ท้อง ! แต่ ใครรู้สึกไม่อยากมีลูกบ้าง เนื่องจากกลัวมีภาระ

เราเคยคิดนะว่าเขาเป็นภาระ ก่อนหน้านี้ทำงานในสนามบินหน้าที่การงานมั่นคงพอมีเขาเข้ามาหน้าที่การงานต้องหยุดชะงักไปเพราะกลัวจะเป็นอันตรายต่อตัวเด็ก จากเคยทำงานข้างเครื่องต้องมานั่งออฟฟิศ จากทำงานเป็นกะต้องมาทำงานออฟฟิศ ปรับตัวค่อนข้างลำบาก ซ้ำร้ายต้องกลายมาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวอีก ปัญหาหลายๆอย่างรุมเร้าร้องไห้กับหัวหน้างานกับกัปตันว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ยิ่งมาเจอวิกฤตไวรัสนี่อีกพัง ชีวิตทุกอย่าง แต่ชีวิตก็ต้องเดินต่อไปจะโทษลูกตัวเองก็ไม่ได้ต้องโทษที่ตัวเราเอง ตอนนี้เลยเลิกคิดว่าเขาคือภาระ คิดเสียว่าเขามาเพื่อให้เราได้หยุดพักผ่อนบ้าง ทุกวันนี้ตั้งครรภ์ได้34wแล้วเวลาเขาดิ้นมันจะย้ำเตือนเราเสมอว่ายังมีอีกชีวิตในนี้นะจะทำอะไรก็ให้คิดก่อน ปล.ก่อนมีน้องมีภาวะซึมเศร้าเคยคิดสั้นมาแล้ว ไม่รู้ว่าหลังคลอดเคยอ่านในเน็ตว่าคุณแม่จะมีภาวะซึมเศร้าหลังคลอดจะหนักแค่ไหน ก็ยังกังวลใจอยู่

เราแต่งงานมา7ปี ไม่มีลูกเราปล่อยมาตลอดเคยไปตรวจสุขภาพก็แข็งแรงทั้งคู่ พอเข้าปี5เริ่มหมดหวังกลายเป็นไม่อยากมีไม่อยากมีภาระ พอปีที่7เราก็ท้องเราตกใจมากมันบอกไม่ถูก เราร้องไห้เรารู้สึกไม่พร้อมที่จะดูแลเขา แต่พอเห็นพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายยินดีเห็นสามีดีใจจนออกนอกหน้าเราก็ได้แต่ยิ้ม ช่วง1-3เดือนแรกแอบรัองไห้เกือบทุกวันอาจจะเป็นเพราะแพ้ท้องด้วย แต่พอเดือนที่4ลูกตอดเริ่มตื่นเต้น ตอนนี้ใกล้คลอดแล้วความรู้สึกเหล่านั้นก็หายไปมีแต่สุข ยิ่งตอนซื้อของเตรียมคลอดมันตื่นเต้นอันโน่นก็น่ารักอันนี้ก็น่าใช้ หลากหลายความรู้สึกคะบรรรยายไม่หมดจริงๆ

ไม่ได้รู้สึกถึงขนาดว่าเค้าเป็นภาระค่ะ แต่ตอนแรก เราใช้ชีวิตกะว่า เที่ยว กินกันสองคนตายาย จนแก่ตายไปตามประสาวัยรุ่นสมัยใหม่ เพราะห่วงว่าจะเลี้ยงเค้ามายังไงให้โตในสังคมแบบนี้.... พอแต่งงาน มาได้ปีกว่า (คบแฟนมาตั้งแต่ปี 4) ก็เปลี่ยนอยากมีลูกค่ะ..... พยายามมาตลอดหลังแต่งงาน กำลังจะหาหมอที่คลินิกผู้มีบุตรยาก ก็ไม่ติดเลย ความคิดไม่อยากมีอีกหล่ะ........ จนเวลาผ่านไป เค้ามาเอง..... ดีใจร้องไห้ เราเชื่อว่าทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้ว ในวันเวลาที่เหมาะสม เป็นกำลังใจให้แม่ๆ ทุกคนสู้เพื่อตัวเล็กจะได้แข็งแรง นะคะ ❤️

ตอนแรกคิดเหมือนกันน่ะค่ะ เคยทำงานอยู่มีรายได้ทั้งสองคน ใช้ชีวิตแบบทำอะไรก้อได้ไปไหนก้อได้ ลูกก้ออยากมีน่ะค่ะแต่กลัวว่าภาระเพิ่มขึ้น คิดว่าถ้าเค้ามาก้อไม่เป็นไร แต่พ่อเค้าอยากได้มากค่ะ พอรู้ว่าท้องเราก้อเฉยๆแต่คิดว่า คงหมดเวลาสนุกแร้วสิน่ะ ช่วงแรกๆไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร แต่พอนานไปน้องดิ้นคราวนี้สิค่ะ ความรู้สึกมาเต็มเลย คิดว่าเมื่อไหรจะแตกน่ะ อยากกอดแร้ว อยากหอมแร้ว กลายเป็นหลงรักไม่รู้ตัวค่ะ ลำบากก้อยอมแร้ว แค่ได้เห็นหน้าได้อยู่ด้วยกันก้อพอค่ะ❤️❤️❤️

