การไปโรงเรียน

จากใจแม่คนหนึ่งที่ให้ลูกหยุดเรียนทุกครั้งที่ลูกป่วย เดือนนี้ปาไป 3 ครั้งแล้ว เราเข้าใจนะคะว่าการติดหวัดหรือไข้จากโรงเรียนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ แต่อย่าทำให้เป็นเรื่องธรรมดาได้มั้ย กับการที่ลูกของตัวเองป่วย ไม่สบายอยู่แล้วยังส่งลูกมาแพร่เชื้อโรคให้กับคนอื่นๆที่โรงเรียนอีก ลูกคุณป่วยคนหนึ่ง แพร่ไปยังเด็กๆในห้องอีกเป็นสิบ แถมยังลามไปยังพ่อแม่ผู้ปกครอง ที่ต้องอดหลับอดนอน ดูแลลูกตอนไม่สบาย ลุกมาเช็ดตัวทั้งคืน แล้วพาลติดหวัดไอค้อกแค้ก ไปที่ทำงานได้อีก อย่าคิดง่ายๆแค่ว่าเด็กป่วยนิดหน่อยเอง ตัวเองก็ทำงานไม่มีคนดูแลที่บ้าน หิ้วยามาให้คุณครูดูแลนี่แหละสบายที่สุดแล้ว จนคุณครูก็ป่วยตามไปเหมือนกัน เห็นใจครูบางท่านก็ไม่กล้าบอกตรงๆ ว่าให้เด็กหยุดอยู่บ้านเถอะ ก็พยายามบอกอ้อมๆ แต่ผู้ปกครองคงไม่เก็ต สถานการณ์ที่เจอ ตอนเย็นไปรับลูกกลับบ้าน ได้ยินครูคุยกับผู้ปกครองท่านหนึ่ง ครู : วันนี้น้องมีไข้นะคะ ตัวร้อน ครูให้ทานยาไปแล้ว พ่อ: อ้อครับ เห็นเมื่อเช้าตัวรุ่มๆอยู่เหมือนกัน อิชั้นนึกในใจ : รู้ว่าลูกจะเป็นไข้ ตัวรุ่มๆยังส่งลูกมาโรงเรียนอีกเนอะ ........................................................................................ ได้ยินคุณครูคุยกับผู้ปกครองท่านหนึ่ง คุณครู : วันนี้ น้องอ้วก แม่: แล้วน้องทานกลางวันได้อยู่ใช่มั้ยคะ คุณครู : ได้ค่ะ แต่ไม่เยอะนิดเดียวเองไม่เติม วันต่อมายังเห็นน้องคนนั้นมาโรงเรียนตามปกติ อืมหายแล้วเรอ??? จนตอนเย็นมารับลูกกลับบ้าน พอตกกลางคืนลูกก็อ้วกตาม คาดว่าติดโรคมาแล้วแน่ๆเลย วันนี้เลยให้ลูกลาหยุด>