ยอมรับว่าช่วงนี้เศรษฐกิจแย่ ก่อนที่จะท้องเมื่อก่อนเราทำงานหาเงินได้ อยากทำเะไรไปไหนอยากได้อะไรก็ซื้อได้เพราะเรามีเงินเดือน รวมของแฟนด้วยคือมันดีมาตลอดไม่มีคำว่าอด พากันไปกินอยากกินอะไรก็ไปกินกันสองคน แต่พอตอนนี้เราท้องเราตัดสินใจออกจากงาน รายได้ที่เคยมีมันก้อลดลงมาก รายได้ก็มาจากแฟนคนเดียว ตอนนี้ท้องไกล้คลอดแล้วยังไม่รู้จะไปคลอดที่ไหน แล้วต้องจ่ายค่าโรงพยาบาลเยอะไหม มันเครียดไปหมด เงินเดือนแฟนก็น้อยนิด ยอมรับว่าเครียดค่ะ สงสารลูก ร้องไห้กับตัวเองบ่อยมาก เราลำบากไม่เท่ารัยแต่ลูกต้องมาลำบากกับเราอีก ทุกวันนี้อจากกินของดีๆบำรุงลูกบ้างยังต้องนั้งคิดเลย ว่าเงินจะพอใช้ไหม บางครั้งก็ท้อจนไม่อยากอยุ่ต่อ ชีวิตตกต่ำถึงขั้นไม่มีเบินติดตัวสักบาท ต้องกินมาม่าติดกันสี่ห้าวัน หันไปหาใครไม่มีใครช่วยเราได้ ขอพ่อแม่มากไปก็สงสารพ่อกะแม่ เหมือนเราเป็นภาระเค้า เราควรเดินต้อไปยังไงให้ตัวเองพ้นจากความเครียดแบบนี้ดีค่ะ ท้อมากตอนนี้