บ้านนี้ก็คิดแบบนี้มานานมากจ๊า ไม่อยากมีลูก กลัวมีภาระ และไม่อิสระ ชอบไปไหนมาไหนแบบไม่ต้องยุ่งยากมากเรื่อง แต่พอมีลูกมาแบบปุ๊บปั๊บ คือ ไม่คิดว่าจะติดง่าย เพราะกินยาคุมมานานมากมายเป็น 10 ปี 🤣🤣เลี้ยงหลานมาตลอด พอตอนนี้ท้องเอง ความคิดต้องเปลี่ยนไหนๆก็ไหนๆ สบายใจรอเลี้ยงลูกวนไปค๊า คิดถึงสิ่งดีๆที่ลูกได้มาเกิดกับเรา คงเป็นบุญวาสนา เด็กเลือกที่เกิดได้ว่าจะเกิดกับพ่อแม่บ้านไหน คิดถึงบางบ้านอยากมีลูกแต่ก็ไม่มี เรามีแบบไม่ต้องได้ขอเซอร์ไพร์มากจ๊ะแม่

แลกเปลี่ยนนะคะ ใม่ม่าม่า ส่วนตัวแล้วก่อนท้องเป็นคน ที่ไม่ชอบเด็กเลย เพราะว่าทำงานร้านเสริมสวย แล้วลูกค้าจะเอาลูกมาด้วย ซึ่งเวลาทำจะใช้เวลาค่อนข้างนาน เด็กวัยกำลังซน 4-5 ขวบก็จะวิ่งเล่นทั้งร้าน จับนู่นจับนี่กรี๊ดร้องไห้เสียงดัง เป็นอะไรที่ไม่ชอบมากประสาทจะกิน ตอนแรกไม่คิดว่าจะมีลูก พอติดลูกขึ้นมา ความคิดเปลี่ยนทันทีเลยค่ะ รู้สึกรักเด็กมากขึ้น

บ้านนี้แต่งงานมา 9 ปีก็ไม่อยากมีลูกหวงการชีวิตสองคนคิดว่าอยู่กันสองคนก็มีความสุขแล้ว จนเมื่อกลางปีที่แล้วตัดสินใจว่ามีหรือไม่มีก่อนที่อายุจะเยอะไปกว่านี้ สรุปปล่อยได้เดือนเดียวน้องมาเลย ตอนนี้คลอดได้สิบกว่าวันแล้ว ที่เค้าบอกกันว่าเหนื่อยแต่มีความสุขรู้ซึ้งก็วันนี้เอง

เราค่ะ พอท้องแล้วแฟนก็ถีบหัวส่งเลย อยากเอาออก เพราะเงินไม่มี ช่วงโควิดอีก งานก็โดนพัก ทุกๆ อย่างค่ะรุมเข้ามาไม่หยุด แต่พอมานั่งคิด ทำไมต้องไปลงที่ลูกวะ เด็กไม่รู้เรื่องอะไรเลย เค้าแค่เกิดมา เค้าผิดตรงไหน นี้คือผลของเราเอง ก็เคยคิดว่าจะฮึบสู้ค่ะเพื่อลูก

ส่วนตัวท้องแบบไม่ได้ตั้งใจค่ะ ไม่เคยคิดว่าอยากจะมีลูกเลยในชีวิตนี้ แต่พอมีแล้วความรู้สึกเปลี่ยนแบบบอกไม่ถูก มันเป็นความสุขอย่างหนึ่งที่อยู่ๆก็หลงรักเด็กคนนั้นไปโดยไม่มีข้อแม้ รักแบบให้ได้ทั้งชีวิต เต็มใจเสียสละและทำทุกอย่างเพื่อเขาค่ะ☺️☺️

🤫ไม่ดราม่าค่ะ นี่คิดทำแท้งลังเลจนหกเดือน ภาระล้วนๆค่ะ บ้านนี้เลี้ยงเดี่ยวด้วย คนนิทาอีกมากมาย แต่พอคลอดเค้าแล้วเลี้ยงไปสักพักจะรู้ว่าไม่มีใครรักเราท่าลูกเราแล้วค่ะ ไม่ใช่แค่แม่รักสุดที่สุด ลูกก็รักแม่ที่สุดเหมือนกัน