บ้านนี้ตอนท้องแรกก็แบบนี้ค่ะ สามีติดเพื่อนหนักมาก ไม่ช่วยอะไรเลย งานการไม่ทำ แต่แม่ชอบทำทุกอย่างด้วยตัวเองอยู่แล้วเลยไม่เก็บมาใส่ใจ พอมาท้องสองแม่โหมทำงานหนักอย่างบ้าคลั่งจนสามีต้องเอ่ยปากให้พัก เค้าพร้อมใจยินยอมช่วยทุกอย่างในยามลำบาก ไม่ติดเพื่อนแล้ว ช่วยเลี้ยงลูกคนโต งานบ้านถ้าแม่ทำไหวแม่ทำ ถ้าแม่ไม่ไหวแม่บ้านนี้จะไม่บ่นไม่พูดว่าไม่ไหวแต่จะแสดงการเพิกเฉยที่จะทำ ไม่สนใจ และผลที่ได้ก็คือพ่อบ้านทำเอง😁 สำหรับความคิดเห็นส่วนตัวคิดว่ามันขึ้นอยู่ที่ตัวบุคคลว่าเขาจะคิดได้ตอนไหนและบวกกับวุฒิภาวะของอายุในตอนนั้นท้องแรกพ่อแม่บ้านนี้วันย่างเข้า20ต้นๆพอมาท้องสองมีอายุมาหน่อยความคิดเลยต่างออกไป เคยถามพ่อบ้านนะคะว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่ใส่ใจไม่ช่วยดูแลอะไรเลย พ่อบ้านตอบแบบทันควันเลย ก็ตอนนั้นคนมันยังคิดไม่ได้ ยังไงก็สู้ๆนะคะ อย่าเก็บเอาใส่เป็นอารมณ์ให้ขัดแย้งกัน อดทนร่วมฝ่าฟันกันไป พอถึงจุดจุดนึง มันจะต้องมีความเห็นอกเห็นใจเกิดขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ ค่อยๆคุย ค่อยๆปรับจูนกัน บ้านนี้คบกันมา 8 ปี ตั้งแต่สมัยละอ่อนเห็นทุกด้านของกันและกันทะเลาะหนักๆก็ผ่านมาแล้ว ไม่แยแสก็ผ่านมันมาแล้ว จนวันนี้ไม่ถึงกับหวานซึ้งแต่ใส่ใจกันมากขึ้นก็โอเคอยู่ค่ะ เสาของบ้านต้องเว้นระยะห่างกันถึงจะมั่นคงนะคะ ✌🏽✌🏽
อ่านเพิ่มเติม
