ตอนเราท้องลูกคนแรก เราอยู่ห้องเช่าคนเดียว ส่วนสามีน่ะเหรอ ไปอยู่กับเมียน้อยจ้ะ เราเดินไปกลับ ขึ้นรถไปทำงานทุกวัน วันละกิโลกว่าๆจนท้องแก่ใกล้คลอด พอใกล้คลอดเราก็ลางานไปนอนรอคลอดอยู่บ้านแม่ ส่วนห้องเช่าก็คืนเขาไป จบปิ๊ง ส่วนช่วงที่อยู่คนเดียวก็เครียดก็ร้องไห้นะ เพราะสามีมาหาทีไรแม่งก็ไถตังค์ตลอด แถมคุยโทรศัพท์กับเมียน้อยต่อหน้าเราอี๊ก แม่งเลวจริง เราทำใจได้ไม่คิดมาก คือ เราจะสวดมนต์ก่อนนอนทุกๆคืน
เครียดมากที่สามีอยากมีลูกพอรู้ว่ามีลูกสามีก้อทิ้งถึงจะเครียดมากแค่ไหนก้อทำตัวไม่ให้เครียดนอนฟังเพลงก้อหายเครียดจะกลัวไปทำมัยมันคือสิ่งที่ไม่หน้ากลัว
ของเรา พอมีลูกเขาดูแลเรามากขึ้นค่ะ แต่ด้วยหน้าที่การงาน จีงต้องแยกกัน พอดีบ้านนี้ไม่โอเคที่ต้องห่างกัน ระแวงไปหมด
กมลลักษณ์ สะบู่