เอาตรงๆนะแม่ ก่อนจะสงสารเค้า สงสารตัวเองก่อน พอเราจะออกมาอยู่เองบอกเป็นห่วง แต่ตอนอยู่ด้วยทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจทั้งที่รู้ว่าเราท้อง ยิ่งทะเลาะกันทำแม่เครียดลูกจะเครียดไปด้วย ถ้าแม่ทำใจได้แม่แยกออกมาก่อนดีกว่าค่ะ ให้โอกาสเค้าปรับตัว ถ้าเค้าให้ตังก็เก็บไว้ เพราะต้องใช้เยอะจริงๆตอนคลอด แม่สู้ๆนะคะ
ถ้าคุณยอมกลับไป สภาพก้อจะเหมือนก่อนคุณเดินออกมา คนเราถ้าลองได้ลงไม้ลงมือทำร้ายร่างกายกันสักครั้ง ครั้งต่อไปมันต้องมีแน่นอน ช้าเร็วเมื่อไหร่แค่นั้น ขนาดท้อง มันยังทำร้ายร่างกายเลย ถ้าจะสงสารแฟน คิดสงสารตัวเองดีกว่า ลูกคงไม่อยากมีพ่อที่ซ้อมแม่แบบนี้ เด๋วนี้ single mom เยอะแยะ แล้วก้อเลี้ยงลูกได้ดีด้วยค่ะ
การที่เรามีเค้าแล้วชีวิตเราแย่ ควรตัดคะ แต่ถ้าว่าด้วยเรื่องความรักความผูกพันธ์ อาจจะทำใจได้ยากสักหน่อย แต่ถ้าเราก้าวผ่านได้ชีวิตเราก็ดีกว่าที่เป็นอยู่ แต่ก็ขึ้นอยู่กับตัวของคุณแม่อีกนะคะ ว่าจะให้โอกาสเค้ามั้ย
ถึงเขาจะบอกว่าเป็นห่วง ก็ไม่ควรมีการทำร้ายร่างกายกันนะคะ ถึงแม้จะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ ควรคิดเอาเองนะคะ ว่ามันคุ้มมั้ยที่จะทนให้เขาทำร้ายเรา ก่อนขะสงสารเขา เราว่าควรสงสารตัวเองและลูกก่อนนะคะ
ออกมาก่อนนะคะ ให้เค้าได้เห็นได้มองเห็นคุณค่าของเราจริงๆบ้าง การกระทำสำคัญกว่าคำพูด รอให้เค้าทำให้ได้แบบที่เค้าพูดก่อนแล้วค่อยกลับไปเป็นครอบครัวเดียวกันก็ได้ค่ะ
ออกมาเถอะค่ะ ทำตัวเราให้มีค่าแล่วจะดีขึ้นเองนะคะ สู้ๆค่ะ
ออกมาดีกว่าค่ะถ้าเขารักเราจริงเขาต้องปรับตัวดีขึ้นได้