่13/03/2563 ด.ญ.กัลยากร เดชรัก "น้องนิริน" กำเนิด08/03/2563 เวลา14.56น. 3360กรัม