อายุครรภ์ 8 เดือนต้องทำงานบ้านให้คนในบ้าน

กลับไปอยู่บ้านตัวเองเถอะคะ ไม่มีที่ไหนหรือมีใครเข้าใจเราเท่าคนในครอบครัวเราหรอกคะ คนจะเข้าใจคงเข้าใจไปนานแล้วคะถ้าคนจะไม่เข้าในร้อยพันเหตุผลเขาก็ไม่เข้าใจหรอกคะ แต่งงานแล้วถ้าไม่ได้อยู่เรือนหอตัวเองก็อย่าไปอยู่บ้านผช.เลยคะ มันเหนื่อยคะถ้าเจอครอบครัวสามีที่ไม่เข้าใจอีกแม่จะเครียดเอาได้ เราก็เคยผ่านมาเหมือนกันคะ แต่แฟนเราไม่ค่อยอยากให้เราทำไรแต่มันก็ต้องทำเพราะมันอดไม่ได้เห็นอะไรก็เลอะเทอะไปหมด

ทางนี้ก็เหมือนกัน ท้องเดือนที่7แม่เป็นเบาหวานลำพังเราฉีดวันละ4ครั้ง เราก็เหนื่อยมากพอแล้ว ต้องรับแรงกดดันจากเค้าตี4/5ก็ปลุกแล้ว เราทั้งนอนไม่หลับกว่าจะได้นอนในแต่ละวัน แต่เรามีเหตุผลหลายอย่างที่ไปไหนไม่ได้ จึงต้องอดทน ทำโน่นทำนี่เองทุกอย่าง เดินหยังกะเพนกวินกะต้องฟื้นมาทำ ให้ทุกอย่าง บางทีก็ท้อ บางทีก็เหนื่อย ปันหาเราตอนท้องนี้เยอะมาก อยากจะให้ลูกคลอดเร็วๆๆเพื่ออะไรจะดีขึ้น #ระบาย

แรกไปเรามาอยู่ก็ช่วยค่ะตอนท้องยังอ่อนๆตอนนี้ไม่ช่วยแล้วแต่ทางบ้านเขาก็เข้าใจ เพราะไม่ได้ว่าอะไรเรา แต่คิดว่าพอคลอดเสร็จจะรีบหางานทำเอามาช่วยค่าน้ำค่าไฟชดเชยที่ไม่ได้ให้ตอนท้องแทนแบบนี้ค่ะ ลองให้แฟนช่วยคุยดูนะคะท้องแก่ทำงานหนักหรือหลายอย่างมากไม่ดีค่ะ ไม่ใชเพื่อตัวเราเพื่อลูกในท้องออก รอให้ลูกออกมาก่อน เราค่อยกลับไปช่วยก็ได้ คนเป็นพ่อแม่มาก่อนเขาน่าจะเข้าใจเรานะคะ

บ้านนี้แยกออกมาอยู่ครอบครัว​ใครครอบครัว​มันค่ะไม่ยุ่งกัน​ นี่ก็​ 34​ วีคแล้ว​ แม่ยังถางหญ้า​ ปลูกผัก​ อยู่เลยค่ะ​ สามีก็บอกว่าอยากทำอะไรก็ให้บอก​ จะทำให้ จากที่ลุกมาทำกับข้าวเอง​ ตอนนี้สามีทำไว้ให้ค่ะ​ แม่มีหน้าที่​่​ ตื่นเช้ามาก็อาบน้ำแต่งตัวให้ลูกคนโต​ เสร็จ​แล้ว​สามีก็จะไปส่งแล้วก็ไปทำงานตัวเอง​ เย็นมาเขาก็ไปรับลูกเอง​ รอจนเลิกงานสองพ่อลูกก็มาด้วยกันค่ะ​

บีบมือให้กำลังใจคุณแม่นะคะ อย่าเครียดเลยน้า ถ้ากลับบ้านได้ขอกลับก่อน แต่ถ้าไม่ได้ลองคิดแง่บวกว่าถือเป็นการออกกำลังกายจะได้คลอดง่ายๆนะคะ เราท้องแก่ทั้งขับรถ เดินทั้งวัน กลับมาซักผ้า กวาดบ้าน ทำจ็อบเสริมประชุมถึงเที่ยงคืนตื่น 6โมงเช้าทุกวัน ถามว่าที่บ้านอยากให้ทำมั้ย ไม่ค่ะ แต่เราอยากทำ ใจก็อยากพักเหมือนกัน พึ่งได้มาพักช่วงสงกรานต์แล้วก็คลอด 15 เม.ษ นี่เองค่ะ

