เราพึ่ง3-4เดือนเองค่ะ แต่ก็รู้สึกเหมือนกันว่า “เหมือนเรากำลังจะโดนแย่งหน้าที่แม่ไปทั้งๆที่ยังไม่คลอดเลย” แต่เป็นฝั่งญาติสามีแทน เพราะแม่สามีไม่อยู่ เขาบอกจะมาช่วยเลี้ยง ลูกหลานที่บ้านก็ผ่านมือมาหมดแล้ว แต่เราคิดว่าช่วงท้องแก่คงตกลงกับสามีตรงๆว่าให้เป็นคนกลางพูดกับที่บ้านเขาว่าเรา2คนจะเลี้ยงเอง ถ้ามีอะไรสงสัยเดี๋ยวจะมาถามนะ บางทีเราก็อยากได้ความเป็นส่วนตัว อยากให้คนรอบข้างเข้าใจในจุดๆนี้บ้าง เว้นช่องว่างให้กัน ทุกอย่างมักมีครั้งแรกเสมอค่ะเราสามารถเรียนรู้และปรับตัวกับมันได้แค่ต้องใช้เวลาสักหน่อย
ทำใจค่ะแม่ ตราบใดที่อยู่บ้านเดียวกันยังไงก็ต้องเจอภาวะนี้ค่ะ ยกเว้นจะคุยกับแฟน แล้วแฟนยอมปกป้อง ของเราก็เจอค่ะคือแม่แฟนอยู่ๆก็มาบอกว่าคลอดน้องแล้วให้เอาน้องไปให้แม่แฟนเลี้ยงเลย (บ้านแม่แฟนอยู่คนละจังหวัด เรากับแฟนแยกบ้านออกมา) คิดถึงก็ให้ไปหาน้องเอา เรานี่อึ้งไปเลยรู้สึกเหมือนเป็นแม่พันธุ์ดีๆ นี่เอง
ไม่ต้องน้อยใจเลยแม่ ให้เขาเลี้ยงไปเลย ดีซะอิกเราจะได้เบามือ เพาะบางวันเราก็ต้องการคนช่วยนะคะ บ้านนี้เลี้ยงเองคนเดียวยุ่ห้องเช่า จนเป็นซึมเศร้าเลยนะแม่เพาะทั้งเหนื่อยทั่งง่วงไม่มีคนเปลี่ยนมือ แค่อยากไปเซเว่นยังไปไม่ได้ค่ะแม่
เรากลัวเค้าจะเอาความเชื่อโบราณผิดๆมาทำกับลูกเราสิคะ เราก็พึ่งมีลูกคนแรก อยากดูแลเค้าให้ดีที่สุด🥹🥹
เราก็อาจจะเป็นเหมือนกันค่ะแต่เราว่าจะไปอยู่บ้านพ่อแม่ถ้าอยู่บ้านแฟนเครียดแน่ๆ
ทางนี้ ไปอยู่ที่ไหนไม่ได้ดลยค่ะนอกจากบ้านแฟน เพราะพ่อกับแม่ทำงานกรุงเทพทั้งสองคนเลย
ณัฐธิวรรณ