เผลอตีลูก🥹

พยายามหาเวลาพักผ่อนนะแม่ ลูกนอนก็นอนกับลูกไปค่ะ เราตอน 1 ปีแรกทำงานหาเงินด้วย เลี้ยงลูกเอง 24 ชม. นอนน้อย เครียดอารมณ์ร้ายมาก คุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ มีหลุดลงแป้นมือใส่ลูกไป แต่หลัก ๆ คือเสียงดังตะคอกใส่ ผลก็ลงที่ลูกค่ะ ไม่รู้ว่าเขากลัวหรือเกลียดเราจนไม่มองหน้าสบตาเราเลยนะ พอเป็นแบบนี้เรารู้ตัวละว่าที่ผ่านมาเราเป็นแม่ที่แย่สำหรับลูกมาก พยายามใจเย็น โมโหก็นิ่ง เงียบ กำมือจะได้ไม่เผลอทำลูกอีก แล้วก็ตัดสินใจลาออกจากงาน ทำงานหนักจนเครียดเลยออกแม่ม พอได้งานใหม่สบายขึ้นมีเวลานอนมากขึ้นก็อารมณ์ดีขึ้น ไม่วีนไม่เหวี่ยงไม่เสียงดังใส่ลูกแล้ว ใช้เวลาเกือบปีกว่าลูกจะยอมมองหน้าสบตาเราเลยค่ะ เราเข้าใจว่าการเป็นแม่มันเหนื่อย ไม่ไหวก็ขอความช่วยเหลือจากคนรอบตัวนะแม่ พยายามหายใจเข้าลึก ๆ ตั้งสติ ใจเย็นให้มากขึ้นแม้ว่าเวลานั้นลูกจะไม่น่ารักก็ตาม เป็นกำลังใจให้แม่นะคะ

เม้นนี้ไม่ได้โลกสวยนะคะ และเข้าใจมุมมองแม่มากๆเลี้ยงลูกเองเหนื่อยร่างแทบแหลก แม่กอดตัวเองเยอะๆ ปลอบใจตัวเองเยอะๆ ชมตัวเองทุกวันนะคะ กว่าจะผ่านแต่ละวันเราเก่งมากเลย แม่พยายามมองลูกด้วยความเมตตานะคะ ไม่ว่าเขาจะอายุเท่าไหร่ จะกี่เดือน หรือกี่ขวบ เขาอยู่บนโลกมาแค่นั้นยังไม่สามารถรับรู้ได้ว่าแม่เหนื่อยล้าขนาดไหน โลกมันยังใหม่มากๆสำหรับเขาค่ะ อย่าโทษตัวเอง อย่าลืมว่าเราเองก็มนุษย์คนนึงเหมือนกัน มีเหนื่อย มีท้อ มีโกรธเป็นธรรมดา ถ้ามีครอบครัวคอยช่วยได้ก็เอยปากขอให้เขาช่วยดูบ้างนะคะ แต่ถ้าไม่มีไม่เป็นไร อย่างน้อยเรามีสติเรารู้แล้วว่าเราพลาดพยายามฮึบๆตอนโกรธนะคะ ที่ผ่านมาแม่เก่งมากๆค่ะ สู้ๆนะคะ

บ้านนี้เวลาน้องสะดุ้งร้องกลางคืนพ่อน้องก็ชอบอุ้มแล้วเขย่าน้องเหมือนกันค่ะ แม่เห็นแล้วใจหายเลย เห็นตอนพ่อเขาเขย่าน้องทั้งหัวทั้งอะไรแบบสั่นไปคนละทิศละทางจนแม่โมโห น้องเด็กอยู่จะร้องก็ไม่แปลกแล้วเขย่าแรงด้วยขนาดแม่คอยบอกว่าหมอห้ามให้เขย่า ทั้งๆที่เขาไม่ได้เลี้ยงลูกแม่เองที่เลี้ยงเอง 24 ชม. แม่ก็มีโมโหแต่ไม่เคยเขย่าน้องเลยค่ะ แม่เข้าใจแม่เจ้าของโพสนะคะ แม่ลองออกไปเที่ยวพักผ่อนสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกบ้างนะคะจะได้ไม่เครียดค่ะ

