ขอระบายหน่อย

คือเรามาอยุ่บ้านสามีตั้งแต่ท้อง3เดือน ทีแรกเราทำงานประจำแม่สามีให้ออกมาอยุ่บ้านเขาช่วยทำงานบ้านเลี้ยงเด็กอ่อน4เดือน เออเราก็ยอม พอช่วงเราท้อง6เดือนแฟนไปทหารเกน ละเราแบบเบื่อบ้านแม่ผัวมากๆไหนจะเรื่องเงิน เรื่องกิน บางทีเรารุ้สึกโดนกดขี่ยังไงก็ไม่รู้ แม่ผัวขายของทั่วไปเป้นแม่ค้า แล้วคือชอบบงการชีวิตเราว่าต้องทำแบบนี้ทำอันนี้นะ คือมะก่อนสามีก็ช่วยพูด ช่วยแบ่งเบาเราได้ พอสามีได้กลับมาบ้านบ้างเราเลยตกลงกันว่า เราทนอยุ่ไม่ค่อยได้เราขอไปอยุ่กับแม่เราหลังคลอด สามีเข้าใจเขาโอเค เราเลยคุยกับแม่ผัวกับยายผัว เราเลยเตรียมของเก็บใส่ลังไว้ ของเด็กแรกเกิดเราก็ทยอยซื้อ ตอนนี้เราใกล้คลอดแล้ว39w. แม่เรามาช่วยขนของขึ้นรถไปไว้บ้านนู้น เพราะถ้าคลอดเสร็จได้ย้ายไปเลย พอแม่เราเข้ามาเอาของยายผัวทำไม่ค่อยพอใจ ส่วนแม่ผัวก็พูดแบบว่าเราทำไรไม่บอกไม่กล่าว คือเราอธิบายไปหลายรอบมากๆแล้วเขาไม่เคยฟังเลย เบื่อมากผัวก็ไม่อยู่เราต้องมาทนกับครอบครัวแบบนี้บางทีก็คิดว่าโง่เองที่เลือกมาอยู่กับเขาแทนที่จะอยู่กับแม่เราตั้งแต่แรก ของเด็กอ่อนของลูกเรา เราทยอยซื้อตั้งแต่8เดือนเพราะคิดว่าซื้อทีเดียวจ่ายไม่ไหวตังก็ไม่ค่อยมี ยายผัวยังบ่นว่ารีบซื้อทำไม คือแบบพอถึงเวลาก็ไม่มีไครมาจัดแจงหรือซื้อให้เรานิคะ เห้อประสาทจะเสีย