เป็นคุณแม่วัยใสผิดมากหรอ🙂🙂

การที่บอกว่าแม่วัยใสไม่ผิดคือการปลอบใจตัวเองที่ปลายเหตุค่ะ ลืมไปหรือเปล่าว่าแม่วัยใสส่วนใหญ่คือพลาด ไม่ป้องกัน ไม่ได้วางแผน ซึ่งตรงนี้แหละที่ผิด ตรงที่คุณไม่เคยคิดมาก่อนว่าคุณจะเลี้ยงลูกให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีได้ยังใง คนเราเมื่อรู้ว่าตัวผิดแล้วยอมรีบผิดยังพอให้อภัย แต่ถ้าผิดแล้วยังเชิดหน้าบอกว่าต้วเองไม่ผิด คนอื่นที่ไม่ให้อภัยที่ไม่เห็นใจนั้นแหละผิด มัวโทษคนอื่นไม่เคยโทษตัวเองก็ไม่สมควรเรียกร้องความเห็นใจจากใครค่ะ กลับไปสำนึกผิดให้ได้แล้วเลี้ยงลูกตัวเองให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีสมกับที่อวดอ้างดีกว่าค่ะ

เราเป็นแม่วัยใสค่ะ แล้วไม่เคยปัดเลยว่าตัวเองไม่ผิด เราผิดมาก ที่ทำให้เขาเกิดมาเพราะความประมาทและรักสนุก จะพูดว่าเลี้ยงได้ก็จริงแต่ถ้าเขามาในวันที่เราพร้อมมันคงดีกว่านี้ทั้งความสุขสบาย การศึกษา เวลา วุฒิภาวะและการอบรมนิสัยที่ดีจากคนเป็นแม่ที่พร้อมแล้ว ทุกวันนี้ก็ได้แต่ขอโทษเขาที่ต้องพามาลำบากด้วยกัน แต่ก็จะพยายามทำทุกอย่างให้เขาเป็นคนที่มีคุณภาพไม่เป็นภาระของสังคม ไม่เป็นภาระของครอบครัว มันจะไม่เหนื่อยหรอกถ้าแค่เลี้ยงให้โต แต่มันเหนื่อยมากที่ต้องเลี้ยงให้ดี เป็นกำลังใจให้คนที่ผิดพลาดทุกคนนะคะ

ทุกคนเลี้ยงลูกได้หมดแหละค่ะ แต่เลี้ยงแล้วต้องคำนึงถึงคุณภาพชีวิตที่ดีของลูกด้วยค่ะ คุณภาพชีวติที่ดีไม่ได้หมายถึงของแพงของหรูหรา แต่หมายถึงการเป็นอยู่ที่ดี สภาพแวดล้อมที่ดี สังคมที่ดี อาหารที่ดี การศึกษาที่ดี และความรักที่ดีค่ะ การทำให้เด็กคนหนึ่งเกิดมาคือการรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ค่ะ อย่าใช้คำว่าเลี้ยงเลยค่ะ เลี้ยงเขาให้มีชีวิตที่ดีเถอะค่ะ

การเป็นแม่วัยใส ไม่ผิดค่ะ แต่!!! ไอ้คำที่ว่าทำได้ก็เลี้ยงได้ นั่นหมายถึง ต้องเลี้ยงให้เด็กมีคุณภาพชีวิตที่ดีทั้งสภาพจิตใจ ความเป็นอยุ่ การศึกษ และต้องไม่เป็นภาระคนอืน เช่น เอาไปให้คนอื่นเลี้ยงให้ งานไม่มีทำ เดือดร้อนพ่อแม่ ยังขอเงินพ่อแม่ใช้อยุ่ เป็นต้น อันนี้ถือว่ายังไม่ใช่คุณแม่คุณภาพนะคะ

ทำงานแล้ว มีงานหลักแล้ว มีเงินเดือนแล้ว 80% ก็เดือดร้อนพ่อแม่ค่ะ เห็นอยู่ทุกที่ อย่าว่าแต่เด็กไร้วุฒิภาวะเลย ปัญหาคือมีแล้วต้องเลี้ยงและดูแล และเพื่อไม่ให้เกิดเหตุอีก ต้องรู้จักป้องกันเขา อย่าฆ่าลูกในไส้ตัวเองเด็ดขาด

เด็กที่เกิดมาจะมีคุณภาพชีวิตที่รึป่าวคะ คุณต้องคำนึงถึงเรื่องนี้ด้วยนะคะ

เหมือนกันค่ะ

🙂