เหนื่อย.!!!

ใจเย็นๆน๊าแม่ เราก็ผ่านอาการแบบแม่มาเลย เราเป็นซึมเศร้าอย่างรุนแรงหลังคลอดร่วมด้วย ตอนนี้รักษาหายแล้วค่ะแต่ยังไม่หายขาด แรกๆเราร้องให้ทุกวัน ไม่อินกับลูก ไม่มีความสุข เหนื่อย อยากฆ่าตัวตายกับลูกไปพร้อมกันเกือบตลอดเลย อาการคล้ายๆแม่เลยค่ะเหนื่อยไม่อยากเลี้ยง ตอนนี้เราผ่านมาได้แล้วเลยอยากมาบอกว่าให้แม่ใจเย็นนิดนึงนะคะ น้องเขายังแรกเกิด เล็กมากๆ ช่วงนี้เขาจะงอแงหนัก เพราะเขาทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องจ๊ากๆตลอดเวลา อยากให้เข้าใจเจ้าตัวเล็กนิดนึงค่ะแม่ ทางออกของเราคือพาลูกไป รพ.ด้วยกันเลย ไปขอคำแนะนำจากหมอ เราเล่าอาการของเราที่เป็นหมดเลยรู้สึกยังอะไรยังไงกับตัวเองและลูก เราได้คำตอบและคำแนะนำที่ดีจากหมอมากๆแล้วเรามาทำตามค่ะ และเราก็รักษาตัวเองด้วย ตอนนี้ดีขึ้นมากๆ ลงตัวแล้ว ลูกก็โตแล้ว ตอนนี้ตัวติดลูกมากไม่อยากห่างลูกเลยทั้งรักทั้งหวง ทั้งที่แต่ก่อนไม่อยากแม้แต่จะอุ้มลูกเลย ใจเย็นๆน๊า เขาจะงอแงแค่ช่วงนี้ แต่สักสองสามเดือนพอเขาเริ่มรู้เรื่อง เขายิ้มให้แม่เป็นแล้ว เขาจะน่ารักมากๆและแม่จะหลงลูกหัวปักหัวปำเลยแหละค่ะ

ขนาดตัวคุณที่คลอดเขาออกมายังคิดกับเด็กขนาดนี้ แล้วคิดดูคนที่ไม่ได้เป็นคนอุ้มท้องลูกของคุณมาค่ะ ว่าเขาจะคิดขนาดไหน เขาจะอดทนได้เท่ากับคนที่คลอดเขาออกมาได้ไหมก็ลองคิดดูค่ะ ไม่แปลกใจทำไมมีข่าวทำร้ายลูก ทิ้งลูก ฆ่าลูก หรือพี่เลี้ยงทุบตีเด็ก ฟาดเด็กกับกำแพงได้บ่อยๆ ไม่มีอะไรนอกจากคำว่าอดทนและค่อยๆปรับความเข้าใจค่ะ ทำไมแม่ถึงเลี้ยงเรามาได้ ? คิดว่าแม่ได้นอนดีไหมคะ ในวันที่เราเป็นทารก งอแงได้ค่ะ ท้อแท้ได้ค่ะ เหนื่อยได้ค่ะ มันเป็นปกติชองชีวิตมนุษย์แม่ คุณอย่าคิดแต่ว่าคุณจะต้องสบาย มันไม่มีแม่คนไหนได้สบายหรอกค่ะ ยิ่งพ่อบ้านไม่ช่วยดู ไม่ช่วยแบ่งเบา มันเป็นธรรมดาที่จะเหนื่อยเป็นสองสามเท่า ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้ค่ะ เลี้ยงเขาด้วยความรัก ใส่ความรักลูกเข้าไปเยอะๆ แทนที่จะใส่ความรักตัวเอง ก่อนจะท้องคิดอะไรอยู่ ตอนท้องคิดอะไรอยู่ ทำไมตอนคลอดออกมาแล้วถึงได้คิดแบบนี้ล่ะคะ สู้สิคะ สู้ๆนะคะ

