วันที่22 ธันวาคม 2563 เรามีอาการปวดท้องถ่ายท้องเสีย ถ่ายไป2รอบเป็นน้ำก็คิดว่าไม่มีอะไรเพราะปกติก็ท้องเสียทุกวันอยู่แล้ว พอใกล้เช้ามืดรู้สึกปวดท้องจึงไปเข้าห้องน้ำใหม่เบ่งแล้วเบ่งอีกก็ไม่ออกแต่มีมูกไหลไม่มีเลือดสักพักก็กลับมานอนต่อ พอนอนได้แปปเดียวรู้สึกปวดบิดขึ้นมา ปวดๆหายๆแล้วก็รู้สึกเหมือนมีอะไรเปื้อนกางเกงจึงดูว่ามีเลือดออกก็บอกแฟนกับป้าว่าปวดท้องแต่ถ่ายไม่ออกมีเลือดไหลจึงรีบมาโรงพยาบาลถึงก็7โมงกว่าๆ พอบอกอาการพยาบาลเขาก็รีบพาเราเปลี่ยนเสื้อผ้าเข็นเข้าห้องคลอด ตรวจปากมดลูกเปิดได้9เซ็นแล้ว เรามีลมอยากเบ่งบอกพยาบาลไม่ไหวแล้วพยาบาลก็ให้รอก่อนหมอยังไม่มา ก็โกนขนน้องสาวเราไปพลาง จนหมอมาเราทนไม่ไหวเราเบ่งได้3-4ที น้องก็ออกตอน 08.16น. เราได้คลอดกับแพทย์ฝึกหัดเราเป็นเคสที่2ที่หมอทำคลอดให้ หมอเย็บเราใช้ยาชา2เข็มเพราะเราเจ็บตอนโดนเย็บหมอเย็บผิดบ้างอะไรบ้างก็ต้องแก้มีพยาบาลมาช่วยชี้แนะนำ หลังจากนั้นเสร็จเราก็เดินได้ปกติก็จองขอห้องพิเศษไป มีแฟนเรากับแม่เราคอยดูในคืนนั้น (น้องยังไม่มาหาเรานะคะน้องมีภาวะตัวเหลืองโดนเข้าตู้อบ) คืนนั้นเราก็ปกติมีเลือดไหล ฉี่ได้เยอะปกติดีพอแม่เรากลับบ้านไป เราอยู่กับแฟนแค่2คน ช่วงหัวค่ำมีเลือดออกเยอะหยดๆก็ไม่คิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นพอดึกๆเข้าช่วงตี2 เราปวดฉี่แฟนพาพยุงไปเข้าห้องน้ำเรามีอาการเลือดออกเป็นก้อนตกในโถส้วมแฟนเราตามพยาบาลมาเราก็วูบเป็นลมไป พอถึงเตียงพยาบาลเอาแอมโมเนียมาให้ดมเราพอได้สติ หน้าชา ชาไปทั้งตัว เราถูกย้ายไปอยู่ห้องรวมทันทีเนื่องจากเรามีอาการมดลูกไม่แข็งตัวด้วย ทำให้เลือดออกเยอะ คืนนั้นเรานอนก็ยังมีเลือดไหลออกตลอด พอเช้ามาพยาบาลมาตรวจแผลเราก็ดูว่าเลือดเรายังออกดูแผลช้ำหนักมีอาการบวม และมีบวมข้างในจึงโดนเย็บแผลใหม่ทั้งหมดโดยไม่ใช้ยา (เย็บสดรอบ2) เจ็บมากกก จำจนตายก็คิดไว้อย่างงี้หมอได้ให้แพทย์ฝึกหัดมาดูว่าสิ่งที่เขาทำมันดูแย่เพราะแผลเราคือดูไม่ได้โดนลื้อใหม่หมด เราเป็นคนตัวเล็กเส้นเลือดเล็กเราเลยโดนเจาะสายน้ำเกลือจนช้ำเจาะจนไม่มีที่จะเจาะเพราะหมอต้องให้เลือดเราเยอะมาก พอกลับมาที่ห้องรวมเราก็ยังตกเลือดอยู่หมอกดท้องเราแรงมากเลือดไหลออกมาเกือบหมดเราหน้ามืดชาไปทั้งตัวต่อจากนั้นวันเดียวกันเราโดนส่งตัวผ่าตัดมดลูกทิ้งทันที (เราตกเลือด1ลิตร) แต่พอผ่าเสร็จกลับลงมาที่ห้องรวมเรายังรู้สึกดีๆอยู่แต่พอแม่มาคุยกับเรา.