พ่อแม่จะเอาลูกเราออก

ตอนพ่อเรารู้ว่าเราท้องพ่อเราก้บอกจะเอาแฟนเราเข้าคุกเหมือนกัน คือพ่อเราเป็นคนหัวโบราณแร้วอยากให้เราเรียนให้จบเรียนสูงๆก่อนถึงจะมีแฟนได้แต่เราพลาดไปแร้วตอนแรกเราก้ไม่รุ้จะทำไงเราปิดเครื่องโทรศัพท์แร้วมายุ่กับแฟนเราก้กลัวพ่อจะตามเจอที่สำคัญพ่อเราเป้นตำรวจเก่าด้วยเราหาทางออกไม่เจอเรยตอนนั้นแร้วยู่ๆแม่เรากเข้าใจเราว่ามันพลาดไปแร้วแม่เราก้เรยให้เราดรอปเรียนไปก่อนแร้วแม่เราก้ค่อยๆคุยกับพ่อให้พ่อเราใจเย็นลงจนพ่อเราใจเย็นลงแร้วแม่เราก้ค่อยๆพูดอีกจนพ่อเราได้บอกให้ฝ่ายชายมาขอแกจะได้ไม่เสียหน้าด้วยจนฝ่ายชายมาแต่งเราบอกพ่อว่าคลอดลูกแร้วเราจะกลับไปเรียนต่อให้จบตามที่พ่อเราตั้งใจไว้จนตอนนี้เราคลอดน้องแร้วเรารอให้น้องโตสักขวบเราจะกลับไปเรียนต่อตามที่บอกพ่อเราไว้ #ยังไงก้สู้ๆน้า พ่อแม่เค้าต้องทำใจแร้วเข้าใจเรายุ่แร้วในเมื่อพลาดไปแร้วแก้ไขอะไรไม่ได้แร้วเค้าก้ต้องยอมรับได้เองเพียงแต่ใจเย็นๆแร้วค่อยๆพูดกันอีกที

เราเคยเปนค่ะ ตอนแรกเราเสียใจมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเราเปนคนก่อเรื่องทุกอย่างเองโทษใครไม่ได้ เราร้องไห้ตลอด6เดือน ใจนึงก็กลัวว่าจะส่งผลไม่ดีต่อลูกในท้อง แต่มันตันจิงๆค่ะ มืดแปดด้าน พ่อเราไม่ชอบครอบครัวแฟน เกลียดเข้ากระดูกดำเลยละ แต่เราก็ฝืนอดทนอดกลั้น ร้องไห้มาตลอด6เดือน รอไห้ลูกคลอดแล้วคิดว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้น ปล.ตอนนี้คลอดน้องได้4เดือน 26 จะ5เดือน พ่อเราหลงลูกเราหัวปักหัวปำจ้าาา ยอมทุกอย่าง เริ่มชอบสามีเราแล้วด้วย ดีใจมากเลย ขอบคุณลูกที่เกิดมาทำไห้เรามีความสุขขนาดนี้ คุณก็ต้องผ่านมันไปให้ได้นะคะ อย่าไปเอาออกเลย มันบาปเด็กเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย อุ้มท้องไปเรียนเหมือนเราสิ เราท้องตอน ม.5 คลอดตอนปิดเทอมพอดี เปิดเทอมก็ไปเรียนตามปกติ ตอนแรกเราอายเพื่อนๆน่ะ แต่ตอนนี้เราชิลๆ ไม่อายใคร เพื่อลูกเราทำได้ทุกอย่าง สู้ๆนะคะทเปนกำลังใจให้อย่าท้อน่ะ เราต้องสตรองงงง!!!😊😊😊😅

ความคิดเรานะเราว่าตัวเองไปดรอปเรียนไว้ก่อนซักปี ถ้าคุยกะพ่อแม่ไม่เข้าใจจริงๆลองไปขออยู่กับแฟนดีไหม จะได้ดูแลกันเต็มที่ พอลูกคลอดค่อยคุยกะแฟนว่าขอเรียนกศน.ม.6พอให้ได้วุฒิมาใช้สมัครงาน ลูกก้ฝากแม่สามีเลี้ยงหรือใครสักคนที่ตัวเองไว้ใจได้ช่วยดูให้ตอนตัวเองไปเรียน อาจจะฝากเนอสเซอรี่ หรือถามทางกศน.ว่าเอาลูกไปเรียนด้วยได้ไหมถ้าไม่มีคนช่วยดู คุยกะแฟนว่าแรกๆอาจจะลำบากหน่อย ถ้าไม่ทิ้งๆขว้างๆกันก็อดทนอยู่ด้วยกันก่อน ตอนนี้อาจจะช่วยอะไรยังไม่ได้ แต่เดี๋ยวมันก้มีทางออกเองแหละ ใจเย็นๆนะคะ เอาลูกเป็นที่ตั้ง อย่าทิ้งลูกก้พอ เทวดาท่านไม่ใจร้ายกับเราขนาดนั้นหรอก สู้ๆนะคะ