ขอโทษนะคะ ก่อนท้องนี่ได้ตั้งใจมีเขาหรือพลาดคะ เพราะว่าการมีลูก เลี้ยงลูก มันต้องทำใจตั้งแต่ท้องแล้วค่ะ เราก็นอนน้อยเหมือนกันช่วงแรกๆ และแม่ๆทุกคนก็เหมือนกันค่ะ ไม่ใช่แค่คุณคนเดียว แม่คุณเลี้ยงคุณมา แนะนำว่าให้ขอคำแนะนำจากเขาเป็นหลัก และกำลังใจจากสามี ครอบครัว จะดีที่สุดค่ะ ไม่มีใครชอบฟังเสียงเด็กร้องงอแงหรอกค่ะ แต่การที่เขาร้องนั้น มันต้องมีอะไรสักอย่างที่เขาไม่สบายตัวค่ะ ของเราตอนนั้นลูกเราเป็นโคลิกค่ะ ร้องทุกวันตั้งแต่1ทุ่มถึง4-5ทุ่มทุกวันเพราะท้องน้องอืดค่ะ ยิ่งกว่าที่เราลำคาญคือลูกทรมาณ คิดแบบนี้นะคะ สงสารลูกให้มากๆ แล้วเราจะใจเย็นเองค่ะ แต่ถ้ารู้สึกหดหู่ จิตตก แนะนำให้พบแพทย์นะคะ เพราะมีคุณแม่ไม่น้อยที่เป็นโรคซึมเศร้าจากเสียงร้องของลูกค่ะ

สู้ๆๆนะคะ ถ้าเป็นช่วงแรกๆเข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ เพราะยังมือใหม่มากๆ ยังต้องปรับตัวทั้งตัวลูก,ตัวเราและตัวแฟนเอง หลายๆอย่างต้องคุยต้องบอกคนรอบตัวให้เขาเข้าใจด้วย แต่ก็ไม่เคยคิดจะหาพี่เลี้ยงนะคะ เพราะกลัวค่ะ ถ้าให้นมแม่กลางคืนลองให้นมท่านอนนะคะ ดีมากเลยค่ะต่อตัวแม่และลูก แม่ก็ได้หลับพร้อมลูกแต่ระวังเสื้อ,ผ้าหรือเต้าปิดจมูกลูกนะคะ ลูกก็ได้หลับบนที่นอนตัวเอง หลับนาน อาจจะเพราะลูกจองเราติดดูดเต้าหลับด้วย ลองปรับๆไปเรื่อยๆนะคะ เดี๋ยวอะไรๆก็ลงตัว แต่...จะให้เหมือนก่อนมีลูกคงไม่ได้ อันนี้ต้องทำใจยอมรับว่า เราอาจจะไม่มีเวลานอน, เวลากินข้าวหรือเวลาส่วนตัวต่างๆเหมือนแต่ก่อน อดทนนะคะ แปปๆลูกก็โตแล้ว เลี้ยงลูกเวลาผ่านไปไวมากๆ สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้ค่ะ ✌🏽

ของเราลูกเป็นโคลิกค่ะ​ ร้องช่วงเย็นถึง3-4ทุ่มทุกวัน​ แรกก็ร้องจนเรานั้งร้อง​ไห​ ตอนนี้น้องเกือบ2เดือน​ เราเริ่มชินและเริ่มรู้วิธีทำให้ลูกเบาลง​ อะไรๆก็ดีขึ้นค่ะ​ ขอให้แม่อดทน​ ทุกวันนี้เราก็นอนวันนึ่ง2-3ชั่วโมง​ เหมือนกันแรกๆก็ท้อ​ แต่ตอนนี้​ ก็ชินอีกนั้นละค่ะ​ แม่ต้องคิดว่าเป็นปกติของแม่ลูกอ่อนค่ะ​ ทำให้มันเป็นเรื่องเคยชินเป็นเรื่องปกติ​ อย่าเครียดว่าทำไมลูกร้องทำไมเรานอนน้อย​ ให้อดทน​ และคิดถึงลูกเยอะๆรักเค้าให้มากๆ​ ให้คนอื่นเลี้ยงก็ไม่ดีเท่าเหมือนเราเลี้ยงค่ะ วันไหนถ้าเหนื่อยมากๆก็คุยกับสามีว่าวันนี้ช่วยหน่อยนะไม่ไหวจริงๆ​ สู้ๆค่ะแม่​

มีแต่คนอยากเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง เอาอะไรมาคิดว่าพี่เลี้ยงซึ่งก็คือคนอื่นจะเลี้ยงลูกเราได้ดีกว่าคนที่ขึ้นชื่อว่าแม่แท้ๆ น่าสงสารเด็กนะคะ มีใครบ้างไม่เหนื่อยกับการเลี้ยงลูกแต่มันเป็นความเหนื่อยที่มีความสุข ตอนลูกหลับกลางวันก็หาเวลาหลับกับลูกบ้างสักงีบก็ยังดี นี่มีลูกคนเดียวยังบ่นยังท้อแบบจะเป็นจะตายขนาดนี้ รีบทำหมันตัดมดลูกทิ้งเลยนะคะ เด่วจะพลาดมีอีกคนกลัวแม่จะหนีปัญหาผูกคอตายไปซะก่อน อดทนหน่อยสิคะ ตอนนี้เขายังเล็กแม่เองก็ยังมือใหม่ แต่พอเขาได้สัก 3เดือนทุกอย่างก็จะเข้าที่เข้าทางเอง ลูกเราไม่มีใครเลี้ยงได้ดีไปกว่าเราหรอกค่ะ สู้ๆ นะ

