62 ตอบกลับ
ตั้งแต่รู้ว่าท้องรีบไปฝากท้องเลยค่ะ คืออันไหนดีบำรุงทุกอย่าง ท้องแรกคือไม่เป็นอะไรสักอย่างเลยโหลดแอปการติดตามพัฒนาการของการตั้งท้องมาไว้เลยค่ะเปิดเข้าไปอ่านทุกวัน อ่านไปยิ้มไปนับวันว่าวันไหนจะได้เจอ ซื้อของเตรียมไว้ตั้งแต่5เดือนเห็นชุดเด็กอันไหนไม่ได้น่ารักไปหมด เอฟมาจนเต็มตู้จัดตะกร้าเตรียมคลอดตั้งแต่8เดือน นับวันยิ่งใกล้ยิ่งดีใจพอวันนั้นมาถึงเป็นวันที่เจ็บปวดที่สุด น้องได้ออกมาแล้วยิ้มทั้งน้ำตา พอได้ยินเสียงน้องร้องความเจ็บปวดของแม่หายไปเลย พอออกมาแล้วคือเหนื่อยสุดๆกับการเลี้ยงลูกเองกับสามี2คนแต่ก็มีความสุขค่ะ กว่าจะผ่านมาได้แต่ละวันตอนนี้น้องได้1ขวบ5เดือน17วันค่ะ ก็ได้มีแอปดีๆtheAsianparentคอยช่วยอีกแรงที่คอยติดตามพัฒนาการของน้องโดยที่ไม่ต้องไปคอยถามคนอื่น แนะนำเลยนะคะคุณแม่มือใหม่ช่วยได้เยอะมากๆ
อุ้มท้องมา8เดือนชิลมากพอเข้าเดือนที่9เป็นโมเมนท์ที่ทรมานสุดๆทั้งปวดหลัง ปวดตัว ปวดไปหมดทุกส่วน นอนไม่ได้ต้องนั่งหลับ เคยมีร้องไห้เลยแหละค่ะแต่ได้สามีช่วยปลอบและให้กำลังใจกอดเราไว้ตลอด จนวันเจ็บท้องคลอด เจ็บตั้งแต่ตี1คลอดอีกที4ทุ่ม ใจแทบขาดอยากเห็นหน้าลูกในใจคิดว่าจะเป็นไรไม่ได้ต้องได้เจอหน้าลูกก่อน ใครๆที่เขาบอกกันว่าไดเห็นหน้าลูกก็หายเจ็บหายเหนื่อยนั้นไม่เคยเข้าใจ จนวินาทีที่เห็นหน้าลูกหายจริงๆหายเจ็บหายเหนื่อยทุกอย่างและพยายามฟื้นตัวให้เร็วเพื่อที่จะได้ไปหาลูก คลอดลูกยุคโควิดก็จะไม่ได้เลี้ยงเองตอนอยู่โรงพยาบาลทำให้รู้เลยว่าตัวเองแกร่งแค่ไหนเพื่อลูก โดยมีสามีอยู่ข้างๆและคอยเหนื่อยไปกับเรา สู้ๆนะคะคุณแม่ทุกคนกำลังใจและความเข้าใจคือสิ่งสำคัญ
โมเมนต์ที่มีความสุขจะเล่าว่าคือเเต่ก่อนเเฟนเป็นคนไม่ดีเเละเราก็ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมากๆทั้งเค้ารถล้มเข้าโรงบาลจำเราไม่ได้จำครอบครัวตัวเองก็ไม่ได้เเต่เราก็ไม่เคยทิ้งเค้าไปไหนอยู่เฝ้าคนเดียวเเละนอนโรงบาลหลายคืนมากดูเเลจนหายผ่านมาหลายเดือนเราสองคนได้หมั้นกันเเละเเต่งงานกันจนมีเบบี๋ตัวน้อยๆคลอดน้องตอนนี้น้อง1เดือน15วันเเล้วค่ะเพศชายชื่อน้องไตตั้น👶❤️ดวงใจตัวน้อยๆของเเม่จากสามีที่อารมณ์ร้อนมากๆในตอนนั้นเค้าได้ใจเย็นมากขึ้นกว่าเดิมดูเเลเราเเละลูกมีอะไรก็คิดถึงลูกเเม่สามีก็ดีมากๆค่ะตั้งเเต่วันเเรกที่เราเข้ามาอยู่ในชีวิตลูกชายเค้าจนตอนนี้เเม่สามีก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยค่ะนี้คือโมเมนต์ประทับใจมากที่สุด👶🥰❤️
