กำลังท้องแต่สามีไม่ได้อยู่ด้วย

ของเราสามีทำงานคนละจังหวัดกันค่ะ แต่เราอยู่กับพ่อแม่เรา เลยสบายใจ อุ่นใจ ขนาดวันคลอดเรายังขับรถไปรพ.เองเนื่องจากคลอดก่อนกำหนดนัด แล้วสามีตามมาถึงเย็นวันนั้น แต่เราไม่เคยนอยด์ใดๆกับสามีเลยค่ะ อาจจะเพราะมีพ่อแม่เราคอยอยู่ด้วย มีญาติพี่น้องรอบตัว มีเพื่อนร่วมงานดูแล เลยใช้ชีวิตอยู่ได้ปกติ มีช่วงตอนหลังคลอดที่เหนื่อยเลี้ยงลูกแล้วร้องไห้บ้าง ทั้งๆที่มีตายายคอยซัพพอร์ตตลอด เราเหนื่อยมากแถมงานก็ต้องทำเลยร้องบ้าง แต่แปปๆหาย เรายังคิดเลยว่าถ้าเป็นแม่บ้านอยู่เฉยๆน่าจะฟุ้งซ่านแน่ๆ แต่นี่เราได้ออกไปเจอเพื่อนเจอสังคมบ้างเลยผ่อนคลาย อยากจะแนะนำว่าอย่าอยู่คนเดียวค่ะ ถ้ายังไม่คลอดควรมีพ่อแม่ ญาติ คนสนิทอยู่ด้วย เผื่อปวดท้อง หรือไม่สบาย หากิจกรรมอะไรทำจะได้ไม่เครียดไม่ยึดติดกับสามี ไปเที่ยวกับเพื่อน ช้อปปิ้ง จะได้ผ่อนคลาย

เราแฟนต่างชาติค่ะแฟนมาหาช่วงสงการ1เดือนเราท้องตั้งแต่อาทิตแรกยังดีที่รู้ไวได้ตรวจเลือดอะไรต่างๆพอแฟนกลับตอนนั้นน้องหมาเสียด้วยเราร้องไห้ทุกวันทั้งคิดว่ากลัวลูกจะไม่สมบูรเพราะเราเป็นคนดื่มหนักมาก พอได้ตรวจนิฟมันก็เริ่มดีขึ้น แต่ยังร้องไห้ทุกวันเพราะเราเหนื่อยแพ้ท้องหนักมาพึ่งมาหาแพ้ตอน4เดือนตอนนี้20วีคแต่ก็ยังเหนื่อยแบบสุดๆ แฟนก็ห่วงโทรหาแทบ24ขั่วโมงกลัวเราเคลียด อยู่บ้านก็เบื่อจะออกไปไหนก็ขับรถนานไม่ไหวปวดหลัง เลยดูพวกซีรี่ตลกๆพยามทำตัวให้สบายนอนช๊อปของให้ลูกจนครบหมดแล้วไม่รู้จะทำอะไรก็คุยกับลูกฟังเสียงหัวใจเค้าวนไปอยู่แบบนี้เลยค่ะ แฟนจะมาอีกทีก็ปีใหม่น้องคลอด ทำอะไรไม่ได้เราก็ต้องอดทนค่ะคำเดียวแน่นๆ

จริงๆไม่น่ากังวลเลยค่ะ เพราะคิดไปกังวลไป มีแต่สภาพจิตใจตัวเราเองที่ไม่ดี อย่าไปคิดในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงค่ะ ให้คิดแค่ว่า สามีเองก็ลำบากใจไม่แพ้กันที่ต้องอยู่ห่างบ้านห่างเมีย ห่างลูก เขาน่าจะทุกข์กว่าเราอีก เชื่อมั่น และอดทนนะคะ เราก็ไม่เคยยึดติดกับสามีมากเกินไป วันไหนเขาไม่ว่างเราก็ไปฝากท้องเองบ่อยๆ ใกล้คลอดก็ต้องห่างกันอีก แต่ที่ที่ทำให้เรามั่นใจที่สุดคือสภาพคล่องทางการเงินค่ะ เขาคอยซัพพอร์ตทุกๆอย่าง เรามีหน้าที่ท้องทำนองนั้นเลยค่ะ สบายใจมาก และอีกอย่างรอคลอดก็อยู่ทางฝั่งบ้านสามี คงจะเหงาน่าดูเลยไม่เหมือนบ้านเรา แต่ก็ไม่ซีเรียสค่ะ สงบไปอีกแบบ เป็นกำลังใจให้กันและกันดีกว่านะคะ อย่านอยน๊า ♥️

เรากะสามีก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันค่ะห่างกันบ่อยเพราะงานเขาค่ะไปต่างจังหวัดบ่อยตอนตรวจรู้ว่าท้องเขาก็ไม่อยู่ไปทำงานต่างจังหวัดนาน4เดือนแล้วเราแพ้ท้องหนักมากอยู่คนเดียวไปหาหมอก็ไปเองเหนื่อยค่ะร้องไห้เพราะกินไรไม่ได้แต่เขาก็กลับมาไม่ได้เพราะงานไม่เสร็จ พอเข้า5เดือนค่อยได้มาค่ะอยู่กะเราประมาณเดือนจะไปอีกแล้วเราได้แต่ทำใจค่ะเพราะเราเลือกเขาเปนสามีเอง เป็นแบบนี้มาเข้าปี11แล้ว อดทนและพยายามเข้าใจค่ะแม่สู้ๆนะคะ✌️✌️

