อย่าไปโทษตัวเองเลยค่ะ ผช เเบบนี้ไม่เหมาะจะเป็นสามที่ดีีของคุณเเละพ่อที่ดีของลูก โฟกัสที่ลูกค่ะตอนนี้ เเค่ลูกจริงๆ เพราะความเครียดจะกระทบลูก ส่วนผู้ชายคนนั้นถ้าเลิกไปเเล้วก็เป็นคนอื่น เดี๋ยวก็ไปเอาเมียใหม่ เเต่ลูกคือเลือดเนื้อ เเละ ดวงใจของเราค่ะ ลูกต้องมาก่อนเสมอ
ปล่อยๆไปเถอะค่ะ นี่เราเองก้อเจอกับปัญหาแบบนี้เหมือนกัน ใช่ว่าไม่มีเค้าแล้วเราจะยุ่ไม่ได้ซะเมื่อไรจิงมั้ยค่ะ ก้อแค่ผู้ชายชั่วๆเลวๆคนหนึ่ง อย่าเอามันมาใส่หัวสมองให้วุ่นวายเลย เราใส่ใจคนที่ควรจะใส่ใจดีกว่านะค่ะ ยังไงก้อเอาใจช่วยนะค่ะ แล้วเราจะสู้ไปด้วยกันค่ะคุณแม่
อันนี้ไม่ได้ว่าแต่ผู้ชายนะค่ะผู้หญิงก็สุดๆรู้ทั้งรู้ว่าเราท้องผู้หญิงอ้าขาให้ผู้ชายมันก็ตอบสนอง แต่ผิดที่ผู้ชายมันไม่ยอมห้ามใจลองคุยกันดูค่ะว่าเขาจะหยุดไหมถ้าเขาหยุดก็ให้โอกาสอีกครั้ง ถ้าไม่หยุดก็เลิกค่ะเรื่องแบบนี้ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกค่ะ(สู้ๆนะค่ะ)
เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี เอาเป็นว่าเปิดใจคุยกันดูค่ะ ไม่มีผญ.คนไหนรับได้ คุณพ่อมีลูกแล้วรักลูกไหม ต้องการยังไงก็ลองคุยกันตรงๆ บางทีการเก็บความทุกข์ไว้คนเดียวมันเจ็บปวดมาก ยิ่งท้องด้วย ห้ามให้คิดคงยากค่ะ มีทางเดียวคือระบาย คุยกันด้วยเหตุและผล
อย่ามองว่าตัวเองเจอปัญหาใหญ่..แม่บางคนเจอหนักกว่านี้แค่เค้าไม่อยากพูดถึง แนะนำว่าแม่ควรจะเลือกลูกมากกว่าผช.คนนั้นนะคะ มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งต่อๆไป เราอยู่ตรงไหนแล้วสบายใจเราก็เลือกแบบนั้นค่ะแม่..ผช.นะคะไม่ใช่ลมหายใจที่ขาดเค้าไม่ได้. สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้✌️🤟😍
จากที่อ่านมา มันไม่ใช่ความผิดคุณ มันเป็นเพราะความยับยั้งงชั่งใจที่ต่ำ!!!ของสามีคุณ และคุณก็หลอกตัวเองไปวันๆๆคิดหรอว่าถ้าคลอดแล้วคุณสามารถสนองตัณหาสามีได้เค้าจะหยุดไปเอาคนอื่น ? มีอะไรมารับรองว่าจะไม่ทำอีก หยุดหลอกตัวเองหันกลับมารักตัวเองรักลูกให้มากๆๆนะ
เห็นใจค่ะ เรื่องแบบนี้สนองเค้าไม่ได้จนคลอดอะค่ะเป็นเดือนๆหลังนั้นอีก สาคุณไม่มีความอดทน มีแต่ต้องการ ทำอะไรไม่นึกถึงลูกเมีย มันก็แย่สำหรับคนกำลังเป็นแม่ตอนนี้ ที่ ทำ ตามอำเภอใจ เค้า ไม่ได้ เลือกลูกนะคะ สู้ๆ แล้วความสุข กำลังใจอยู่ในพุงของเรานี่หล่ะ คือคำตอบ🤗
สู้ๆนะค่ะแม่ อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ หันกลับมาดูแลตัวเองกับลูกใส่ใจลูกที่กำลังจะเกิดมาดีกว่าค่ะอย่าเพิ่งคิดมากเลยค่ะเพราะว่ามันจะเกิดผลเสียต่อลูกในท้องและผลเสียต่อสุขภาพร่างกายและจิตใจของแม่ด้วยค่ะ เข้มแข็งไว้นะค่ะเพื่อลูก จะคอยเป็นกำลังใจให้นะค่ะคุณแม่
มันไม่เกี่ยวหรอกค่ะที่ว่าสนองตันหาสามีไม่ได้ เปนเพราะว่าสามีคุณเค้าไม่รุ้จักพอต่างหากค่ะ เราก้เปน จับได้ว่าคุยกันแต่ยังไม่เคยเหนว่าคุยอย่างเดียวรึป่าว แต่เราเปนแม่คนแล้ว เราหั้ยความสำคัญกับลูกและดูแลตัวเองหั้ยดีกว่าน่ะค่ะ คิดมากก้เครียด ค่ะ สู้ๆน่ะค่ะ
ทำไมต้แงโทษตัวเองคะ ของอย่างนี้อยู่ที่สามัญสำนึก มีครั้งแรก มีครั้งที่สอง ทำไมไม่ลองคุยว่าเลิกทำพฤติกรรมอย่างนี้ได้ไหม ถ้าไม่ได้ คุณต้องถามตัวเองรับได้ไหมที่จะอยู่แบบนี้ หรือ ถ้าเขาเลิกได้ คุณต้องทำใจให้ลืมให้ได้ คิดถึงลูก แล้วต้องรักตัวเองด้วยค่ะ
Noina Noina