เป็นการตั้งครรภ์ที่เปลี่ยนไปทุกๆอย่างทั้งอารมณ์ การกิน การนอน การไปเที่ยวพักผ่อน ใช้เงินค่าใช้จ่ายต่างๆ ทำงาน ตั้งแต่มีลูกทุกๆอย่างก็เปลี่ยนไปหมด ต้องพยายามในหลายๆเรื่อง พอตั้งครรภ์ครบกำหนดคลอด39+ เป็นการเจ็บท้องที่งงๆ เข้าห้องน้ำอยู่ๆประมาณเที่ยงคืนน่าจะเด็กกลับหัวพร้อมออก555 นั่งร้องไห้น้ำตาไหลงงๆ แม่เราเห็นก็ไล่ให้ไป รพ. ตอนนั้นโควิดยังไม่มีมากขนาด พอถึง รพ. ก็พาตัวขึ้นไปเตรียมตัวเขียนเอกสารข้อตกลงกันและทำการตรวจดูปากมดลูก ก้เปิดได้4เซ็นก้ไปนอนรอคลอดเป็นการปวดท้องที่โคตรทรมานมากกแค่ครึ่งชม. ชม.นึ่งก็จะแย่😂แต่พอตี2ก็คลอดเลย ก็ถือว่าโชคดีระดับนึ่งที่ไม่ต้องปวดหลายๆ ชม.หรือว่ารอเป็นวันๆ😅😄🤣 เป็นการเจ็บปวดที่สุดยอดมาก😅😂
ตั้งแต่เจ้าตัวน้อย ทุกโมเมนต์ คือโมเมนต์ที่ลืมไม่ลง ตั้งแต่รู้ว่ามีเขา ครั้งแรกที่จรวจคือขึ้นเลย2ขีด ช้อคหนักมาก เพราะไม่พร้อม ไม่พร้อมมากๆ เลิกกับพ่อของเขาด้วย แต่พอรู้ว่าท้องก็ไม่คิดจะทำร้ายเขา ตั้งใจจะรักษาและดูแลเขาให้ดีทีสุด ฝากครรภ์ครั้งแรก อัลตร้าซาวคือเห็นเป็นคนแล้ว มีแขนมีขาครบ น้ำตาไหลแบบไม่รู้ตัวเลย และโมเม้นที่ตื่นเต้น คือลูกดิ้นครั้งแรก ตื่นเต้นสุดๆ และยิ่งรักเขามากขึ้น ตอนคลอดคือปวดท้อง24ชั่วโมงเลย 1วันเต็มๆ แต่คลอดง่าย เบ่ง3ที ตอนนี้คือ6เดือนแล้ว 18/10/64 น้อง6เดือนเต็ม ยอมรับว่าเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมันไม่ง่าย แต่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ เปนกำลังใจแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกคนนะคะ ❤️❤️
โมเมนต์นี้ไม่เคยลืมเลยค่ะ คือตอนท้องแรกปวดท้องคลอดเราร้องเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ แม่มาหาเราเราบอกแม่เราว่าเราปวดเราเจ็บเราจิกแขนตัวเอง แล้วแม่จับมือเราแล้วบอกเราว่า อดทนหน่อยน่ะมันไม่ง่ายเลยกว่าจะมีลูกแต่ละคน แต่เดี๋ยวก็จะดีขึ้นนะคือเราก็ไม่ได้สนิทกับแม่ขนาดนั้นแต่ตอนนั้นบอกเลยว่าแม่เป็นคนเดียวที่ให้กำลังใจและปลอบเราได้ดีที่สุด จนกระทั่งเราคลอดลูกออกมาคือแบบโล่งมากอ่ะ มองหน้าลูกแล้วคือความเจ็บปวดมันไม่มีเลย รู้เลยค่ะว่าการเป็นแม่คนนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ทั้งหลายๆเรื่องที่คนเป็นแม่ต้องรับผิดชอบ ตอนนี้ลูก4แล้วค่ะ รักลูกกับแม่ที่สุด
