ลูกทำอะไรช้า แก้ไขทุกทางแล้วก็ไม่มีอะไรคืบหน้าค่ะ แรกๆก็เหมือนจะฟัง นานๆไป ก็ช้าเหมือนเคย จะทำอย่างไรดีคะแม่ๆ

เรื่องช้าของน้องคนอื่นๆในบ้านเห็นว่า น้องช้าไปหมด จริงๆมั้ยคะ ถ้าจริง อาจต้องดูว่าเป็นจาก ทักษะ การใช้กล้ามเนื้อไม่คล่องแคล่ว หรือ ทำไปเหม่อไป วอกแวกไป หรือเปล่า หรือว่าเป็นเด็กค่อยๆทำไป ไม่รีบ และที่ผ่านมาก็ไม่เคยต้องรีบทำอะไร ถ้าเป็นเรื่องทักษะและกล้ามเนื้อ ความคล่องตัว ส่วนหนึ่งพัฒนาได้จากการฝึกปฏิบัติค่ะ เรื่องนี้ ถ้าเร่งจะยิ่งลน อาจยิ่งช้าได้ ถ้าเป็นเรื่องเหม่อ วอกแวก ต้องประเมินเรื่องสมาธิสั้นร่วมด้วยค่ะ แต่ที่คุณแม่ถามมาเหมือนจะเป็นเรื่อง ช้าทุกอิริยาบท คือ ค่อยๆ ทำ ไปเรื่อยๆ เสร็จเมื่อไร ก็เมื่อนั้น ที่โดนบ่นบ่อยๆ จนเจ้าตัวบอกว่า เบื่อ นี้ คนอื่นๆในบ้านมีความเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ เราบ่นมากไปจริงๆ อย่างลูกบอกหรือเปล่า แล้วที่บ่นมา ได้ผลอย่างไรบ้าง เร็วขึ้นบ้างมั้ย หรือเหมือนเดิม การเร่ง เกิดในช่วงไหนหรือเปล่า เพราะจะวางแผนการแก้ไขต่างกัน เช่น ตอนเช้า ต้องรีบไปโรงเรียน ตรงนี้อาจต้องแจ้งเวลาที่จะออกจากบ้านให้ลูกทราบ ให้รู้ว่า ตัวเองมีเวลาเท่าไรและถ้าทำไม่ได้ จะเกิดผลกับตัวเต้ายังไง ต้องตื่นให้เร็วขึ้นอีกมั้ย การเตือนให้เร็ว อาจทำตอนก่อนถึงเวลาที่กำหนดนัด หรืออาจเตือนเป็นช่วงๆ หากดูว่า จากความเร็วที่เห็นอาจจะไม่ทัน เช่น รถโรงเรียนมา 7 โมง ประมาณ 6 โมงครึ่งอาจบอกเวลาให้รู้หน่อย ถ้าลูกดูนาฬิกาได้ ก็จะช่วยได้มากค่ะ (แบบดิจิตัลไปก่อนก็ได้ค่ะ) ตอนนี้คุณแม่ต้องหลบคำว่า เร็วๆ ไปก่อน ใช้เป็นการบอกเวลาแทนก็ได้ค่ะ แต่ทั้งนี้ เรื่องระเบียบเวลา ควรทำเหมือนกันทั้งบ้านด้วยนะคะ เช่น ผู้ใหญ่ท่านนึงบอกต้องเสร็จตอนนี้ อีกท่านบอก ไม่ต้องก็ได้ ช้าหน่อยเป็นไรไป ตรงนี้ ลูกก็อาจเลือกปฏิบัติได้ค่ะ เรื่องการฝึกทักษะต่างๆ แม้จะไม่มีปัญหากล้ามเนื้อ ก็จะช่วยให้ลูกทำอะไรได้คล่องตัวขึ้น พาไปสนาม เล่นกีฬา ดีแล้วค่ะ เมื่อมีทักษะ เด็กๆก็จะมีความมั่นใจในการทำอะไรมากขึ้นและเมื่อลูกทำได้ อย่าลืมให้กำลังใจด้วยนะคะ

เป็นเหมือนกันค่ะ ยิ่งเรารีบเหมือนเค้ายิ่งช้า เหมือนจะแกล้งยั่วโมโหแม่มาก บางทีก้มีน้ำตากันทีเดียว ตอนนี้เลยใช้วิธีใก้ดูนาฬิกาค่ะ จะบอกลูกว่าจะต้องทำอะไรบ้าง เวลาเท่าไหร่ เข็มยาวถึงตรงนี้คือหมดเวลา ช้าแล้วแม่ไม่รอนะ แล้วก็ทำจริงๆค่ะ จนเค้าเริ่ทปรับจัวได้ย้าง แต่เราก้ต้องเผื่อเวลาให้ลูกด้วยค่ะ เพราะเร็วของเรา กับเรผ้วของเด็กไม่เท่ากันค่ะ

พยายามจำกัดเวลาในการทำภารกิจแต่ละเรื่องค่ะ เช่นการทานข้าวต้องทานให้เสร็จภายใน45นาที การอาบน้ำแต่วตัวต้องเสร็จภายใน10นาที เป็นต้น แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือการสื่อสารค่ะ ต้องอธิบายให้เค้าเข้าใจเรื่องตารางเวลาค่ะ ต้องค่อยๆสอนเพราะเด็กยังไม่ทราบเรื่องความสำคัญของเวลาค่ะ

ปัญหาโลกแตกเหมือยกันคะ แต่เวลาบอกจะไปเที่ยวเร็วมากคะ ที่บ้านเราจะใช้วิธีแจ้งเวลาเลยคะว่าจะต้องไปไหนกี่โมงทำอะไรกี่โมงถ้าช้าก็ไม่รอและไม่ได้ทำกิจกรรมนั้นๆคะ คือนาทีเดียวเราก็ยกเลิกได้คะ หลังจากนั้นน้องจะรู้ว่าถ้าไม่สามารถจัดการได้น้องก็อดคะ

ช้าเหมือนกันเลยค่ะ ช้าจนรู้สึกได้ว่าลูกแกล้งทำเพราะไม่อยากทำเอง ต้องการให้แม่เพนเห็นแล้วหงุดหงิดจนต้องมาทำให้ วิธีแก้ไขส่วนตัวคือ กำหนดเวลาค่ะ อย่างเช่นลูกทานข้าวช้า ก็จะกำหนดเลยค่ะว่า หากช้าว่าเวลาที่กำหนด ก็จะเก็บจานทันที อิ่มหรือไม่อิ่ม