เริ่มต้นการเป็นซิ้งเกิ้ลมัม ทำไงบ้างคะ ร้องไห้บ่อย พยายามแล้วกลั้นไม่ได้. ท้อง10 สัปดาห์แล้วคะ

สู้ๆนะคะเราก็เคยผ่านซิ้งเกิ้ลมัมมาค่ะ ก่อนอื่นเราต้องทำใจเราให้เข้มแข็งค่ะ คิดถึงลูกเข้าไว้ แล้วมองดูตัวเองในกระจกว่าเวลานี้เราทำหน้าที่แม่ดีแล้วหรือยัง เราเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้นะคะ ถึงเราจะมีน้องอยู่ในท้องก็ตาม แต่น้องนี้แหละคือสิ่งสำคัญและเขาคือแรงผลักดันในเราก้าวต่อเพื่อตัวเราเองและชีวิตของเขา ปล. เจ็บมาเยอะค่ะ เลยอยากให้กำลังใจ

สู้ๆค่ะ ตอนเราเครียดๆ เคยมีคนพูดกับเราว่า ทุกคนก็มีปัญหาทั้งนั้น ต่างกันที่คนละแบบ,ให้อดทน คิดถึงลูกไว้มากๆค่ะ ได้สติเลยค่ะ ตอนนี้เครียดเหมือนกัน เพราะพ่อสามีพึ่งเป็นลูคีเมีย อาการทรุดหนักมาก เห็นเค้าเครียด เราก้อเครียดตาม พยายามอดทน ร่าเริงเข้าไว้ค่ะ บางคืนก็ต้องนอนคนเดียวเพราะเค้าไปเฝ้านอนพ่อ อยู่อย่างเข้าใจสถานการณ์ ดีที่สุดค่ะ

ร้องออกมาเถอะค่ะ มันเป็นความรู้สึกจริงๆของเราไม่ต้องโกหกตัวเองว่าไม่เป็นไร แต่ร้องแล้วต้องลุกให้ไวนะคะ ฮีลตัวเองให้เร็ว เขาจากไปไม่ใช่ว่าแม่ไม่ดี แต่แค่ไปด้วยกันไม่ได้ แค่ต้องยอมรับความจริง ตอนนี้ถึงไม่มีใครยังไงก็เหลือตัวเอง อีกไม่กี่เดือนพอลูกคลอดถึงตอนนั้นจิตใจแม่คงดีขึ้น พอเห็นหน้าลูกแม่จะไม่สนอะไรนอกจากลูกแล้วค่ะ สู้ๆนะ

ค่อยๆปรับความคิดให้หันไปคิดเรื่องดีๆเรื่องอื่นบ้าง รู้ว่ายากมากนะ แต่ลองหาการ์ตูนมาดูก็ได้ โดเรม่อน ..ช่วยดึงความคิดเราออกมาได้บ้างนิดหน่อยก็ยังดี อย่าดูหนัง อย่าฟังเพลง ยกเว้นเพลงที่มีแต่ดนตรีและไม่เศร้า เป็นเพลงร่าเริง นอนหลับเลยก็ได้ มานั่งตอบกระทู้แม่ในนี้ก็ได้ แต่อย่าตอบกระทู้เศร้าๆนะ ช่วยลดเวลาว่างไปได้เยอะ

สู้นะคะ​ เราก็ท้องได้​ 5 week. เราแอบเก็บเด็กไว้โดยทุกคนที่บ้านไม่อยากให้เอาไว้​ เพราะบ้าน​ ผู้ชายและตัวผู้ชายเขาก็ไม่รับเรา​ ยอมให้เอาลูกออก​ แต่เราก็ยอมรับความผิดพลาด​ เพราะเราพึ่งรู้ว่าคนที่เราคบมาเข้ามีคู่มั่นอยู่แล้ว​ สู้ๆนะคะคิดไว้ว่าลูกคือของขวัญ​เรามีมือมีขา​ เราหาเงินเลี้ยงเขาได้

บ้านนี้มีผัวก็เหมือนไม่มี ตั้งแต่รู้ว่าท้องจนตอนนี้8เดือนอยู่คนเดียวมาตลอดไปหาหมอเองทุกครั้ง ซื้อของเตรียมคลอดก็เราคนเดียว ก็ยังคิดอยู่จะเป็นซิ้งเกิ้ลมัมดีมั้ย พยายามลูบท้องคุยกับลูกทุกครั้งคุยบ่อยๆว่าอยู่กันได้ดูสิค่ะ อาจจะร้องไห้บ้างในบางครั้ง แต่อย่างน้อยกูก็อยู่กับเรา เรายังมีลูกอยู่ข้างๆ

มองโลกให้กว้าง​ค่ะ​ มีอะไรอีกมากมายที่จรรโลง​จิตใจ​ ถ้าเรามัวเก็บ​เแาสิ่งที่ทำร้ายเรามาคิดวกวนมันก้อทำร้ายเรายุ่ยั่งงั่นค่ะ​ มองหาสิ่งที่รอคอยเรา​ เช่น​ ครอบครัว​ พี่น้อง​ ลูกในท้อง​ เพื่อน​ งานเล็กๆน้อยๆ​ มีหลายอย่างค่ะแม่​ เราคนนึงผ่านมันมา​ ทุกอย่าง​ไม่ได้ทำร้ายเราค่ะ​ เราต่างหากที่ทำร้ายตัวเอง​ สู้ค่ะ

สู้ๆคะ เราก้เป็นชิงเกิ้ลมัม มาก่อน ตอนนั้นเรายังเด็กอยู่เลย เราหาเงินเลี้ยงลูกอย่างเดี่ยวเลยคะ จนทุกวันนี้สบาย ลูกเราได้เรียนดีๆใช้ของดีๆมีบ้านดีๆลูกเราเป็นเด็กดี เราโครตภูมิใจ​เลย ทำใจให้สบายนะคะ การเลี้ยงลูกคนเดี่ยวมันไม่ได้น่ากลัวยังที่คิด สู้ๆเพื่อลูกเยอะๆ เรื่องสามีเอาไว้ข้างหลังเลยคะ

เริ่มต้นจากบอกตัวเองว่าตัวเองเก่งค่ะร้องให้ได้แต่อย่างพร่ำเพรื่อสุดท้ายรางวันตอบแทนไม่ใช้ให้คัยมาเห็นใจนะค่ะรางวันที่ได้คือความภูมิใจที่ทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องขอร้องคัยค่ะรางวันนี้คุ้มสุดๆค่ะกับความพยายม เป็นได้ทุกอย่างที่ลูกต้องการก้อคำว่าแม่นี้และค่ะ. บ้านนี้ทำแบบนี้ค่ะ

ช่วงโดนทิ้งแรกๆนี่ก็ร้องไห้เกือบทุกวันน่ะค่ะ กินไม่ได้นอนก็ไม่ค่อยหลับ แต่พอผ่านไปซัก2เดือน เริ่มคิดได้ เริ่มรักตัวเองรักลูกมากขึ้นค่ะ_ เอาเวลาที่เรากำลังร้องไห้_ มาดูแลสุขภาพ ดูแลลูกในท้องเราเถอะค่ะ เดี่ยวก็ผ่านไป แอบคิดถึงเค้าบ้าง แอบร้องไห้บ้างก็มีค่ะ แต่ก็ไม่บ่อย สู้ๆน่ะค่ะ คุณแม่