ตัดสินใจเเยกกับสามี

ตอนนี้เราท้องได้ 8เดือนกว่า เรากลับมาอยู่บ้านเรา เเยกกันอยู่กับพ่อของลูก เรากับมาอยู่บ้าน จับได้ทั้งเรื่องผู้หญิง เราให้อภัยเค้าตลอดเพราะคำว่าลูก วันนี้ เราคุยกับเค้าตรงๆ ว่า เราไม่ได้ความรักจากเค้าเหมือนเมื่อก่อน เราทำอะไรทักหาเค้า เค้าก็เเทบไม่เลยวันๆหนึ่ง โทรไปก็คุยไม่ถึงนาที เค้าออนตลอด เราโทรไปพูดนิดหน่อยเค้าก็ด่ากับมา ลำคานบ้าง บ้างสาระพัด เราไห้เค้าพาเราไปซื้อของลูก อ้างรถเป็นนู่นเป็นนี่ เราไห้เค้าพาไปหาหมอ เค้าก็บอกว่าเค้าต้องทำงาน เราก็ขี่รถเครื่องไปเอง ท้องเเข็งมาก เราตัดสินใจ ที่จะขอเลิกกับเค้า เเต่เเม่รู้สึกผิดมาก ว่าจะทำไห้ลูกไม่พ่อรึป่าว เเต่เเม่ก็เเบกรับควารู้สึกเเบบนี้ไม่ไหว นอนกับน้ำตาทุกคืน นั่งพับผ้าลูกไป มือสั่นไป น้ำตาไหลไป เราโดนเค้าด่าเค้าว่าสาระพัด อีดอกบ้าง ดอกทองบ้าง เเละอีกมากมาย มันฝังในใจเราจนมัน รับไม่ไหวจริงๆ เเม่ควรทำยังใงต่อดีคะ

59 ตอบกลับ
undefined profile icon
เขียนข้อความตอบกลับ

สู้ๆนะคะ เคยผ่านจุดนี้มาเหมือนกัน คิดให้ดีแล้วตัดสินใจให้เด็ดขาด ลูกไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้ เราเคยอดทนเพราะไม่อยากให้ลูกเป็นกำพร้า อดทนเพราะอยากให้ลูกมีครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่ยิ่งอยู่ยิ่งแย่ เราไปอยู่กับครอบครัวฝ่ายชายโดนรังแกทุกวันตั้งแต่ท้องยันวันคลอด แดดร้อนแค่ไหนก็ต้องขับมอไซค์ไปหาหมอเองทุกเดือน ปีใหม่หรือแม้กระทั่งสงกานต์ อดีตสามีก็ฉลองกับเพื่อนเฝ้าผู้หญิงจนดึกดื่น เราไปตามก็โดนเขาด่า เขาถีบรถมอร์ไซค์ทั้งๆที่เรานั่งอยู่บนรถ รถล้มทับเรา ดีที่ยังมีบุญที่รถไม่ทับท้อง พอเช้ากลับมาถึงบ้านก็ด่าเราสารพัดหาว่าเราไปหักหน้าต่อหน้าเพื่อน แถมยังพูดอีกว่าที่โดนแค่นี้ยังน้อยไป โคตรเสียใจเลย หลังจากนั้น2วันเราก็คลอด ให้นมลูกได้เพียงแค่4เดือนก็โดนบังคับให้ไปทำงานก่อสร้าง แบกรับภาระครอบครัวฝ่ายชาย9ชีวิตถ้ารวมเรากับลูกด้วยก็11ชีวิต ตลอดเวลาที่อยู่กับเขามาเราไม่เคยได้ส่งเงินให้พ่อแม่ตัวเองเลยทั้งๆที่พ่อแม่เราก็ลำบากกว่าเขามากๆ มีแต่ส่งให้ครอบครัวทางอดีตสามี ส่งให้เท่าไหร่ก็ไม่พอเอากับเราทุกบาททุกสตางค์ หลังจากทำงานไป8เดือน เราเลยขอลางานไปหาลูกแต่ไม่บอกทางบ้านสามี พอกลับถึงบ้านเท่านั้นแหละ ใจแทบสลายลูกเราผอมมาก ทั้งผอมทั้งดำจากเด็กที่อวบๆขาวๆ ของเล่นก็ไม่มีสักชิ้น ขวดนมก็เก่าๆมีเท่าเดิมตอนที่เราซื้อไว้ให้ จุกดูดก็ขึ้นรา มารู้ทีหลังว่าทางครอบครัวอดีตสามีติดหวยหนักมากเล่นเลขหุ้นทุกวัน เราได้แต่มองหน้าลูก แล้วนึกในใจต้องทน ต้องทนเพื่อลูก พอตอนเช้ามาก็คุยกันจะให้เรากลับไปทำงานต่อ แต่เราไม่ไปเพราะเป็นห่วงลูก ก็เลยหางานทำแถวนั้น ได้งานเสิร์ฟร้านอาหารอีสาน เราต้องไปเตรียมของก่อนร้านเปิด ต้องไปถึง6โมงเช้า เลิกงานก็3ทุ่ม ค่าแรงวันละ200บาท ทำงานคนเดียว แต่กินกันทั้งบ้าน อดีตสามีเราเขาจะหางานทำแต่ทางครอบครัวเขาก็ไม่ยอมแถมยังติดต่ออดีตสะใภ้คนเล็กให้อดีตสามีเราอีก และยังพูดต่อหน้าเราอีกด้วย เลวมากๆ เราก็เลยขอแยกกันอยู่ กลับไปอยู่บ้านตัวเองเอาลูกไปด้วย พอ2เดือนต่อมา ทางบ้านอดีตสามีเราเขามาตามจะเอาแค่หลานเขากลับคือเขาไม่เอาเรา ผู้ใหญ่ทางบ้านเขาและบ้านเราก็เลยทะเลาะกันเขาดูถูกว่าทางบ้านเรายากจนไม่เหมาะกับลูกชายเขา ถ้าเอาหลานเขาไว้กลัวจะอดยาก สุดท้ายเรื่องก็ถึงตำรวจแต่ดีที่เราไม่ได้จดทะเบียนสมรส เราก็เลยได้สิทธิ์ในตัวลูกแบบเต็มๆ พอเคลียร์อะไรลงตัวแล้วฝ่ายอดีตสามีก็กลับไป แต่แม่อดีตสามีก็ไลน์มาด่าแม่เราเสียๆหายๆ ตั้งแต่อยูด้วยกันมาอดีตสามีไม่เคยปกป้องเราเลยแม้แต่น้อย เราตัดสินใจอยู่อีก2เดือน ก็เลยพาลูกขึ้นอำเภอไปเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุล มาใช้นามสกุเราแทน เรายังเสียดายเวลาที่ผ่านมามากๆ เราไม่น่าให้ชื่อของผู้ชายคนนั้นได้อยู่ในใบเกิดของลูกเราเลย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะเลิกตอนที่มันถีบรถล้มทับเราแล้ว ยังไงก็สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้ เราก็เคยผ่านมาแล้วเหมือนกันเจ็บเจียนตายแต่ก็ผ่านมันมาได้ เพราะลูก ลูกคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตแล้ว🤍✌️

อ่านเพิ่มเติม
2y ago

คนแบบนี้ไม่ควรเป็นพ่อใคร นับถือน้ำใจคุณมากเลย อดทนเพื่อลูกจริงๆ

คำถามที่เกี่ยวข้อง