เรารู้สึกชาไปทั้งตัว เหมือนจะวูบ บอกแม่หายใจไม่ออก พอแม่หันหลังไปคุยกับพยาบาลแปปเดียวเราหมดสติไปแล้ว หมอมาพอดี เรียกเรา สะกิดเรา เราก็ไม่รู้สึกตัวแล้ว เราโดนใส่ท่อช่วยหายใจพร้อมทำ CPR เราขึ้นมา พอเราฟื้นเรารู้สึกงงเพราะมีหมอมารุมเราเป็นสิบพร้อมพยาบาล สายน้ำเกลือเจาะแขนข้างนึง ถุงเลือดอีกข้างนึง และหมอก็เจาะเลือดเราไม่ได้ เรารู้สึกทรมานมาก หายใจไม่ทัน หมอบอกเราตายแล้วเหมือนได้ชีวิตใหม่เราถูกส่งตัวไปห้อง ICU คืนนั้น เราต้องนอนปวดแผล เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวคุยกับใครเอาอะไรก็บอกใครไม่ได้เพราะใส่เครื่องหายใจ ทรมานเจ็บไปหมดเราคิดในใจลูกคนแรกของเราทำไมต้องมาเจออะไรอย่างงี้ด้วย เราพยายามทำทุกอย่างที่หมอบอกเผื่อจะออกจากห้อง ICU เร็วๆ หมอเริ่มบอกเราว่าเราจะออกได้ถ้าเราหายใจไม่เหนื่อย หมอจะปรับการหายใจเราเรื่อยๆอย่างละ 2ชม. ถ้าเราหายใจไม่เหนื่อยกลับห้องรวมได้เลย เริ่มจากถอดเครื่องข้างนอก เราพอไหว จากนั้นเปลี่ยนเป็นถอดหมดเหลือแต่ท่อที่ยัดลงในคอ เราก็ไหว จนมาเปลี่ยนเป็นที่ครอบคลุมจมูกเรา เราก็ไหว แล้วก็เปลี่ยนเป็นสายออกซิเจนแบบเส้นเดียวเสียบในรูจมูกเราก็ไหวทนพยายามจนหมอให้เริ่มกินนมกินยาเม็ดและออกจากห้องนั้นได้ เราพยายามใช้ความอดทนกับความเจ็บปวดจนได้ออกมาหมอบอกเราเก่งมากคิดว่าเราต้องอยู่ห้องนี้นาน มาถึงห้องรวมเราก็ยังเจ็บๆแผล วันนั้นน้องได้ออกจากตู้อบมาหาเรา (ดีใจมากได้เจอลูกสักทีแก้วตาดวงใจของแม่) ความเจ็บปวดที่เจอมาหายไปทีละนิดผ่านไปวันสองวันเริ่มลุกนั่งมีปวดหัวนิดหน่อย เริ่มลุกเดิน จนเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เราโดนถ่ายเลือดใหม่หมดทั้งตัว ตัดมดลูกไม่สามารถมีลูกได้อีกแล้วแต่ไม่เป็นไรแค่นี้ก็ยังดีกว่าไม่มีลูกเลย เรานอนโรงพยาบาลมา8วันแล้วพรุ่งนี้ก็คงได้กลับเพราะถอดสายน้ำเกลือให้ยาฆ่าเชื้อครบหมดแล้ว ถอดสายเจาะเอาเลือดเสียในช่องท้องออกแล้ว จะได้กลับบ้านไปเค้าท์ดาวน์กับลูกกับแฟนที่บ้านสักที รอดตายเพื่อมาอยู่กับครอบครัวแล้วเราจะทำชีวิตของเราให้ดีต่อไปเรื่อยๆ #อาจจะยาวหน่อยนะคะ #เป็นประสบการณ์ที่จำจนตาย
Pitchaya Khantikan