โมเมนต์ของการเป็นคุณแม่ที่ไม่เคยลืม คือ วันคลอด วันพุธที่ 22 ก.ย. 2564 เวลา 9:32 นาที ความกลัวที่จะโดนผ่าคลอดบวกกับความตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าลูก และเมื่อถึงวินาทีที่คุณหมอบอกว่า “ออกมาแล้ว” “ครบ 32” ก็โล่งใจ แต่สิ่งที่จำติดตาที่สุดคือ การได้เห็นหน้าลูก🤗 นางนอนนิ่ง หลับตา นึกว่าคุณหมออุ้มตุ๊กตามาให้ดู คือ ในใจงงมาก แล้วก็รู้สึกสะลึมสะลือ พยายามตั้งสติหันไปมองดูหน้าลูก (และลูกตัวเล็กมากสำหรับคุณแม่มือใหม่😄) คุณพยาบาลถ่ายรูปคู่กับลูกให้ แล้วก็หลับไปจำอะไรไม่ได้จนฟื้นขึ้นมา แล้วอดเจอหน้าลูกไป 1 วันกว่าๆ รอเจอหน้าลูกแทบจะไม่ไหว เลยขอคุณพยาบาลเข้าไปเจอลูกที่ห้องเนอเซอรี่😁
ตั้งแต่รูว่าตัวเองท้อง ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปจากที่ไม่เคยดูแลตัวเอง ก็ต้องหันมาดูแลตัวเองและลูก พ่อก็ดูแลแม่ทุกอย่างไม่ว่าจะอาหารการกิน หรือไปทำงานเลิกงาน เขาจะไปรับไปส่งตลอดเพราะห่วงลูกน้อย นั่นคือจุดเริ่มต้นของความผูกพันธ์แรกที่เริ่มรู้ว่ากำลังมีเค้า พ่อดูแลแม่ดีมาตลอดจนคลอดน้องออกมา 05/05/64 น้ำหนักน้อง 3,024 กรัม แม่เป็นคนตัวเล็กด้วยแหละค่ะ ปัจจุบันน้องได้ 5 เดือน 14 วันแล้วค่ะ น้องเป็นหนูน้อยอารมณ์ดี ตั้งแต่มีน้องเข้ามาเติมเต็มไม่คิดว่าเค้าจะเป็นภาระขอเราแม้แต่นิดเลย รอยยิ้มของน้องเป็นทั้งกำลังใจ เป็นแรงผลักดันให้เรา 2 คนพ่อแม่สู้ และทำทุกอย่างเพื่อคนที่เรารัก
โมเม้นที่ไม่เคยลืมคือการผ่าคลอดลูกคนที่3นี้เเหละคะคนเเรกคน2คลอดเอง ไม่คิดว่าตัวเองจะได้ผ่ากลัวสุดๆตื่นเต้นสุดๆเหมื่อนไม่เคยมีลูกมาก่อน😁 ตอนผ่าเเล้วน้องออกมาได้ยินเสียงน้องร้องดีใจสุดๆน้ำตาไหลเลยคะ เเต่กว่าจะได้เห็นหน้าลูกเต็มๆได้อุ้มลูก2วันเลยคะ เพราะผ่าคลอดกว่าจะฝื้นตัววันเเรกก็เบลอยาบล็อคหลังนอนไปทั้งวันเเล้วคะได้ผ่า9.25ผ่าเสร็จ9.40 เเต่ไปฝื้นอีกทีเที่ยงคืนเลยคะ ลืมตาเเล้วมึนหัวมากๆ ตอนนี้น้องได้20แล้วคะวันสองวันเเรกเลี้ยงง่ายมากร้องเเต่เอะๆๆสักพักมาเเล้วคะร้องกลางคืนงอแง เเต่ก็เป็นธรรมดาของเด็กที่เเม่ๆต้องรับมือ😂 โมเม้นที่ไม่ลืมก็มีประมานนี้คะ🙏
ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองท้อง จนคลอดมาได้1-2อาทิตย์ เอาตรงๆยังไม่มีความรู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่ ต้องรักลูกต้องห่วงลูกเลย จนเข้าเดือนหนึ่งมันเป็นความรู้สึกว่าเราจ้องดูแลเด็กคนนี้ให้ดีที่สุด ใส่ใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับลูก เป็นห่วง กังวลใจเวลาที่ห่างลูกนานๆ เฝ้ามองเด็กคนนี้โตขึ้นทุกวัน พัฒนาการตามวัยดีแล้วมันอดยิ้มไม่ได้เลย มันมีความสุขแบบอธิบายไม่ถูก ถึงแม้ว่าตัวเองจะเหนื่อยกว่าเก่าทั้งลูก งานบ้าน ทำงาน แต่พอมาเห็นลูกแล้วมันช่วยฟื้นฟู จากความเหนื่อยได้มากๆ วันนี้เข้าใจแล้วที่บอกว่าเหนื่อยแต่มีความสุขเป็นยังไง คำว่าอยากลาออก แต่ออกไม่ได้จริงๆเป็นยังไง😅