บ้านนี้ตะคอกใส่ มีตีแต่ไม่แรง แบบเอามือผลักเขาเบาๆ ยั้งมืออยู่ค่ะ แล้วพอเห็นตอนเขากินนมดูดนมเรา แล้วเขาหลับ สงสารเอ็นดูเขาค่ะ ร้องไห้ พอหมอนัดเช็คสภาพจิตใจแม่ สรุปเป็นซึมเศร้าหลังคลอดอีก ทั้งเหนื่อยจากการเลี้ยงลูก มาคิดมาก นอยทุกอย่าง คิดลบ อยากทำร้ายตัวเอง สารพัดอย่างเลยค่ะ 🥺

เหมือนกันเลยแม่เวลาน้องงอแงแล้วน้องไม่เงียบสักทีบางทีก็เผลอเขย่าเผลอตีน้องรู้สึกผิดมากบางทีทำแล้วก็นั่งร้องคนเดียว พอทำแล้วก็มานั่งรู้สึกผิด และพ่อน้องก็ไม่ได้ช่วยเลย วันไหนไม่มีงานเขาไม่ได้ไปทำงานวันๆเขาก็อยู่แต่หน้าคอมเล่นเกม บางทีลูกร้องคอแทบแตกเขาก็ยังไม่สนใจเลย

เป็นกำลังใจให้แม่นะคะ เพราะเราเองก็เป็นบ่อยๆเพราะเป็นคนใจร้อน หงุดหงิดง่าย พอมีลูกก็มีหลุดตีลูก ตะคอกลูกบ้าง พอรู้สึกตัวว่าทำเกินไประงับอารมณ์ได้ เราก็ขอโทษลูก แล้วมานั่งสอนนั่งคุยกัน ลูกเล็กเกินไปแต่เค้าฟังเราเข้าใจนะคะ เอาเป็นว่าสู้ๆนะคะแม่ เราจะผ่านมันไปด้วยกัน💕

บ้านเเม่ ถ้าน้องร้องเพราะเจ็บเเม่โอ๋ เเต่ถ้าน้องร้องเพราะเรียกร้องความสนใจเเม่จะสอนเค้า ถ้าเค้าทำผิดเเม่จะไม่ตีจะบอกด้วยเหตุผล เเต่ถ้าเค้าตีเเม่ตีคนอื่นตามภาษาเด็ก เเม่จะสอนเค้าเเบบนี้ไม่ได้นะ เหตุผล~ตีคืน เเละถามน้องกลับว่าเจ็บ เเม่ก็เจ็บเหมือนหนู

เป็นเหมือนกันค่ะ เคยตี เคยตะคอก เราเองรู้สึกผิดนั่งร้องไห้ พูดกับตัวเองว่าลูกยังเล็กลูกไม่รู้เรื่อง ลูกพูดไม่ได้ เราจะไม่ทำอีกเเล้ว เราเลยเปลี่ยนมาสนใจเขา เล่นกับเขา แล้วเราจะเข้าใจลูกเอง สู้ๆนะคะคุณแม่

อย่างแรกนะคะแม่ เมื่อโกรธลูก โมโหลูก หรือมีอารมณ์ใดๆก็ตาม ให้วางลูกลงค่ะ (แม้ว่าลูกจะยังร้องอยู่ก็ตาม) แล้วนั่งมองลูก สงบสติอารมณ์ตัวเอง ให้ได้ ฮึดกลับมาใหม่ แล้วอุ้มลูกค่ะ ลูกรักแม่เสมอ สู้ๆนะคะ

ถ้าหงุดหงิดเวลาลูกงอแงนี่หยิกแขนตัวเองเลยค่ะเรียกสติตัวเองห้ามตัวเงก่อนสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยปลอบเค้าค่ะแต่เข้าใจแม่นะคะเลี้ยงลูกมันเหนื่อยจริงๆ