กำลังจะเลิกกับพ่อของลูก

บ้านนี้พ่อของลูกทิ้งไปตั้งแต่น้องอยู่ในท้องได้2เดือนกว่า ไม่เคยกลับมาหาเราเลย กว่าจะทำใจได้5-6เดือน นอนร้องไห้ทุกวันจนตาบวม กินไม่ได้นอนไม่หลับไปรู้ชีวิตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร จนตอนนี้น้องโต6ขวบ รู้สึกขอบคุณเค้านะที่ทิ้งเราไปใหเราได้เจออะไรใหม่ เจอคนที่ดีกว่า เยอผู้ชายที่รักลูกเรามากกว่าพ่อแท้ๆถึงแม้ว่าตอนท้องจะเจอกับปัญหามากมายต้องลำบากรับชะตากรรมมันคนเดียวทำงานทั้งวันทั้งขึ้น แต่เราก็ผ่านจุดนั้นมาได้ทำให้เราเข้มแข็งได้เหนื่อยแค่ไหนมองหน้าลูกเดียวก็หาย แต่เราลูกสำคัญที่สุด สิ่งที่เราเจอมาก็เก็บมันไว้ให้เป็นบทเรียนในชีวิตเราคะ อะไรที่ดีๆก็เก็บไว้เป็นความทรงจำของเรา อะไรที่มันไม่ดีก็ทิ้งมันไปค่ะ อย่างน้อยเค้าทิ้งเราไปแต่เค้าก็ได้ทิ้งของขวัญที่มีค่าที่สุดไว้ให้เราคือลูกนะคะ จากนี้เราก็ต้องดูแลลูกเราให้ดีคะ สู้ๆค่ะแม่ เป็นกำลังใจให้ค่ะ