ขอความคิดเห็นค่ะ

ก่อนอื่นค่ะ ให้หางานทำให้เป็นหลักหล่งเสียก่อนค่ะ เมื่อเราพอที่จะขยับขยายได้และมั่นใจพอว่าเราจะสามารถเลียงลูกเองโดยลำพังไม่เดือดร้อนได้แล้วล่ะก็พาลูกย้ายเลิกไปเถอะค่ะ เพราะสรทนอยุ่ทำให้สภาพจิตใจของเราย่ำแย่มากๆ ขึ้นทุกวันจริงๆนะค่ะ แล้วมันก็สามารถที่จะสงผลกระทบต่อลูกได้แน่นอนค่ะ เวลาเค้าโตขึ้นก็ค่อยๆอธิบายถึงสาเหตุของการเลิกรากให้เค้าฟังก็ได้ค่ะ

ปรึกษาครอบครัวเราก่อนค่ะ พอจะเลี้ยงเด็กคนนึงไหวมั้ยตัวแม่เองก็ต้องไปหางานทำค่ะถ้าไม่อยากทนอยู่บ้านสามี ส่วนจะเลิกกันหรืออะไรก็ต้องคุยกันให้เขามีส่วนรับผิดชอบบ้างค่านมค่าแพมเพิสหรืออะไรก็ตามแต่ ถ้าไม่มีคนเลี้ยงจิงๆหรือคิดว่าเลี้ยงไม่ไหวเราจะยอมให้ลูกอยู่กับพ่อเด็กไหมหล่ะคะถ้าเราไม่อยากทนอยู่บ้านนี้ หาทางออกที่ดีนะคะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ อยู่บ้านสามี แต่เค้าไปทำงานต่างจังหวัดล่ะก็จับได้ว่ามีคนอื่นมาตลอด อยากเลิกแต่ก็คิดถึงอนาคตของลูก ถ้าไม่มีพ่อ ครอบครัวไม่สมบูรณ์ 100% แน่... ทนอยู่ไปก่อนจนมันไม่ไหวจริงๆ เราถึงตัดสินใจไปจากเค้าจิงๆ ✌🏻✌🏻✌🏻

ลองปรึกษาคนที่บ้านดูมั้ยอ่ะคะ ว่าถ้าเอาลูกกลับบ้านจะไหวมั้ย ไห้ยายไห้ใครช่วยเลี้ยงได้บ้างที่ไม่ต้องจ้างอ่ะค่ะ เดี๋ยวนี้ข่าวพี่เลี้ยงอันตรายค่ะ

คุยกับทางบ้านแม่ดูนะคะตายายรับเลี้ยงให้ไหมถ้าทางบ้านลำบาก ก็ให้น้องอยู่กับย่าเค้าก็ได้คะ เพราะค่าใช้จ่ายเยอะมากเด็กน้อย นมผง แพมเพิส ค่าหาหมอ

สามีติดเหล้า ติดเพื่อน ติดยา มีผู้หญิงอื่น ไม่เลี้ยงดู ไม่สนใจลูกเมียหรอคะ ถึงได้หมดความอดทนคะ

ติดเหล้า ติดเพื่อน ไม่แคร์ความรู้สึกคนในบ้านค่ะ พามากินที่บ้านเสียงดัง กว่าจะกลับกันก็ตี4-5

เหมือนกันเลยค่ะ ความอดทนของเรามันเริ่มหมดลงแล้ว พยามให้อยู่เป็นครอบครัว

ลองปรึกษาครอบครัวทางบ้านดูก่อนค่ะ ค่อยตัดสินใจเด็ดขาด

เลือกตัดสินใจให้เด็ดขาด....ลองชั่งใจดู