ท้อแท้ ไม่มีที่ปรึกษา

ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเรามีลูกน้อย น้องได้ 3 เดือน 15 วัน เรามาอยู่บ้านสามีสามีทำงานเราเลี้ยงลูกแต่ยังดีที่สามีเราดีมากให้เงินเราทุกบาททุก สตางค์เราจ่ายค่านํ้าค่าไฟของบ้านเราจ่ายค่ากับข้าวในบ้านทำให้ทุก คนในบ้านทานเงินก็หมดแล้วค่ะแต่ข้อเสีย เราไม่ได้ทำงาน..😔ข้าวของลูก เรา อยากซื้อของให้ลูก แต่ไม่มีเงินเราเลยเก็บเล็กผสมน้อยที่สามีให้ไว้ซื้อกับข้าว มันเหลือ 20 บาท 15 บาท เราก็สะสม ไว้ซื้อของใช้ให้ลูก ใน shopee เราเก็บโค้ดส่งฟรีไม่เสียค่าส่งเราสั่งของให้ลูกของต่อละชิ้น 42 บาท 19 บาท 15 บาท หรือว่า 9 บาทจะแพงหน่อยก็ 130 บาทโดยไม่เสียค่าส่ง เพื่อเราอยากให้ลูกมีของเล่นกับคนอื่นเขาบ้างหรือมีหมวกมีถุงมือมีถุงเท้า ก็เลยสะสมเงินเก็บ ซื้อทีละอย่าง ขนาดตอนท้องเราท้องโต ไม่มีชุดคลุมท้องใส่ เรายังไม่กล้าซื้อแม้แต่ชุดเดียว ใส่เสื้อผ้าตัวใหญ่ๆหรือว่ายืดให้มันยืดเอา เพื่อที่จะคุมท้องได้ ใส่เสื้อผ้าพวกนั้น จนมาถึงตอนคลอดน้อง ให้นมน้อง ชุดคลุมท้องชุดอยู่บ้านชุดทำความสะอาดบ้านชุดออกไปข้างนอกชุดออกไปทำธุระชุดเดียวกัน เราไม่เคยกล้าซื้อเสื้อผ้าเราเลยไม่ว่าจะเป็นชุด 50 บาทหรือ 100 เมื่อเช้าเราถามพี่เรื่องจะสั่งของในช้อปปี้ให้ลูก แล้วก็ได้ยินเสียงเสียงนึง พูดออกมา ว่า ของจะสั่งอะไรนักหนา งานก็ไม่ได้ทำ สั่งแต่ของ!! เป็นคำพูดของแม่ย่า เรานี่น้ำตาตกในเลยกลืนนํ้าตาลงคอ ถ้าเรามีเงินคงไม่กล้าพูดกับเราแบบนี้ ถึงเราอยู่บ้านเราไม่เคยพุ่งเฟือยพัดลมไม่กล้าเปิดไม่เคยกล้าดูทีวี พาลูกนอนข้างนอกอาศัยลมข้างนอกเอา กับข้าวเรากินผัก กินพริก เราเป็นแม่ลูกอ่อนก็จริง แต่ไม่เคยอยู่เฉยๆไม่เคยชอบอยู่เฉยๆตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วแม้ตอนท้องก็ทำทุกอย่างยกของ หนักทำงานทุกอย่างไม่เลือกงานทำงานบ้านตั้งแต่เช้าจนเย็นทำงานหนักจนคลอดก่อนกำหนด35+4ดีนะน้องแข็งแรงดีไม่เป็นไรเรา ทำกับข้าวให้ทุกคนตอนเช้าจนเย็นซักผ้าให้ทุกคนในบ้านบางครั้งมีผักออกยอดเราก็เก็บอาศัยตอนลูกหลับพอได้40บาท5บาท เราเหนื่อยและท้อมาก ร้องไห้เสียใจเจ็บใจอารมณ์มันสะสมอยู่ด้วยกันทั้งหมด มันจุกในอกแต่ก็ต้องทนเพราะเราไม่มีเงินไม่มีที่ไป😭😭