แม่สามีเป็นคนที่ชอบเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางทุกคนต้องฟังชั้นต้องทำตามชั้นทุกอย่าง ตัวเองทำอะไรไม่เคยผิด คนอื่นผิดหมดแกว่งเปลกลานแรงจนแปลจะคว่ำก็โทดเราว่าหาแปลอะไรไม่รู้มาให้ลูกนอน หลานร้องเอาหลานไปอุ้มตั้งนานไม่รู้ว่าหลานท้องอืดเราเอะใจมันผิดปกติเดินไปขอลูกมาดูไม่ยอมให้เราจนตัวเองเอาไม่อยู่ถึงโยนมาให้เราแถมด่าเราว่าที่ลูกร้องเพราะให้ลูกกินนมไม่อิ่ม เราเคาะเบาๆที่ท้องลมเต็มท้องเลยเราบอกว่าหลานท้องอืดด่าเราอีกว่าไม่ใช่ๆไม่เกี่ยวๆเป็นเพราะเราให้ลูกกินนมไม่อิ่ม ทั้งๆที่พึ่งกิน บ่นให้เราทุกวันที่เราไม่ให้ลูกกินน้ำ อ้างว่าปากลูกแห้งเดี๋ยวเป็นร้อนใน ลูกกินนมเรานะคะ แถมจะจับลูกอาบน้ำเย็นอีก แต่เราขัดตลอด เรารับฟังแต่เราไม่เถียงอันไหนดีเราทำตามถ้าอันไหนเสี่ยงเราไม่ทำ ก็ทำท่าทางไม่พอใจใส่เรา ลูกพึ่งจะได1้เดือน13วัน จะทนไม่ไหวแล้วค่ะเราเครียดกดดันมากๆ แค่เลี้ยงเด็กก็เหนื่อยแล้ววันๆแทบไม่ได้นอน ยังต้องมาเหนื่อยกับแม่สามีอีก จะกลับไปเลี้ยงบ้านแม่ก็ต้องอยู่แยกกับสามี สามีก็ร้องไห้อยากอยู่ให้เป็นครอบครัวไม่อยากให้เราไป เราตัดสินใจไม่ถูกเลยค่ะเครียดจริงๆ
สุพัตรา คำพันธ์