มีคัยเกินจะทนกับสามีตนเองบ้างคร่

เราเคยทน เคยให้อภัยกับทุกเรื่อง ทั้งเค้าพังข้าวของ ทั้งเค้าด่า เค้าดูถูกสารพัด ดีอยู่อย่างเดียวไม่เคยทำร้ายร่างกาย ตอนนั้นคิดว่ามันคือความรัก ทะเลาะกันมาตลอด สุดท้ายเราก็ไปต่อกับเค้าไม่ได้ ตอนนี้เราก็แตกหักกับเค้าแล้ว สบายใจขึ้นนะคะ มีร้องไห้คิดถึงบ้างบางเวลา แต่พยายามอยู่กับความจริง และคิดถึงแต่ความโหดร้ายที่เขาทำกับเรา มันสาหัสมากค่ะ ทุกอย่างต้องใช้เวลาค่ะ

อีนี่ใจเย็นจ้า บอกให้ไปซื้อของเตรียมไว้ บอกกลัวซื้อเก้อ​ เชื่อคำโบราณ โถ่ววว.. อิแม่แอบซื้อชุดสวยไว้เพียบแล้วจ้า เหลือผ้าอ้อมกับของใช้บอกให้ซื้อๆจะคลอดละ ใจเย็นเกิ้นน​ ให้ไปซื้อเองเลยค่ะไม่ไปด้วยหรอกเดินไม่ไหวกลัวโรคก็กลัว

ถ้าปรับตัวเข้าหากันไม่ได้เราจะเลือกหยุดความสัมพันธ์ไม่ไปต่อค่ะ ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม จะไม่ให้ลูกเกิดมาเห็นนิสัยไม่ดีของพ่อจนเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ

บอกสามีว่า ถ้าไม่ได้ดั่งใจ อย่าทุบอย่าขว้างของเลยค่ะ ลองเอาหัวโขกกำแพงดู โขกสักสองสามที ถ้ายังไม่หายก้อโขกใหม่ เอาให้หนักกว่าเดิม

ถ้าเค้าร้อนเราต้องเย็นค่ะ แบบมาถึวจุดเยือกแข็งเลยทีเดียวเป็นอยู่บ่อยๆค่ะ

ทนทำไมค่ะทุกวันนี้ถ้ารอลูกโตแล้วมาเห็นลูกเราจะเป็นเด็กมีปันหาแทนนะค่ะ

แค่นึกภาพตามก็น่ากลัวจังค่ะ ดีนะเราไม่เจอแบบนี้ ใจเย็นๆนะคะแม่

แม่ต้องถามใจตัวเองว่าทนอยู่ทำไม ถ้าเป็นเราไม่ทนค่ะ

ถามใจแม่ว่าทนไหวหรือเปล่าค่ะ ถ้าไม่ไหวก้อถอยออกมา

เจออยู่เหมือนกัน แต่อุ้มท้องอยู่ทำไรมากไม่ได้