เราก้เคยเปนคะเหนื่อย...... แต่เราผ่านจุดนั้นมาได้แล้วรุ้สึกว่าคุ้มค่าจิงๆที่ได้เลี้ยงลูกเอง เราอยากให้ลูกเราเปนแบบไหนอยุ่ที่เราเอาใส่ลูกเลยคะ(ปัจจุบันคนแรก6ขวบแล้ว) ตอนแรกเลี้ยงยากมากคะลูกร้องกวนท้องอื่นไฮเปอรสารพัดจะเปน ผ่านมาตอนนี้มองหร้าคนโตลูกจอวเรานอนจับมือเราทุกคืนเราคิดว่าถ้าหากให้คนอืนเลี้ยงลูกคงไม่รักเราขนาดนี้แน่ๆ ปัจุจบันกำลังท้องคนที่2คะคุนแม่อดทนอีกนิดนะคะเวลาผ่านไปมันจะดีขึ้นคะแค่เราขาดชีวิตส่วนตัวไปเท่านั้นเองแต่เราจะพบกับคำว่าครอบครัวที่แท้จิงคะ😊👨‍👨‍👧‍👧✌✌✌✌✌

เราก็เคยเป็นค่ะ ร้องไห้กับลูกอยู่2คนในใจก็คิดว่าเป็นแม่คนแล้วทำไมทำได้แค่นี้ ทำให้ดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง คิดไปก็ร้องไห้ไปลูกก็ร้องไปด้วย น้ำนมก็ไม่มี ลูกดูดออกมาก็มีแต่เลือด ในใจก็เสียใจเป็นแม่ภาษาอะไรไม่มีน้ำนมให้ลูกกิน แฟนรู้สึกตื่นมาถามว่าร้องให้ทำไม ก็บอกเขาเล่าให้เขาฟัง พอวันไปหาหมอเขาบอกให้เล่าให้หมอฟังนะ สรุปเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ หมอก็ให้พยายามออกห่างลูกบ้างสักครึ่งชม.ก็ได้ ไม่ไหวก็ให้คนอื่นช่วยบ้าง ไม่งั้นมันจะรุนแรงและอันตรายขึ้น

ไม่น่ามีลูกนะคะความคิดแบบนี้ จะหาคนมาเลี้ยงแทนคุณคิดว่าเขาจะเลี้ยงได้ดีกว่าคุณจริงๆเหรอ คุณเป็นแม่อุ้มท้องมาเองคลอดออกมาเองยังไม่อยากเลี้ยงเลย เหตุผลเพราะเหนื่อยเลยไม่อยากเลี้ยง น่าจะคิดได้เร็วกว่านี้นะคะ จะได้ไม่ต้องมีลูก คุณกลัวตัวเองเหนื่อยแต่ไม่กลัวบ้างเหรอคะว่าคนที่จ้างมาเลี้ยงลูกคุณจะดูแลลูกคุณดีมั้ยจะทำอันตรายอะไรลูกคุณรึป่าว สมัยนี้มีข่าวเยอะนะคะที่พี่เลี้ยงทำร้ายเด็ก ไม่มีใครรักและดูแลลูกคุณได้ดีกว่าคุณหรอกค่ะ

ตอนนี้คุณแม่กำลังอยู่ในภาวะเอฟเฟกของฮอร์โมรที่ขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ผลคือมีอาการซึ้มเศร้า เหนื่อยล้า เครียด. ขาดคนเข้าใจ. หงุดหงิด บางรายอาการหนักถึงขั้นทำร้ายตัวเองหรือลูกก็มีค่ะ แนะนำให้ปรึกษากับคุณหมอค่ะ ให้พาสามีไปด้วยหรือพาแม่เขาไปด้วยยิ่งดีค่ะ เพราะช่วงที่เกิดอาการนี้คุณแม่ต้องการกำลังใจและต้องการความช่วยเหลือต่างๆจากคนรอบข้างมากค่ะ. หรือลองขอให้แม่ช่วยเลี้ยงไหมค่ะเผื่อจะทำให้คุณแม่มีเวลาพักผ่อนบ้าง สู้ๆนะค่ะ