มันเป็นความรู้สึกหน่วงๆ บอกไม่ถูก เหนื่อยมาก บ้างคืนได้นอนแค่1-2ชม.ลูกกวนทั้งคืน เคยคิดอยากจะหาพี่เลี้ยงเด็กให้เขาช่วยเลี้ยง เขาหน้าจะดูแลลูกเราได้ดีกว่าเรา และหน้าจะเข้าใจเด็กได้ดีกว่า แฟนเราเขาโอเครที่เราจะหาพี่เลี้ยงเด็กช่วยดูแล แต่แม่ของเราเขาไม่โอเคร บอกว่าถ้าเอาลูกไปให้คนอื่นเลี้ยงก็ออกจากบ้านเขาไปซะ.!! เราเลยจำใจเลี้ยงมาถึงทุกวันนี้ ทุกวันนี้เรายังแอบร้องไห้อยู่ตลอดๆ มันคงเป็นความเหนื่อยเราเข้าใจเเม่เรานะ ว่าลูกพึ่งคลอดมันอาจจะเป็นแบบนี้ แต่เราก็อยากให้เขาเข้าใจเราเหมือนกันว่าเราเหนื่อย เรายอมออกไปทำงานหาเงินยังดีกว่า ทำงานเรายังได้พัก แต่เราเลี้ยงลูก ไม่มีเวลาพักเลย แม้แต่เวลาจะกินข้าวกินยายังไม่มี เหนื่อยจริงๆ ความคิดของเราคงไม่เหมาะกับการเป็นแม่คนใช่มั้ย.???