เหมือนกันค่ะตอนท้องแรกกับท้อง2 แฟนทำงาน รับเหมาก่อสร้างทุกจังหวัดต้องไปทุกปีไปที่7-8เดือนจะกลับมาก็มาไม่ได้เราอยู่นครศรีธรรมราชแฟนไปทำงานที่นราธิวาสแต่โทรคุยกันตลอดยังดีที่บ้านยุไกล้กับพี่ๆน้องๆของแฟนตอนคลอดเราก็ยังขับมอเตอร์ไซค์ไปเองเลยค่ะโรงพยาบาลกับบ้านห่างกัน28กิโลค่ะพอไปถึงก็คลอดพอดีตอนนี้ท้องที่3ก็26+1ยังดีแฟนไม่ติดงานค่ะไม่งั้นลำบากค่ะไหนจะลูกโตกับลูกคนกลางอีกทีติดเรามากๆไม่ยอมอยู่กับใครเลยค่ะ

ท้องก่อนหน้านี้ แฟนไปเก็บผลไม้สวีเดน นอนคุยโทรศัพท์กันทุกคืน จนตีสามแฟนโทรมาเราบอกปวดท้อง แฟนบอกให้ไปหาหมอ โทรหาพ่อแม่แฟน 03.32 เราคลอดที่บ้านเลย แบบกลั้นไม่ไหว ขับรถไปโรงบาลไม่ได้ พ่อแฟนมารับเดินขึ้นรถไม่ไหว คลอดหน้าประตูบ้านเลย และโทรเรียกรถโรงพยาบาลมารับ แม่แค่อย่าคิดมากคะ พยายามทำใจให้สบาย อย่าเครียดอย่าร้องไห้ ส่งผลต่อลูกนะคะ เราร้องไห้เก่งมาก น้องคลอดมา ร้องไห้หนักมาก

ของเราสามีไปทำงานต่างจังหวัด 2 เดือน ไม่ค่อยมีเวลาโทร โทรคุยวันล่ะ 1 -30 นาทีเองค่ะ เราพยายามไม่เครียดค่ะหาอะไรดูหาอะไรทำ พยายามเข้าใจเขาว่าที่เขาต้องไปเพราะงานไม่งี่เง่าเอาแต่ใจ วันคลอดเขาลามาอยู่กับเรา แต่วันที่เราคลอดเขาต้องรีบไปดูงาน ที่ต่างจังหวัด เราคลอดเสร็จเขาก็ไปดูงานเลย เขาได้ยินแค่เสียงลูกตอนคลอดเอง ไม่ทันได้เห็นหน้าลูกเลยค่ะ สู้ๆนะคะ

ยุคนเดียวเหมือนกันค่ะตอนนี้24w สามีบวชเข้าพรรษากว่าสึกออกมาเราคลอดก่อนพอดี ทำงานทุกอย่างขับรถข้ามจังหวัดคนเดียวทำธุระกิจเกี่ยวกับขนส่งปลาแทนสามีอาทิตละ3ครั้ง ขายของตลาดนัดด้วยค่ะ ยกของเองตั้งแผงเองเก็บของเองแต่ดีหน่อยกลับบ้านมาแม่ทำกับข้าวรออย่าคิดมากไปเลยค่ะสู้ๆนะค่ะคิดแค่ว่าเค้าไม่ได้ทิ้งเราเค้าแค่ต่องทำหน้าที่ของเค้า☺️

ไม่ต้องคิดมากค่ะ เราก้อสามีทำงานตลอดตั้งแต่ท้องเดือนแรกจนตอนนี้8เดือนแล้วก้อยังไม่ได้ยุด้วยกันค่ะ ดูแลตัวเองคนเดียวมาตลอดไม่มีใครดูแล แต่ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันกะสามีนะคะ สามีเราเค้าก้อโทหาเราทุกวันค่ะ แม้จะคุยกันไม่นานนักแต่ก้อทำให้พอมีความสุขได้มากยุค่ะ เราแค่ต้องดูแลเราจะเจ้าตัวเล็กให้ดีก้อพอค่ะ สู้ๆค่ะ

ของเราสามีก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะ เค้าทำงานเป็นวิศวะกรอยู่ที่ กทม. เดือนนึงได้เจอกันแค่วันอาทิตย์เท่านั้น ความไว้ใจและเชื่อใจกันสำคัญที่สุดค่ะ ถึงจะอยู่กันคนละที่แต่เราก็โทรคุยกันวันนึงไม่ต่ำกว่า2-3ชั่วโมง ตอนนี้เราตั้งครรภ์ได้39wล่ะค่ะ คุณพ่อลางานยาวละได้อยู่ด้วยกันแล้ว สู้ๆนะค่ะคุณแม่ อย่าคิดมากค่ะ