ในบางทีเราก้ท้อเหนื่อยไม่รุ้เปนเพราะอะไร เราไม่มีสังคมตั้งแต่มายุบ้านแฟนเรียนก้ไม่จบเปนภาระให้พ่อแม่และแฟนหาเงินเองยังไม่ได้มาท้องอีก ไม่ทำให้พ่อแม่ตัวเองภาคภูมิใจในตัวเรา. เพื่อนรุ่นเดียวกันก้ไม่มีถึงมีก้แค่ในแชทไม่เหมือนการที่ได้นั่งคุยกับเพื่อนจิงๆ มีหมาในบ้านก้คุยกับหมาเหมือนคุยกับเพื่อนนั่งเล่นกอดหอมคือมันเหมือนยุตัวคนเดียวทั้งที่มีคนรอบข้างพ่อแม่แฟนเพื่อนบ้านแต่เราไม่มีอะไรจะคุยเพราะคนละรุ่น บางทีก้คิดชีวิตมันเปลี่ยนไปจริงๆเมื่อมีลูกมีครอบครัว ไม่น่าผุใหย่ถึงบอกมีครอบครัวมีผัวเมียแล้วชีวิตจะทำเหมือนเก่าไม่ได้แล้วนะ บางทีก้เหนื่อยท้อสงสารตัวเอง คำพูดบางทีถ้าขัดใจเราเราก้อยากจะร้องไห้แต่อดทนไว้ ทำตัวเข้มแข็งไม่ร้อง แล้วเก้บมานั่งร้องไห้ในห้องคนเดียว เวลาไม่ได้ดั่งใจรึเวลาอยากกินไรไม่ได้ก้คิดน้อยใจ
แม่