Depression

Hi, alam mo mumsh, nurse ako, alam ko cause ng depression is hindi lost or little faith in God. Pero tbh, mas magandang iiyak mo nalang yan lahat kay God. Dahil ako? Pregnant din ako, engaged na kami nung ex-fiancé ko eh, may balak pa nga kaming ikasal nun kaagad kahit Civil muna pagkauwi niya sana. Pero biglang nagbago ang lahat nung pagkauwi niya dito saamin, tapos iniwan niya ako, pinahiya pa niya ako at pinagmukhang tanga sa harap ng ibang tao, sila ng mama niya. I tried so hard not to cry nun kasi may dignidad din ako, nurse ako tapos papaloko lang ako sa isang social worker na sundalo? Gold ako noh. Pero pagkapasok ng pagkapasok ko ng kwarto ko, bigla akong bumagsak at umiyak. No words came out of my mouth, inatake pa ako ng sakit ko sa puso nun dahil sobrang bigat ng nararamdaman ko, hindi ko alam anong gagawin ko, iniyak ko lang ng iniyak lahat straight 5hrs. I even tried to commit suicide nun, pero naramdaman ko si baby kaya umiyak nalang ako ng umiyak. Buti nalang nga andiyan bestfriends and ate ko to comfort me eh, pero to this day, I still keep on crying everynight. Especially when I remember his face and our child, napapaiyak nalang talaga ako. So ang ginagawa ko, every 2 days, pumupunta ako ng shrine namin dito to light candles and pray, I stay there for 30mins to 2hrs, hanggang sa makalma lang isip and puso ko. Basta run to God lang talaga, He is the only one who can help you. He will never forsake and abandon you. Kaya natin 'to para sa mga babies natin. Fighting lang, okay?