เราต้องคิดยังไง?

เราท้องน้องคนแรกก็ไม่บอกใครค่ะ มีแต่ฝั่งเราพ่อแม่ครอบครัวเราที่รู้ ส่วนในบ้านแฟนไม่มีใครรู้ค่ะ เราไม่ชอบความวุ่นวาย ยิ่งคนถามเยอะยิ่งรำคาญ ฝั่งแฟนดูหัวโบราณเราเลยไม่บอก เราก็โอเคดีเบื่อต้องมาตอบคำถาม เราชอบอยู่เงียบๆไม่ต้องการให้ใครมาดูแล เราดูแลตัวเองได้ ทางบ้านแฟนรู้ตอนเราไปคลอดแล้ว ท้องเราคือไม่ออกเลยท้องเหมือนคนพึ่งกินอิ่ม เลยปิดมาได้+กับเราเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่มีใครรับรู้มีแค่เรากับสามี พ่อแม่ครอบครัวฝั่งเรา พอน้องออกจากรพ.เราก็พาไปอยู่บ้านพ่อแม่เราเลยค่ะ เราไม่ชอบพฤติกรรมบางอย่างของครอบครัวแฟน เราไม่ค่อยโอเค พอพาลูกกลับมาบ้านแฟนเราก็ปิดห้องเงียบ เลี้ยงคนเดียวไม่มีใครมาวุ่นวายดีมากเลยค่ะสบายหูดี พอเราท้องคนที่2 บ้านแฟนก็ไม่มีใครรู้อีก555555 จนเราแท้งวันนั้นปวดท้องมากๆๆๆๆ แต่ไม่ร้องเสียงดังออกมา เราปวดจนหลับไปเลย ท้องก็ปวดลูกก็ต้องเลี้ยงสู้ชีวิตมาก วันนั้นไม่คิดว่าจะแท้ง คิดว่าปวดท้องเฉยๆ เพราะเราทนได้ทั้งๆที่ปวดจนวิญญาณจะหลุดออกจากร่างเลย55555 จนมาตอน 1ทุ่มเห็นว่าตัวเองเลือดออก พร้อมมีลิ่มเลือดออกมาด้วย นี่คิดเลยเห้ยแท้งแล้ว รีบโทรหาพ่อแม่ตัวเองให้ไว พ่อแม่อยู่ลาดกระบัง เราอยู่ลาดพร้าวซึ่งไกลกันหลายโลมาก พ่อแม่เรามาอย่างไว ส่วนคนอยู่บ้านเดียวกันไม่รับรู้อะไรเลย เราตะโกนลั่นบ้านเลยว่า ลูกตู น้องไม่อยู่แล้วลูก ไม่มีใครมาดูเลยสักคนเดียว55555 เราโทรหาพ่อแม่เพื่อจะให้มาดูเราหน่อย เราไม่ไหวจริงๆลูกก็ต้องดู ส่วนสามีทำงานก็รีบส่งพัสดุให้เสร็จแล้วรีบมาหาเราให้ไว เสียเวลาตรงสามีต้องไปเอาเอกสารเราที่ทำงานด้วย แม่เราก็เร่งกลัวลูกตาย พูดอยู่คำเดียว ดีนะไม่ตายถ้าตายไม่มีใครรู้ เลือดคือเต็มห้องไปหมด พ่อแม่เราเป็นห่วงมากๆ แต่เราก็โอเคนะไม่มีใครรู้ เราไม่โอเคเหมือนด้านบนที่บอกไว้เลย เราเลยไม่อยากบอก