แม่บ้านไหนเป็นเหมือนกันบ้างค้ะ เหนื่อยล้ากับทุกๆเรื่องมีอะไรมาสะกิดใจนิดหน่อยก็ไม่ได้รู้สึกน้อยใจแม้คำพูดเล็กๆน้อยๆ ชอบเอาเก็บมาคิด รู้น่ะค่ะว่ามันไม่ดีต่อลูกในท้องแต่ก็อดคิดไม่ได้ ยิ่งคิดมากขึ้นๆก็เครียดเครียดมากจนร้องไห้ รู้สึกเบื่อการกระทำสามี ยิ่งอยู่ด้วยกันนานขึ้น ก็รู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยสนใจไส่ใจเราเหมือนแต่ก่อน บางทีคิดอยากจะอยู่คนเดียว อยากจะทำเพื่อลูกคนเดียว ไม่อยากไห้ไครต่อไครมาช่วยทั้งๆที่ไม่ได้เต็มใจจะช่วย อยากจะออกมาอยู่คนเดียว รู้สึกเหมือนยิ่งอยู่ด้วยกันก็ทรมานตัวเองปล่าวๆ??