คุณรับมือกับความรู้สึกว่างเปล่ายังไง?

ตอนที่หมอบอกลูกไม่อยู่กับเราแล้วมันเคว้ง...เอาแต่ร้องไห้รู้สึกว่าตัวเองกำลังจมดิ่งไม่รับรู้หรือรับฟังใครเลย.....ดีที่มีครอบครัว...สามีและลูกชายคอยอยู่ข้างๆช่วนพูดคุยหาอะไรให้ทำแต่รู้สึกช่วงแรกอารมณ์ร้อนหงุดหวิดอยากอยู่คนเดียวแต่สามีก็ยอมให้หงุดหงิดใส่ไม่ไปไหนเลยช่วงแรกเหมือนคอยดูเราตลอดจนเรายอมเขาเหมือนกันยอมพูดคุยยอมออกมาจากมุมที่เอาแต่ร้องไห้จนวันนี้ผ่านมา 27 วันแล้วแต่ก็ยังมีแอบร้องไห้อยู่บ้างในทุกๆวันแต่ก็ด้วยความสบายใจของพ่อแม่และสามีเราพยายามยิ้มให้มากๆในทุกๆวัน

ตอนที่รู้ว่าลูกไม่อยู่แล้ว มันเคว้งคว้างมาก ทั้งที่สามี พ่อแม่ก็มาให้กำลังใจตลอด วิธีรับมือก็คือหาอะไรทำ อย่าอยู่คนเดียวค่ะ ทำกิจกรรมที่ได้เจอผู้คน เพื่อที่จะได้พูดคุยกันสัพเพเหระ ไม่ให้เราคิดแต่เรื่องลูกค่ะ

อย่าอยู่คนเดียวนะคะ ต้องออกไปหากิจกรรมทำค่ะ อยู่กับสามี กับเพื่อน กับครอบครัวช่วยได้มากเลยค่ะ

ตั้งสติ คิดถึงคนที่รัก โดยเฉพาะลูก ก็จะลืมความรู้สึกนั้นๆ ไปได้ค่ะ

ปล่อยเวลาได้ทำหน้าที่ของมันค่ะ 👥