ถ้าคิดจะแก้ปันหาที่ปลายเหตุบอกเรยค้ะว่าจะเสียใจทีหลัง สู้เอาใว้อีกแปปเดียวเขาออกมาคนที่บอกไม่เอาจะเป็นคนเลี้ยงเขาเองรักและหลงมากค่ะ ตราบาปทั้งชีวิตทำอะไรก็ติดขัดค่ะ ทางที่ดีไห้เขาเอาเงินที่จะไห้เอาออกมาขอดีกว่าค่ะถ้ารักลูกเด็กคนหนึ่งเกิดยากนะค่ะสำหรับเรารอมาเกือบ2ปี ถ้าเขาใม่ไห้ทำตามประเพณีแม่ควรทำตามหัวใจนะค้ะถ้าทางเลือกสุดท้ายคือต้องหนีไปยุด้วยกันพอคลอดค่อยกลับมาขอโทดเขาแบบนี้ดีกว่าทำแท้งอีกค่ะ คนเรามีสิทเลือกน้ะค้ะถ้าแม่ใจแข็งรักลูกมากพอ อย่าทำเรยค่ะ

18แล้วไม่พากย์ผู้เยาว์แล้วค่ะ ต่อให้แจ้งจับก็ไม่ได้ผิดอะไรนะคะ บรรลุนิติภาวะแล้ว เราเป็นแม่คนเราต้องปกป้องลูกเรานะคะ เชื่อเถอะยังไงพ่อแม่เราก็ไม่มีวันตัดขาดกับเรา เราก็เป็นแบบคล้ายๆที่โพสเลย แม่เราจนหาคนมาช่วยหามเราขึ้นรถจะพาไปเอาออกเราก็ยืนกรานจนวินาทีสุดท้ายว่าไม่เอาออก แม่ก็เปลี่ยนใจค่ะ พยายามเอานะคะ เห็นหลายคนแล้วที่พ่อแม่จะให้เอาออกแต่สุดท้ายก็ไม่ได้เอาออก เราต้องเลี้ยงเขาให้ดี และไปกราบขอโทษเขาในวันที่พร้อมกว่านี้ พ่อแม่ตัดไม่ขาดแน่นอนค่ะ

ม.6 ทำเรื่องที่โรงเรียนขอผ่อนผันได้ค่ะ แจ้งคุณพ่อคุณแม่ให้ท่านรับทราบและเข้าใจนะคะ คลอดเสร็จ น้องค่อยกลับไปตั้งใจเรียน สอบเข้ามหาวิทยาลัย คณะดีๆ ชดเชยสิ่งที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ใช้วิธีนี้ดีกว่าเนอะ คบกับแฟนต่อได้ แต่อย่าออกจากรร.มารีบใช้ชีวิตคู่มาทำงานโดยที่ไม่มีวุฒิดีๆ ชีวิตมันเหนื่อยมากจริงๆ ปัญหาจะตามมาอีกเยอะ การมีวุฒิดี ได้งานดี มีเงินค่ะ (จาก ปสก.คนใกล้ชิดที่ท้องก่อนวัยอันควรและมีชีวิตที่ดีมากในปัจจุบันจากการเรียนดี) สู้ๆนะน้อง

จากประสบการณ์แม่บ้านนี้ค่ะแต่โชคดีหน่อยเราจบ ม.6 แล้วท้องพอดี แฟนก็คนหมุ่บ้านเดียวกัน แฟนเราอายุ25 เราแนะนำแม่อย่าเอาออกน้ะค่ะ แม่บ้านนี้รุ้ตัวว่าท้องตอนจะเปิดเทอมเข้ามหาลัยอีกไม่กี่วันทีแรกยังไม่บอกพ่อแม่เก้บไว้จนจะ3เดือนถึงบอก พอบอกท่านก็โกรธน่ะแต่ท่านบอกให้ฝ่ายชายมาขอ ท่านบอกเกิดมาแล้วก็ต้องเลี้ยง ไม่อยากให้เอาออกมันบาป แม่อย่าเอาออกนะค่ะ

เราก็ม.6นะเรายังไม่ทิ้งเด็กในท้องเลยเขาเป็นคนเหมือนเราแถมไม่รู้อะไรทั้งนั้นอย่าทิ้งเขาเลยนะคะ คุยกับพ่อแม่ดีๆปรึกษาหาทางออกค่ะ ถ้าเอาน้องออกเป็นกรรมติดตัว แล้วจะนึกทีหลังด้วยซ้ำว่าดีใจที่เขามาเกิดกับเราตอนนี้เรา 38+1 แล้วแรกๆเราก็คิดงั้นหลังๆมาไม่เลยรู้สึกรักเขามาก คิดดีๆนะคะทุกปัญหามีทางแก้😊

ลองค่อยๆคุยหาทางออกกันน้า ลองถามเค้าดูจ้าว่าแม่พ่ออยากจะให้ฆ่าหลานจริงๆหรอ ไม่กลัวตราบาปใช่มั้ย บางทีเราลองพูดให้เค้าทบทวนความคิดดูคะ บางทีความโมโห+ความคิดชั่ววูบ เค้าเลยพูดแบบนั้นออกมา ถ้าเรามั่นใจว่าพอเลี้ยงไหว ดร็อปเรียนก่อนคะ ค่อยกลับไปเรียนใหม่ม.6 สู้ๆน้า ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีจ้า

อย่าเอาน้องออกเรยค่ะแม่ สงสารน้องและการพรากชีวิตผู้อื่น ชีวิตน้อยๆที่บริสุทธิ์ มันเป็นบาปมหันเรยค่ะ ลองคุยปรึกษาทางพ่อแม่ และฝ่ายทางแฟนก่อนนะคะ พ่อแม่เราเขาอาจจะโกรธเราอยู่ แต่ยังไงเด็กคือหลานในใส้เค้านะคะ ถามไปคำเดียวเรยว่าให้เอาน้องออกลงจริงๆหรอ เค้าจะฉุกคิดมาได้ค่ะ