อย่าคิดมากนะคะแม่ คนเราภาระหน้าที่ไม่เหมือนกันคะสามีอาจจะรักเรามากจนไม่อยากหยุดงานอยู่เฉยๆเพราะกล้วเรากับลูกอด อยากให้ฟังเรื่องของเราพี่จะได้ไม่ต้องคิดมากเราว่าเราสุดกว่าคะ เราได้สามีสิงคโปร์ สามีทำงานหนักเเละยุ่งมากคุยกันเเต่ในเเชทอาทิตย์นึงได้โทรคุยกัน2ครั้ง ตั้งเเต่ท้องได้อยู่กับสามีเเค่3ครั้งคะเขาทำงานไปๆมาๆสิงคโปร์ไทย ส่วนเรากลับมาอยู่บ้าน ตอนนี้เราได้9เดือนแล้วกำหนดคลอดเดือนนี้ เเต่ไม่รู้ว่าจะคลอดวันไหนเหมือนกัน และก็ไม่รู้ว่าสามีจะบินมาทันไหมจะได้เช็นใบเกิดของลูกไหมเพราะงานเขาเยอะมากๆ เเต่เรื่องเงินเรื่องความห่วงใยเอาใจใส่เขาไม่เคยขาดเเต่เเค่เขาไม่มีเวลาอยู่กับเราคะ ตอนเเรกน้อยใจร้องไห้อยากเลิกกับเขามากเพราะทนและรับไม่ได้ คุณแม่คิดในทางที่ดีนะคะสามีรักเราเขาถึงทำงาน เราเห็นบ้างคู้อยูู่ด้วยกันตลอดเวลาไปวันๆงานการไม่ทำพาลูกพาเมียอดตาย
ทางนี้ พ่อดูแลดีนะ การกิน ตามใจแม่ แต่ไม่ค่อยจับท้อง ลูบท้อง หรือพูดคุยกับลูก มีแต่เราที่จับมือเขามาวางที่ท้องดวลา ลูกดิ้น... ด้วยนิสัยเขา เป็นคนนิ่งๆเฉยๆ ไม่แสดงออกในมุม มุงมิง เราเลยไม่นอย อะไรเขา...แค่รู้สึกได้ว่าเขารักเรากับลูก มาก
ถ้าโรงบาลรัฐ ไม่ใช่ห้องเดี่ยว ก็เฝ้าไม่ได้อยู่แล้วค่ะ เราก็มีหน้าที่ของเรา วันคลอดเราก็ทำให้ดีที่สุด เขาก็มีหน้าที่ของเขา ไปทำงานหาเงินเลี้ยงดูเรากับลูก คิดแบบนี้จะได้สบายใจค่ะแม่
อย่าคิดมากนะคะแม่ แม่ยังดีนะคะที่คุณพ่อยังจะพ่อไปคลอด เดินเรื่องให้ ทางนี้ แม้แต่วันจะคลอดก็ยังรู้ว่าคุณพ่อจะได้กลับมาบ้านหรือป่าว เจ็บท้องคงต้องไป รพ เอง สู้ๆค่ะแม่
ยังดีที่ที่เขายังมาช่วยอะไรบ้างแต่บ้านนี้ท้องเเรกแฟนเป็นโควิดไปคลอดเองค่ะ พอท้องสองแฟนเสียต้องไปคลอดเองอีกแล้วค่ะทีม24มิถุนาอย่าคิดมากค่ะ
บ้านนี้แม่ไม่อยากให้คุณพ่อไปเลยค่ะ ไม่รู้เป็นอะไร อาจจะด้วยแม่เลือกนอนห้องรวมด้วย ไม่อยากให้คุณพ่อนอนที่แคบๆ
อย่าคิดมาค่ะ เราก็เหมือนกัน แต่คุณพ่อต้องทำงานหาเงิน เราเลือกที่จะให้คุณพ่อไปทำงานดีกว่าค่ะ
เราปล่อยค่าาาา ไม่สนโลกเฉยๆกับทุกอย่าง