สามีชอบไปเที่ยวและไม่สนใจ

ลองตั้งสติ แล้วถามตัวเองดูนะคะ ว่า "ผู้ชายคนนี้ดีพอที่จะเป็นพ่อที่ดีให้ลูกเราหรือเปล่า?" / "อยากได้พ่อของลูกแบบนี้จริงๆไหม?" / "จะอดทนกับผู้ชายแบบนี้ไปได้ตลอดจนวันตายไหม?" บนโลกนี้มีความจริงอยู่อย่างนึงก็คือ "ลูกที่ไม่มีพ่อ" โชคดีกว่า "ลูกที่มีพ่อแย่ๆ" นะคะ แค่คุณแม่ที่ดีคนเดียวก็มากเกินพอและเป็นโลกทั้งใบให้ลูกได้แล้วค่ะ (เหมือนที่ลูกก็เป็นโลกทั้งใบของแม่) เราเคยมีพ่อค่ะ แต่ไม่ดีนัก หลังจากที่เขาออกไปจากชีวิต เรากับแม่มีความสุขมากขึ้นเยอะเลยค่ะ สรุปชีวิตที่ไม่มีพ่อ ดีกว่าตอนที่มีพ่อ(แย่ๆ)เยอะเลยค่ะ ***จำนวนคนในครอบครัว'น้อยลง' แต่ความสุขกลับเพิ่ม'มากขึ้น'*** .. ฟังดูแปลกใช่ไหมคะ แต่เป็นเรื่องจริงเลยล่ะค่ะ ลูกไม่ต้องเห็นแม่ทนเจ็บปวด เสียใจ ความสุขของแม่ก็คือความสุขของลูก ใช่ไหมคะ? ความสุขของลูกก็คือความสุขของแม่ เช่นกันค่ะ ดังนั้นอย่าเอาชีวิต จิตใจ ความรู้สึกของเราไปผูกกับผู้ชายคนนึงเลยค่ะ อย่าปล่อยให้เค้ามาทำให้เราแย่ลง ฮึบ แล้วลุกขึ้นมาเป็นคุณแม่คนเก่งให้ลูกภูมิใจในตัวเรานะคะ เราเองก็ภูมิใจในตัวแม่ของเรามากๆค่ะที่ท่านเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่สุดยอดที่สุด แค่คุณแม่เพียงคนเดียวก็พอแล้วค่ะ ชีวิตเรามีความสุขมากๆ มากกว่าหลายๆคนที่อยู่ในบ้านที่มีคนอยู่ครบแต่ไม่มีความรักอยู่เลย สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ❤️

ถ้าเขาไม่ดี ก็ปล่อยเขาไปอย่าเป็นทุกเลย แต่เขาคือสถานะพ่อของลูก ถามเข้าจะช่วยดูแลไหมแค่ในส่วนของลูก ถ้าเข้าไปข้างนอกนั้นคือความสุขของเขาก็ปล่อยเขาไป ลองถามตัวเองว่าเราอยู่กับเขามีความสุขไหมถ้าไม่มีความสุขก็เดินออกมาหาความสุขในรูปแบบของตัวเอง ผู้ชายบนโลกมีเยอะ สิ่งสำคัญที่สุดในชีวตคือลูกเราจะลูกแลเขายังไงให้มีความสุข แต่เลี้ยงเหนื่อยมากนะถ้าแม่ผัวช่วยเลี้ยงช่วแรกๆก็ดีมากค่ะ เขาโตหน่อยก็กลับไปเลี้ยงบ้านก็ได้55. สู้ๆนะค่ะ ขอให้มีความสุขทุกวัน คิดว่าเป็นกรรมที่เจอผู้ชายแบบนี้

คนที่จะอยู่ร่วมกันใช้ชีวิตด้วยกันไปตลอดคือลูกชายเค้าคะ ไม่ใช่ตัวแม่สามี ในเมื่อลูกชายเค้าไม่รักเราแล้ว จะอยู่ต่อไปเพื่ออะไรคะ เค้าไม่เห็นคุณค่าของแม่แล้วคะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคนสองคน แม่สามีต้องเข้าใจเราคะ ยอมรับความจริง แล้วกลับบ้านเราดีกว่าคะ เชื่อว่าสักวันจะดีขึ้นนะคะ สู้ๆคะ

ถ้าสามีเป็นแบบนี้ เรากลับบ้านกันดีกว่าค่ะ เพราะทำให้เราเครียดแล้วผลกระทบจะตกที่ลูกน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ เพราะเป็นเหตุผลของคนทั้ง 2 คนค่ะ เราทนอยู่เราก็เจ็บค่ะ สู้ๆๆน่ะค่ะ ไม่ไหวกลับบ้านเราดีกว่ายังมีครอบครัวเรารออยู่เสมอ

เค้ารั้งเราไว้เพราะหลานรึป่าวคะ ถ้าคิดจะตัดใจควรไปก่อนที่จะคลอดนะคะ เดี๋ยวจะมาอ้างว่าชั้ลเลี้ยงมาคุณแม่จะยุ่งวุ่นวายทีหลังนะคะ ทีนี้จะกลับบ้านตัวเองก็ห่วงลูกเพราะเค้าไม่ให้เอาลูกไปด้วย

ถ้ากลับบ้านต้อนนี้อาดจะลำบากใจ แต่ถ้าอยู่ต่อคุณจะทุกข์ใจอีกนาน แล้วสุดท้ายคุณก็ต้องกลับไปอยู่บ้านอยู่ดี

ไม่รู้จะออกความคิดเห็นอะไรนะค่ะแต่อยากจะบอกว่าคน2คนเท่านั้นค่ะที่ตะตัดสืนมันออกมาค่ะสู้ๆๆค่ะแม่

เป็นเหมือนกันเลยคะ เกือบเลิกกันพอดีแม่ย่าขอไว้ อดทนนะคะสู้ๆ

เหมือนกันเลยค่ะ ปล่อยค่ะแต่มันไม่ยอมไป