จดไดอารี่ในชีวิตมาตั้งแต่สัก 6 7 ขวบแล้วครับเริ่มพอเขียนหนังสือได้ก็เริ่มจดเลยไปพบไปเห็นอะไรมาในชีวิตแต่ละวันผ่านพบประสบการณ์อะไรมาถ้าจำไม่ไหวก็ต้องจดเจอสิ่งใดชอบใจไม่ชอบใจคิดเห็นอย่างไรในแต่ละวันก็บันทึกไว้แล้วนำมาดูในภายหลังหรือผ่านไปเป็น 10 20 ปีมันเป็นข้อมูลในชีวิตบางอย่างให้เราได้นะครับถ้าใครมีโอกาสจดบันทึกได้ทำไปเถอะมันจะมีประโยชน์ต่อเรา ถ่ายภาพหน้านะครับ

เมื่อก่อนเคยจด แต่สามีชอบมาแอบอ่าน บางทีเราก็แอบระบายอะไรไปบ้าง สามีชอบมาแอบอ่าน เมื่อก่อนจดในสมุด หลังๆจดในมือถือตัวเอง โดนแอบอ่านไม่พอโดนลบอีกเลย ไม่จด อะไรสักอย่างเลย เสียความรู้สึกมาก

ไม่ได้จดมานานมากแล้ว ทุกวันนี้ใช้มือถือถ่ายรูปแทนเขียนไดอารี่ แต่ว่าแล้วก็คิดถึงโมเม้นเขียนไดรารี่เหมือนกัน พอหันไปเห็นหน้าลูกก็อืมมม เค ไม่มีเวลาเขียนแล้วสาว 😂

จดตั้งแต่สมัยเด็กๆเลยค่ะ เป็นคนชอบเขียนเล่าเรื่องราวของตัวเองที่เจอในแต่ละวันลงไป พอกี่ปีๆผ่านไปหยิบมาอ่านก็สนุกดีค่ะ ชอบ😍😍

เคยจดไดอารี่ จดเฉพาะหลังคลอด ว่าวันนี้,มื้อนี้กินอะไรเข้าไป(เพราะต้องปั้มนมให้ลูกกิน) จดตลอดยาวไปจนลูกอายุ 2 ขวบเลิกกินนมแม่

จดมาจะยี่สิบปีแล้วค่ะ แต่จะจดนานๆครั้ง จดเฉพาะเรื่องราวที่ประทับใจที่สุด และเสียใจที่สุดค่ะน่าจะสี่ถึงห้าเล่มแล้วมั้ง😊

ไม้ได้จดเลยค่ะ มีเวลาน้อยมาก เลี้ยงลูกเองทำงานบ้านเอง และ ทำงานประจำด้วยค่ะ เป็นเจ้าของธุรกิธ เหนื่อยหน่อยค่ะ

เริ่มจดตั้งแต่อยู่ในท้องเลยค่ะ อยากให้ลูกได้อ่านในวันที่ลูกโตเค้าจะได้รู้ว่าพ่อกับแม่รักเค้ามากแค่ไหน

เก็บเป็นภาพถ่ายในช่วงแต่ละเดือนมากกว่าค่ะ ถ่ายแล้วสั่งปริ้นมาเก็บเป็นอัลบั้มไว้ให้น้องดู

เมื่อก่อนเคยจดทุกวันติดต่อกัน7-8ปี แล้วก็ห่างหายไปจนถึงป้จจุบัน