สวัสดีค่ะแม่ๆทุกท่าน...ตอนนี้นู๋ณิชาอายุขวบ9เดือนแล้วค่ะ อารมณ์น้องตอนนี้ชอบเอาแต่ใจมาก ไม่พอใจก็นอนกลิ้งลงกับพื้น ..คุณแม่ต้องเดินนี้ทุกครั้งแล้วค่อยกับมาหาหนูใหม่ คุณแม่อยากขอคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีรับมือเด็กวัยนี้หน่อยค่ะ

ลองใช้ปฏิสัมพันธ์กับลูกเชิงบวกดูค่ะ เวลาที่เด็กเอาแต่ใจนั่นคือเค้าต้องการการตอบสนองทางอารมณ์เค้าทันที หากไท่ได้ก้จะแสดงปฏิกิริยาเชิงลบต่างๆออกมาเช่นร้องไห้เสียงดัง ลงไปนอนชักดิ้นชักงอ ถ้าปล่อยไว้นานโดยที่เราไม่มีคำอธิบายใดๆแก่ลูก ก้จะมองว่าเป็นเรื่องปกติ จึงทำบ่อยแม้จะไม่ได้รับการตอบสนองก้ตาม ดังนั้นลองเปลี่ยนจากการเดินหนี ให้มองลูกด้วยสายตานิ่งๆ สีหน้าเรียบเฉย หากเป็นมากให้อุ้มออกมาจากที่ตรงนั้นก่อน และกอดลูกไว้ จะได้มีความรู้สึกดี เมื่อเงียบสงบแล้วค่อยพูดคุยสอบถามด้วยน้ำเสียงปกติ ไม่ใช่อารมณ์โกรธ หรือประชดประชัน เริ่มจากถามว่าตอนนี้ลูกรู้สึกยังไงบ้าง? ดีขึ้นรึยัง? เมื่อกี้หนูต้องการอะไรไหนบอกแม่ซิ? ฟังลูกเล่าระบายออกมา ถ้าพูดไม่เก่งก้ต้องใช้คำถามชีนำก่อน จากนั้นค่อยอธิบายสั่งสอนถึงเหตุผลที่เราไม่สามารถตอบสนองได้ทันที และกำชับว่า ครั้งหน้าหากโกรธไม่พอใจอะไร ไม่ควรทำแบบนี้ ไม่มีใครชอบให้หนูทำ การลงไปนอนแบบนั้นหากไม่มีใครระวังหนูอาจโดนเหยียบได้รับอันตรายด้วย ค่อยๆฝึกค่อยอธิบายไปค่ะ เพราะหากเดินหนีทุกครั้งแต่ไม่มีการพูดคุยอธิบายกันดีๆ ลูกจะไม่เข้าใจและยังทำพฤติกรรมเช่นนี้ต่อไปค่ะ