กงสีเหรอคะ คุณแม่สามีเคยเจอครอบครัวคุณพ่อสามีแบบนี้ค่ะ ใช้สารพัดจนคลอด และหลังคลอดก็บังคับไม่ต้องให้นมแม่ เพราะกลัวจะทำงานบ้านไม่ได้ คุณพ่อสามีก็ไม่ช่วยอะไร... สุดท้ายย้ายออกจากบ้านกงสีค่ะ ออกมากัดฟันหาเลี้ยงลูกเอง ทุกวันนี้สามีรักคุณแม่มาก และเกลียดครอบครัวคุณพ่อสามีมากค่ะ ไม่รู้จะแนะนำอย่างไรเพราะแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน เลยมาแชร์เรื่องราวแทนนะคะ

กลับบ้านตัวเองเถอะค่ะ อย่าลืมนะคะ ว่าร่างกายคนเราไม่เหมือนกัน บ้านนี้ยังดีที่แม่สามีทำให้ทุกอย่าง เพราะแค่เดินไปเข้าห้องน้ำก็เหนื่อยแล้วค่ะ แม่สามีบอกตลอดว่าจะเอาความคิดที่ว่า ตอนท้องทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง มาใช้กับคนอื่นไม่ได้ เพราะร่างกายคนเราไม่เหมือนกัน เราเองร่างกายไม่แข็งแรงด้วย กลับไปอยู่บ้านตัวเองให้สบายใจเถอะค่ะ กอดๆนะคะแม่❤️

เข้าใจความรู้สึกมากๆเลยค่ะ ทำตั้งเเต่ท้องอ่อนยันตอนนี้36วีค ดูทั้งหมาทั้งแมว7ตัวอาบน้ำให้เก้บขี้เยี่ยว พอไม่ทำโดนว่านอนตี1_2แทบทุกวันนอนไว3_4ทุ่มก็โดนว่า ตื่นตี5_6โมงเช้ายังว่านอนสายนอนอะไรนักหนาเลยค่ะ จนเพื่อนบ้านรอบๆ บอกพักบ้างหยุดทำบ้าง อยากกลับไปอยู่ที่บ้านตัวเองมากๆได้เเต่บอกตัวเองว่าอดทนๆค่ะ เหนื่อยเหลือเกินค่ะไหนจะดูลูกอีกคน3ขวบอีก. 😭

ตอนเราท้องแรก เราก็ทำเองทุกอย่าง ขนาดถือของถุงทะเลใบใหญ่หนักๆ ลงบันไดจากชั้น3 สู้ชีวิตมาก และช่วงใกล้ถึงกำหนดคลอด รู้สึกว่าลูกไม่ดิ้น เรากลัวเพราะท้องแรก อยู่บ้านสามีไม่มีใครสนใจเราเท่าไหร่ เราขี่มอไซไปรพ. ระยะทาง 50กิโล หมอบอกปกติจ้าคุณแม่ เลยขอหมอแอดมิดเลย เพราะอีก2วันคลอด ^^ นอนรอคลอดที่โรงบาลสบายไม่ต้องทำอะไรให้ใคร 5555 สู้ๆนะคะ

ขนาดเราอยู่คนละหลัง ยังให้เราทำกับข้าวล้างจานให้เลยคะ กินเเล้วไม่เคยเก็บเลย กอนเสร็จ​ตรงไหนก็ทิ้งตรงนั่น ไอ้เราท้องก็ใหญ่ต้องเดินหาเก็บอย่างกะคนรับใช้ บ้านก็รก พอพูดถึงเรื่องคนท้อง ก็เอาตัสเองมาเปรียบเทียบว่าท้องลูกชายตัวเองไม่เห็นเป็นอะไรเลยไม่เจ็บไม่สินเวียนไม่เหนื่อย.... เห้อชีวิตลูกสะใภ้